مئیر داگان با ورق زدن آخرین برگ از دوران هشت ساله ریاست خود بر موساد، تشکیلات جاسوسی و اطلاعات خارجی اسرائیل، می‌گوید که «به دلیل مشکلات فنی در برنامه هسته‌ای و عواقب تحریم‌ها، ایران دست کم تا سال ۲۰۱۵ به بمب هسته‌ای نخواهد رسید».
مئیر داگان پنجشنبه در آخرین ساعات حضور خود در موساد و در حال تحویل این پست به جانشینش، تامیر پاردو، ارایه مجموعه پیشنهادهای تازه و مشترکی را از سوی اسرائیل و آمریکا برای سخت‌تر کردن تحریم‌ها علیه ایران ضروری دانست.
مئیر داگان در ژوئن ۲۰۰۹، یک سال و نیم پیش، به کمیسیون دفاعی و سیاست خارجی کنست گفته بود که ایران ممکن است نخستین کلاهک هسته‌ای خود را در سال ۲۰۱۴ به دست آورد.
زمانی که اکنون آقای داگان به عنوان موعد احتمالی دستیابی ایران به توانایی هسته‌ای با ماهیت نظامی مطرح می‌کند، دست کم یک سال دیگر به تعویق افتاده است، و به نظر می‌رسد که وی این امر را نیز یکی از «دستاوردهای موساد» به شمار می‌آورد.
مئیر داگان، یک ژنرال پیشین ارتش اسرائیل، در هشت سال ریاست موساد، در حالی که دامنه مبارزه با «دشمنان» اسرائیل را در مرزهای خارج از این کشور گسترش داد، اما همواره این شیوه را به کار برد که به طور مخفی و به دور از سرو صدا، با برنامه‌های اتمی ایران مقابله شود.
به گزارش رسانه‌های اسرائیل و خبرگزاری رویترز، مئیر داگان پنجشنبه به هنگام تحویل پست خود به تامیر پاردو تأکید کرد که با حمله نظامی به ایران مخالف است مگر هنگامی که «کارد به استخوان رسیده باشد».
آریل شارون، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، از زمانی که از برنامه هسته‌ای ایران احساس «خطر» کرد، بیشترین اختیارات را برای مقابله با این «چالش» به داگان و موساد داد و همه نهادهای دیگر اسرائیل تنها ابزاری برای پیشبرد هدف‌های موساد در این زمینه بودند و همین امر سبب شد که نخست‌وزیران بعدی اسرائیل؛ اهود اولمرت و بنیامین نتانیاهو، شدیداً علاقه‌مند باشند که داگان همین اختیارات گسترده را حفظ کند.
روزنامه یدیعوت آخرونوت جمعه نوشت که داگان معتقد است حتی اگر تلاش‌های غرب در مبارزه با برنامه هسته‌ای ایران کاملاً موفقیت‌آمیز نباشد، هنوز ایران در آینده نزدیک از توانایی هسته‌ای نظامی برخوردار نخواهد شد و اگر هدفش بمب هسته‌ای بوده، در سال ۲۰۱۵ یا حتی ۲۰۱۶ به آن می‌رسد.
بدین ترتیب، به گزارش رسانه‌های اسرائیل، برنامه‌های احتمالی اسرائیل برای یک حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران را باید غیر محتمل دانست.
به نوشته یدیعوت آخرونوت، داگان در حالی ریاست موساد را ترک می‌کند که دیگر میان اسرائیل و آمریکا بر سر ماهیت برنامه هسته‌ای ایران اختلافی نیست هرچند که اسرائیل چالش هسته‌ای ایران را «خطر حیاتی» برای خود می‌بیند درحالی که حتی اگر ایران چنین توانایی نظامی هم داشته باشد، چالشی حیاتی برای آمریکا نخواهد بود. اما در هرحال، دولت آمریکا نگرانی‌های اسرائیل را «کاملاً درک می‌کند».
مئیر داگان ستایش‌کنندگان بسیاری از خود در اسرائیل برجای نهاد اما به گزارش رسانه‌های اسرائیل، مخالفان او نیز اخیراً بیشتر شده بودند هرچند که همین مخالفان نیز بر این باور بودند که ریاست هشت ساله او بر موساد، «دستاوردهای بیشتری نسبت به ناکامی‌ها» داشت و او برخی برنامه‌های عملیاتی را اجرا که برای سازمان‌های اطلاعاتی دیگر «یک رویا» بود.
افکار عمومی اسرائیل و جهان تنها از چند برنامه عملیاتی، هنگامی که با شکست روبه‌رو شد، آگاهی یافت که قتل محمود عبدالرووف المبحوح مهم‌ترین آنها بود؛ مبحوح از پایه گذاران شاخه نظامی حماس بود که سال گذشته درست در همین ماه در هتل «بستان الرثانا» در دوبی کشته شد.
