یکی از موضوعات مورد توجه در کنفرانس امنیتی مونیخ که ۵۰امین دوره آن (از جمعه یازدهم بهمن ماه) در حال برگزاری است، رویکرد تازه ایران در سیاست خارجی و توافق موقت هسته‌ای با گروه ۵+۱ بوده است.
روز یکشنبه نیز یک نشست در این‌باره با حضور محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، همراه همتای سوئدی‌اش و همچنین دبیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، یوکیا آمانو، برگزار می‌شود.
ایران موضوع گفت‌وگویی است با کلاودیا روت، معاون رئیس مجلس آلمان از حزب سبزها، که هانا کاویانی، خبرنگار اعزامی رادیو فردا به نشست مونیخ انجام داده است:
آیا شما تحولات اخیری که در سیاست خارجی ایران رخ داده و رابطه تازه این کشور با جامعه بین‌المللی را عبور از مانع و ورود به مرحله‌ای تازه می‌بینید؟
کلاودیا روت: عبور از مانع شاید نباشد، اما شاید بتوانم آن را بهاری پس از زمستان بخوانم. این موضوع اهمیت حیاتی دارد که این مذاکرات به یک نتیجه‌ای رسیده است که طرف ایرانی آن را پیروزی می‌خواند و آمریکا هم همینطور و یک نوع برد برد برای طرفین است. وقتی کسی بازنده نباشد، یک نتیجه خوب است. به نظرم این خوب است که امسال ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ حضور دارد. اگرچه که برای اولین بار نیست، اما شاید بتوان گفت با صدایی تازه در سیاست خارجی ایران، در این نشست حاضر شده‌اند. این، من را امیدوار می‌کند اما کافی نیست. من از غیبت ایران در کنفرانس ژنو دو درباره سوریه، بدون شک، خرسند نیستم. ایران نقش مهمی در این بحران بازی می کند و باید در ژنو «نشانده» می‌شد.
فکر می‌کنید باید با پیش‌شرط یا بدون پیش‌شرط ِ پذیرفتن سند ژنو ۱ درباره دولت انتقالی بدون بشار اسد، در این کنفرانس حضور می‌یافت؟
ببیند اصلا به مثبت و منفی‌اش کاری ندارم، اما ایران در این موضوع بازیگر است و حضورش از خیلی از شرکت‌کننده‌ها مهمتر بود. در نتیجه به نظرم هر نتیجه‌ای برای سوریه ، بدون ایران، مشکل‌ساز خواهد بود. اما به سوال اول می‌خواهم برگردم که از عبور از مانع پرسیدید، باید بگویم که آنچه در ایران اتفاق افتاده قدم اول است. مسلما ما نباید فقط با ایران درباره مسئله هسته‌ای گفت‌وگو کنیم. مثلا من شخصا می‌خواهم بدانم که چرا [میرحسین] موسوی و [مهدی] کروبی همچنان در حصر خانگی هستند و نمی توانند آزادانه زندگی کنند. یا اینکه اوضاع آزادی مطبوعات و آزادی اینترنت چه خواهد شد. در نتیجه به نظرم آنچه داخل ایران می‌گذرد را نباید فراموش کنیم.
سوال دیگر من درباره اتحادیه اروپا و ایران است. در هفته‌های اخیر صحبت‌های زیادی در میان نمایندگان پارلمان اروپا شکل گرفت که اتحادیه باید در قبال ایران یک استراتژی داشته باشد. منتظر سایرین یا منتظر یک فضای کاملا مثبت برای تعامل نشود. نظر شما دراین‌باره چیست؟
به نظر من گفت‌وگو کردن، حتی اگر حاشیه‌هایی داشته باشد، بهتر از این است که ما دیواری بین خود و دیگری بکشیم. به نظر این خیلی بد است که رهبر ایران از «شیطانی» بیرون از مرزهای ایران سخن بگوید، و ما بین خودمان و آنها دیوار بکشیم. افراد بسیاری خوبی در ایران هستند، ایران همچنین نسل جوان و تحصیلکرده‌ای دارد، و من فکر می‌کنم ما باید با این کشور وارد گفت‌وگو شویم، حتی اگر جدال‌برانگیز هم باشد. ایران بازیگر مهمی است.
