مه ۱۹۶۸ اکنون به تاريخ پيوسته است و برای بسياری تنها رويدادی محسوب می شود که يادآور ايده آليسم سياسی جمعی است: هنگامه مخالفت با جنگ، باور به همبستگی، جشن و سرور برای آزادی و جستجوی اشکال ارتباط جمعی و خلاقيت که اين جنبش دسترسی به آنها را امکان پذير ساخت.
شورش ماه مه ۱۹۶۸؛ از پاریس تا بهار پراگ
۱
دانیل کوهن بندیت، از رهبران اصلی جنبش دانشجویی در شورش ماه مه ۱۹۶۸ با مشت های گره کرده (وسط)
۲
از اواسط ماه مه ۱۹۶۸ شورش دانشجویان از کنترل خارج شد و به یک جنبش همگانی با مشارکت دانش آموزان، معلمان، کارگران و استادان دانشگاه ها تبدیل شد.
۳
تجمع دهها هزار نفر از معترضین در «میدان دانفر روشرو» پاریس در روز ۱۳ ماه مه
۴
بدنبال ضعف دولت دوگل در برخورد با اعتراض ها، آشوب های خيابانی به سرعت اوج گرفت و خيابان های پاريس سنگربندی شد.
۵
ژنرال شارل دو گل، قهرمان جنگ، که اينک در مصاف با يک جنبش عظيم اجتماعی قرار گرفته بود اعلام کرد که «ديکتاتوری کمونيستی کشور را تهديد می کند.»
۶
با سرکوب خشونت بار تظاهرات و اعتراض های دانشجویی، جنبش مه ۱۹۶۸ به همان تندی که اوج گرفته بود فروکش کرد ولی تاثير بسيار زيادی بر زندگی اجتماعی و مدرنيزاسيون در فرانسه گذاشت.
۷
شورش دانشجویان به فرانسه محدود نماند و دیوار آهنین کمونیسم که شرق اروپا را در کنترل خود داشت در نوردید و در «بهار پراگ» به اوج خود رسید.
۸
مردم چکسلواکی سابق با در دست داشتن پرچم ملی خود تلاش می کنند تا مانع حرکت تانک های اتحاد جماهیر شوروی و نیروهای متحد آن در پیمان ورشو شوند که برای سرکوب اعتراض های این کشور به پراگ اعزام شده بودند.
۹
اعتراض ها در پراگ با سرکوب گسترده نیروهای اتحاد جماهیر شوروی روبرو شد که تانک های خود را به این شهر گسیل کرده بودند. درگیری میان معترضین با سربازان شوروی سابق چندین کشته و صدها مجروح بر جای گذاشت.
۱۰
باب ديلن، در آهنگ «دورانی که در حال تغيير است» اين شعار را خطاب به خانواده ها سر داد که «پسران و دخترانتان خارج از فرماندهی شما هستند.»
