در واکنش به آزادی آن سان سو چی، رهبر دموکراسی‌خواه میانمار ، شماری از رهبران کشورها با ابراز خرسندی از این اقدام، از نظامیان حاکم بر این کشور خواستند، دیگر زندانیان سیاسی را نیز آزاد کنند.
آن سان سو چی، به دلیل مخالفان با نظامیانی که ۴۸ سال بر این کشور حاکم هستند در طول ۲۱ سال گذشته، در مجموع ۱۵ سال در حصر بود.
باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده در واکنش به آزادی آن سان سو چی گفت: «وی قهرمان من و الهام‌بخش همه کسانی بوده است که برای پیشرفت حقوق بنیادین بشر در برمه و در سراسر جهان کار می‌کنند.» باراک اوباما در این بیانیه به نام پیشین میانمار اشاره کرده است.
دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا، نیز حبس طولانی آن سان سو چی را « مضحک» و آزادی وی را «با تاخیر بسیار» دانست.
آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، آن سان سو چی را نماد مبارزه جهانی برای حقوق بشر توصیف کرد و مبارزه به «دور از خشونت» و «بی‌امان» وی را ستود.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، شجاعت و شرافت وی را الهام‌بخش مردم سراسر جهان دانست و به حاکمان میانمار نسبت به ایجاد محدودیت‌های دیگر برای آن سان سو چی هشدار داد.
نیکولا سرکوزی، رئیس جمهوری فرانسه، هم با تاکید بر اینکه پاریس به دقت شرایط را زیر نظر دارد، گفت هر گونه «مانع برای آزادی بیان یا رفت‌وآمد وی»، همچنان نقض حقوق آن سان سو چی خواهد بود.
خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا، نیز در پیامی به ضرورت آزادی عمل کامل آن سان سو چی و مشارکت وی در روند سیاسی میانمار تاکید کرد.
وزارت خارجه سوییس هم با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «در زندان‌ها میانمار دست کم ۲۱۰۰ زندانی سیاسی هست.»
این بیانیه می‌افزاید: «سوییس بار دیگر از دولت میانمار می‌خواهد که این زندانیان را هم آزاد کند.»
آزادی رهبر مخالفان میانمار در حالی صورت گرفته است که نخستین انتخابات پارلمانی این کشور پس از ۲۰ سال در ۱۶ آبان‌ماه امسال، برگزار شد؛ انتخاباتی که خانم سو چی اجازه کاندیداتوری در آن را نداشت.
آن سان سو چی از سال ۱۹۸۸ فعالیت‌های دموکراسی‌خواهانه خود را آغاز کرد. وی فرزند یکی از افسران استقلال‌طلب میانمار است که به قتل رسید.
آن سان سو چی که تا سال ۱۹۸۸ بیشتر سال‌های عمرش را خارج از کشور به سر برده بود، در سال ۱۹۹۸ به منظور پرستاری از مادر بیمارش به میانمار بازگشت که به دنبال ورود وی به میانمار و آغاز تظاهرات گسترده علیه ۲۵ سال حکومت نظامی در این کشور، به سرعت به عنوان رهبر مخالفان انتخاب شد و حزب«اتحاد ملی برای دموکراسی» را پایه‌گذاری کرد.
خانم سو چی، در سال ۱۹۸۹ و پیش از برگزاری انتخابات به اتهامات امنیتی به حبس خانگی محکوم شد و این در حالی است که در انتخابات ۱۹۹۰ حزب وی پیروز انتخابات شد، اما حاکمانی نظامی این کشور این نتیجه را به رسمیت نشناختند.
ایالات متحده پس از سرکوب اعتراضات دانشجویی در میانمار، علیه این کشور در سال ۱۹۸۸ تحریم اعمال کرد.
اتحادیه اروپا نیز از سال ۱۹۹۶ علیه این کشور تحریم وضع کرده است؛ استرالیا، کانادا و ژاپن نیز علیه میانمار تحریم‌هایی را اعمال کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده در واکنش به آزادی آن سان سو چی گفت: «وی قهرمان من و الهام‌بخش همه کسانی بوده است که برای پیشرفت حقوق بنیادین بشر در برمه و در سراسر جهان کار می‌کنند.» باراک اوباما در این بیانیه به نام پیشین میانمار اشاره کرده است.
دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا، نیز حبس طولانی آن سان سو چی را « مضحک» و آزادی وی را «با تاخیر بسیار» دانست.
آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، آن سان سو چی را نماد مبارزه جهانی برای حقوق بشر توصیف کرد و مبارزه به «دور از خشونت» و «بی‌امان» وی را ستود.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، شجاعت و شرافت وی را الهام‌بخش مردم سراسر جهان دانست و به حاکمان میانمار نسبت به ایجاد محدودیت‌های دیگر برای آن سان سو چی هشدار داد.
نیکولا سرکوزی، رئیس جمهوری فرانسه، هم با تاکید بر اینکه پاریس به دقت شرایط را زیر نظر دارد، گفت هر گونه «مانع برای آزادی بیان یا رفت‌وآمد وی»، همچنان نقض حقوق آن سان سو چی خواهد بود.
خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا، نیز در پیامی به ضرورت آزادی عمل کامل آن سان سو چی و مشارکت وی در روند سیاسی میانمار تاکید کرد.
وزارت خارجه سوییس هم با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «در زندان‌ها میانمار دست کم ۲۱۰۰ زندانی سیاسی هست.»
این بیانیه می‌افزاید: «سوییس بار دیگر از دولت میانمار می‌خواهد که این زندانیان را هم آزاد کند.»
آزادی رهبر مخالفان میانمار در حالی صورت گرفته است که نخستین انتخابات پارلمانی این کشور پس از ۲۰ سال در ۱۶ آبان‌ماه امسال، برگزار شد؛ انتخاباتی که خانم سو چی اجازه کاندیداتوری در آن را نداشت.
آن سان سو چی از سال ۱۹۸۸ فعالیت‌های دموکراسی‌خواهانه خود را آغاز کرد. وی فرزند یکی از افسران استقلال‌طلب میانمار است که به قتل رسید.
آن سان سو چی که تا سال ۱۹۸۸ بیشتر سال‌های عمرش را خارج از کشور به سر برده بود، در سال ۱۹۹۸ به منظور پرستاری از مادر بیمارش به میانمار بازگشت که به دنبال ورود وی به میانمار و آغاز تظاهرات گسترده علیه ۲۵ سال حکومت نظامی در این کشور، به سرعت به عنوان رهبر مخالفان انتخاب شد و حزب«اتحاد ملی برای دموکراسی» را پایه‌گذاری کرد.
خانم سو چی، در سال ۱۹۸۹ و پیش از برگزاری انتخابات به اتهامات امنیتی به حبس خانگی محکوم شد و این در حالی است که در انتخابات ۱۹۹۰ حزب وی پیروز انتخابات شد، اما حاکمانی نظامی این کشور این نتیجه را به رسمیت نشناختند.
ایالات متحده پس از سرکوب اعتراضات دانشجویی در میانمار، علیه این کشور در سال ۱۹۸۸ تحریم اعمال کرد.
اتحادیه اروپا نیز از سال ۱۹۹۶ علیه این کشور تحریم وضع کرده است؛ استرالیا، کانادا و ژاپن نیز علیه میانمار تحریم‌هایی را اعمال کرده‌اند.