روز یکشنبه نیز یک نشست در این‌باره با حضور محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، همراه همتای سوئدی‌اش و همچنین دبیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، یوکیا آمانو، برگزار می‌شود.
ایران موضوع گفت‌وگویی است با کلاودیا روت، معاون رئیس مجلس آلمان از حزب سبزها، که هانا کاویانی، خبرنگار اعزامی رادیو فردا به نشست مونیخ انجام داده است:
آیا شما تحولات اخیری که در سیاست خارجی ایران رخ داده و رابطه تازه این کشور با جامعه بین‌المللی را عبور از مانع و ورود به مرحله‌ای تازه می‌بینید؟
کلاودیا روت: عبور از مانع شاید نباشد، اما شاید بتوانم آن را بهاری پس از زمستان بخوانم. این موضوع اهمیت حیاتی دارد که این مذاکرات به یک نتیجه‌ای رسیده است که طرف ایرانی آن را پیروزی می‌خواند و آمریکا هم همینطور و یک نوع برد برد برای طرفین است. وقتی کسی بازنده نباشد، یک نتیجه خوب است. به نظرم این خوب است که امسال ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ حضور دارد. اگرچه که برای اولین بار نیست، اما شاید بتوان گفت با صدایی تازه در سیاست خارجی ایران، در این نشست حاضر شده‌اند. این، من را امیدوار می‌کند اما کافی نیست. من از غیبت ایران در کنفرانس ژنو دو درباره سوریه، بدون شک، خرسند نیستم. ایران نقش مهمی در این بحران بازی می کند و باید در ژنو «نشانده» می‌شد.
فکر می‌کنید باید با پیش‌شرط یا بدون پیش‌شرط ِ پذیرفتن سند ژنو ۱ درباره دولت انتقالی بدون بشار اسد، در این کنفرانس حضور می‌یافت؟
ببیند اصلا به مثبت و منفی‌اش کاری ندارم، اما ایران در این موضوع بازیگر است و حضورش از خیلی از شرکت‌کننده‌ها مهمتر بود. در نتیجه به نظرم هر نتیجه‌ای برای سوریه ، بدون ایران، مشکل‌ساز خواهد بود. اما به سوال اول می‌خواهم برگردم که از عبور از مانع پرسیدید، باید بگویم که آنچه در ایران اتفاق افتاده قدم اول است. مسلما ما نباید فقط با ایران درباره مسئله هسته‌ای گفت‌وگو کنیم. مثلا من شخصا می‌خواهم بدانم که چرا [میرحسین] موسوی و [مهدی] کروبی همچنان در حصر خانگی هستند و نمی توانند آزادانه زندگی کنند. یا اینکه اوضاع آزادی مطبوعات و آزادی اینترنت چه خواهد شد. در نتیجه به نظرم آنچه داخل ایران می‌گذرد را نباید فراموش کنیم.
سوال دیگر من درباره اتحادیه اروپا و ایران است. در هفته‌های اخیر صحبت‌های زیادی در میان نمایندگان پارلمان اروپا شکل گرفت که اتحادیه باید در قبال ایران یک استراتژی داشته باشد. منتظر سایرین یا منتظر یک فضای کاملا مثبت برای تعامل نشود. نظر شما دراین‌باره چیست؟
به نظر من گفت‌وگو کردن، حتی اگر حاشیه‌هایی داشته باشد، بهتر از این است که ما دیواری بین خود و دیگری بکشیم. به نظر این خیلی بد است که رهبر ایران از «شیطانی» بیرون از مرزهای ایران سخن بگوید، و ما بین خودمان و آنها دیوار بکشیم. افراد بسیاری خوبی در ایران هستند، ایران همچنین نسل جوان و تحصیلکرده‌ای دارد، و من فکر می‌کنم ما باید با این کشور وارد گفت‌وگو شویم، حتی اگر جدال‌برانگیز هم باشد. ایران بازیگر مهمی است.