به نوشته یوسی ملمن، کار‌شناس امور جاسوسی و اطلاعاتی روزنامه هآرتص، داگان در آخرین روزهای ریاست بر موساد به کشورهایی (عمدتاً در غرب) سفر کرد که هدف از آن، معرفی شخصی جانشینش به روسای سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی این کشور‌ها بود.
به نوشته هاآرتص، این سفر‌ها تلاش داشت که از ناخشنودی کشورهای غربی در استفاده موساد از گذرنامه‌های این کشور‌ها در ماجرای از پای در آوردن مبحوح کم کند تا زمینه برای همکاری سازمان‌های جاسوسی این دولت‌ها با تامیر پاردو فراهم‌تر باشد.
سخنان علنی که در آخرین ساعت حضور مئیر داگان در ساختمان موساد منتشر شد، بیانیه پوزش‌خواهی او از ملت اسرائیل به خاطر چند موضوع است: آزاد نشدن گیلعاد شالیط، سرباز اسرائیلی اسیر در دست حماس، آزاد نشدن رون آراد، کمک خلبان اسرائیلی که سال ۱۹۸۷ در لبنان اسیر شد، و روشن نشدن سرنوشت سه سرباز اسرائیلی که رد پایشان در نبرد‌های اوایل دهه هشتاد میلادی با چریک‌های فلسطینی درلبنان ناپدید شده بود.
رسانه‌های اسرائیل نوشته‌اند مئیر داگان درحالی که برای آخرین بار تنباکو و پیپ خود را از دست منشی‌اش گرفت و در حالی که کیف سیاه رنگش خالی از هر گونه برگ بود، از ساختمان موساد در نقطه‌ای در مرکز اسرائیل، سوار اتومبیلی با راننده‌ای شد که او را به خانه‌اش در شمال اسرائیل بازگرداند و این آخرین رفتن او از موساد بود، و بدین ترتیب، درهای موساد پشت سرش بسته شد.
داگان یکشنبه گذشته از دولت اسرائیل خداحافظی کرده بود.
در اسرائیل، مقاماتی که چنین پست‌های حساسی را ترک می‌کنند، دیگر هرگز نمی‌توانند به اسناد و مدارک و گزارش‌های محرمانه آن سازمان دسترسی یابند و مقام‌های بلندپایه سازمان حق ندارند که با آنها در تماس کاری باشند و فرد کنار رفته به شهروندی کاملاً عادی و به دور از هرگونه دسترسی به گزارش‌های طبقه‌بندی تبدیل می‌شود.
مئیر داگان پنجشنبه در آخرین ساعات حضور خود در موساد و در حال تحویل این پست به جانشینش، تامیر پاردو، ارایه مجموعه پیشنهادهای تازه و مشترکی را از سوی اسرائیل و آمریکا برای سخت‌تر کردن تحریم‌ها علیه ایران ضروری دانست.
مئیر داگان در ژوئن ۲۰۰۹، یک سال و نیم پیش، به کمیسیون دفاعی و سیاست خارجی کنست گفته بود که ایران ممکن است نخستین کلاهک هسته‌ای خود را در سال ۲۰۱۴ به دست آورد.
زمانی که اکنون آقای داگان به عنوان موعد احتمالی دستیابی ایران به توانایی هسته‌ای با ماهیت نظامی مطرح می‌کند، دست کم یک سال دیگر به تعویق افتاده است، و به نظر می‌رسد که وی این امر را نیز یکی از «دستاوردهای موساد» به شمار می‌آورد.
مئیر داگان، یک ژنرال پیشین ارتش اسرائیل، در هشت سال ریاست موساد، در حالی که دامنه مبارزه با «دشمنان» اسرائیل را در مرزهای خارج از این کشور گسترش داد، اما همواره این شیوه را به کار برد که به طور مخفی و به دور از سرو صدا، با برنامه‌های اتمی ایران مقابله شود.
به گزارش رسانه‌های اسرائیل و خبرگزاری رویترز، مئیر داگان پنجشنبه به هنگام تحویل پست خود به تامیر پاردو تأکید کرد که با حمله نظامی به ایران مخالف است مگر هنگامی که «کارد به استخوان رسیده باشد».
آریل شارون، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، از زمانی که از برنامه هسته‌ای ایران احساس «خطر» کرد، بیشترین اختیارات را برای مقابله با این «چالش» به داگان و موساد داد و همه نهادهای دیگر اسرائیل تنها ابزاری برای پیشبرد هدف‌های موساد در این زمینه بودند و همین امر سبب شد که نخست‌وزیران بعدی اسرائیل؛ اهود اولمرت و بنیامین نتانیاهو، شدیداً علاقه‌مند باشند که داگان همین اختیارات گسترده را حفظ کند.
