اصغر جهانگیر٬ رییس سازمان زندان‌ها، از «کاهش تمایل» پزشکان به کار در زندان‌ها و «ریزش جدی» در زمینه حضور آنها در زندان‌های جمهوری اسلامی خبر داده است.
آقای جهانگیر روز سه‌شنبه ۱۹ مرداد به خبرگزاری مهر گفته که «ریزش پزشک در زندان‌ها می‌تواند خطرساز باشد و مشکلات جدی را به همراه بیاورد».
وی «کاهش تمایل» پزشکان به کار در زندان‌ها را با اجرای «طرح پزشک خانواده» و تفاوت دستمزد پزشکان در داخل و بیرون از زندان‌ها مرتبط دانسته است.
طرح پزشک خانواده که در برخی استان‌ها در حال اجراست٬ قرار است هزینه‌های درمانی مردم در بخش بستری و مراجعه شهروندان به بیمارستان‌ها را کاهش دهد.
جهانگیر در این زمینه گفته که «در بیرون از زندان‌ها یعنی در مجموعه دولت پول بسیار خوبی به پزشکان شرکت‌کننده در این طرح {پزشک خانواده} داده می‌شود٬ در حالی که پزشکانی که با سازمان زندان‌ها قرارداد می‌بندند، یک دهم این مبلغ را دریافت می‌کنند».
آن‌طور که وی گفته٬ سازمان زندان‌ها از دولت خواسته طرح پزشک خانواده را به داخل زندان نیز تسری دهد.
به گفته رییس سازمان زندان‌ها، اگر زندان مثل «مناطق محروم» در نظر گرفته شود و پزشکانی که در زندان‌ها فعالیت دارند نیز موقعیتی مشابه پزشکان شرکت کننده در طرح پزشک خانواده پیدا کنند٬ خطر ریزش پزشکان در داخل زندان‌ها مرتفع می‌شود.
جهانگیر گفته است: باید برای زندان‌ها هم یک «محیط بهداشتی» در نظر گرفته شود و خدماتی که در بیرون از زندان‌ها به مردم ارائه می‌شود٬ به زندانیان هم داده شود.
وی از دولت خواسته که به «قول‌ها و وعده‌های خود» در زمینه بهداشت و درمان زندان‌ها توجه کند.
اظهارات رییس سازمان زندان‌ها از کاهش تمایل پزشکان به کار در زندان‌ها از آن رو قابل توجه است که پیش از این گزارش‌های متعددی از غذا و آب ناکافی و بی‌کیفیت٬ وضعیت بهداشتی نامناسب مکان‌های عمومی مثل توالت‌ها و خدمات پزشکی نامناسب در برخی از زندان‌های جمهوری اسلامی که منجر به ابتلای زندانیان به انواع و اقسام بیماری‌ها شده٬ از سوی زندانیان یا فعالان و سازمان‌های حقوق بشری منتشر شده بود.
ضیا نبوی، فعال دانشجویی که به ۱۱ سال زندان در تبعید محکوم شده بود٬ سال ۱۳۹۰ در نامه‌ای سرگشاده خطاب به محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه٬ از وضعیت غیربهداشتی زندانیان و مکان‌های عمومی زندان کارون اهواز٬ نبود سیستم فاضلاب مناسب و وضعیت بد غذا انتقاد کرده بود.
سال ۹۳ نیز الهام، زنی که یک سال در زندان قرچک ورامین زندانی بود در مورد وضعیت زندان زنان این شهر گفته بود: «تا زمانی که بروم آنجا خودم ببینم٬ هیچ وقت فکر نمی‌کردم یک چنین جایی واقعا‌ً روی زمین هست. یک سوله خیلی بزرگ، کثیف، تاریک، پر از زن. زن‌ها همه‌شان فقیر. نه غذای درست حسابی نه آب درست حسابی. یک آب برای خوردن نیست».
اردیبهشت امسال نیز انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران با اشاره به تخلیه یکی از کلیه‌های امید کوکبی٬ پژوهشگر علم فیزیک، که به اتهام ارتباط با «دولت‌های متخاصم» به ۱۰ سال زندان محکوم شده٬ از غفلت و «بی‌توجهی مکرر» مسئولین نسبت به شرایط پزشکی «زندانیان و محصورین» ابراز نگرانی کرد و درباره «خسارات جبران ناپذیر» این «بی‌توجهی» هشدار داده بود.