روزنامه یدیعوت آخرونوت جمعه نوشت که داگان معتقد است حتی اگر تلاش‌های غرب در مبارزه با برنامه هسته‌ای ایران کاملاً موفقیت‌آمیز نباشد، هنوز ایران در آینده نزدیک از توانایی هسته‌ای نظامی برخوردار نخواهد شد و اگر هدفش بمب هسته‌ای بوده، در سال ۲۰۱۵ یا حتی ۲۰۱۶ به آن می‌رسد.
بدین ترتیب، به گزارش رسانه‌های اسرائیل، برنامه‌های احتمالی اسرائیل برای یک حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران را باید غیر محتمل دانست.
به نوشته یدیعوت آخرونوت، داگان در حالی ریاست موساد را ترک می‌کند که دیگر میان اسرائیل و آمریکا بر سر ماهیت برنامه هسته‌ای ایران اختلافی نیست هرچند که اسرائیل چالش هسته‌ای ایران را «خطر حیاتی» برای خود می‌بیند درحالی که حتی اگر ایران چنین توانایی نظامی هم داشته باشد، چالشی حیاتی برای آمریکا نخواهد بود. اما در هرحال، دولت آمریکا نگرانی‌های اسرائیل را «کاملاً درک می‌کند».
مئیر داگان ستایش‌کنندگان بسیاری از خود در اسرائیل برجای نهاد اما به گزارش رسانه‌های اسرائیل، مخالفان او نیز اخیراً بیشتر شده بودند هرچند که همین مخالفان نیز بر این باور بودند که ریاست هشت ساله او بر موساد، «دستاوردهای بیشتری نسبت به ناکامی‌ها» داشت و او برخی برنامه‌های عملیاتی را اجرا که برای سازمان‌های اطلاعاتی دیگر «یک رویا» بود.
افکار عمومی اسرائیل و جهان تنها از چند برنامه عملیاتی، هنگامی که با شکست روبه‌رو شد، آگاهی یافت که قتل محمود عبدالرووف المبحوح مهم‌ترین آنها بود؛ مبحوح از پایه گذاران شاخه نظامی حماس بود که سال گذشته درست در همین ماه در هتل «بستان الرثانا» در دوبی کشته شد.
به نوشته یوسی ملمن، کار‌شناس امور جاسوسی و اطلاعاتی روزنامه هآرتص، داگان در آخرین روزهای ریاست بر موساد به کشورهایی (عمدتاً در غرب) سفر کرد که هدف از آن، معرفی شخصی جانشینش به روسای سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی این کشور‌ها بود.
به نوشته هاآرتص، این سفر‌ها تلاش داشت که از ناخشنودی کشورهای غربی در استفاده موساد از گذرنامه‌های این کشور‌ها در ماجرای از پای در آوردن مبحوح کم کند تا زمینه برای همکاری سازمان‌های جاسوسی این دولت‌ها با تامیر پاردو فراهم‌تر باشد.
سخنان علنی که در آخرین ساعت حضور مئیر داگان در ساختمان موساد منتشر شد، بیانیه پوزش‌خواهی او از ملت اسرائیل به خاطر چند موضوع است: آزاد نشدن گیلعاد شالیط، سرباز اسرائیلی اسیر در دست حماس، آزاد نشدن رون آراد، کمک خلبان اسرائیلی که سال ۱۹۸۷ در لبنان اسیر شد، و روشن نشدن سرنوشت سه سرباز اسرائیلی که رد پایشان در نبرد‌های اوایل دهه هشتاد میلادی با چریک‌های فلسطینی درلبنان ناپدید شده بود.
رسانه‌های اسرائیل نوشته‌اند مئیر داگان درحالی که برای آخرین بار تنباکو و پیپ خود را از دست منشی‌اش گرفت و در حالی که کیف سیاه رنگش خالی از هر گونه برگ بود، از ساختمان موساد در نقطه‌ای در مرکز اسرائیل، سوار اتومبیلی با راننده‌ای شد که او را به خانه‌اش در شمال اسرائیل بازگرداند و این آخرین رفتن او از موساد بود، و بدین ترتیب، درهای موساد پشت سرش بسته شد.
داگان یکشنبه گذشته از دولت اسرائیل خداحافظی کرده بود.
در اسرائیل، مقاماتی که چنین پست‌های حساسی را ترک می‌کنند، دیگر هرگز نمی‌توانند به اسناد و مدارک و گزارش‌های محرمانه آن سازمان دسترسی یابند و مقام‌های بلندپایه سازمان حق ندارند که با آنها در تماس کاری باشند و فرد کنار رفته به شهروندی کاملاً عادی و به دور از هرگونه دسترسی به گزارش‌های طبقه‌بندی تبدیل می‌شود.
