پیشرفت آزادی در سال 2005: گزارش سالانه «خانه آزادی» نیویورک

براساس آماری که «خانه آزادی» در نیویورک در گزارش سالانه خود منتشر کرد، سال 2005 در جهان سال پیشرفت آزادی در جهان بود. در سال میلادی‌ای که آخرین روزهای آن را پشت سر می‌گذاریم، ده‌ها میلیون مردم جهان از شر نظام‌های خودکامه خلاصی یافتند و حق انتخاب سرنوشت خود را به دست آوردند، و تلاش برای رسیدن به آزادی در چهار گوشه جهان ادامه یافت. جرج ملون، ستون نویس وال استریت جورنال می نویسد در چهارگوشه جهان از چین و سوریه گرفته تا ایران، جوانان به حقوق خود و طرز زندگی مردم دیگر جهان آشنا تر می شوند و آزادی می طلبند و هرچند برانداختن رژیم های پلیسی سخت است، ولی بر حکمرانان خودکامه هم حکومت کردن بر مردمی که از اقتدارگرائی آنها بیزار هستند، سخت تر شده است. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): بنا به گزارش سالانه خانه آزادی، Freedom House، که روز یکشنبه دیروز انتشار یافت، در سال میلادی 2005، مردم 27 کشور جهان در حرکت به سوی آزادی با توقیق روبرو بودند و تلاش در راه آزادی تنها در 9 کشور وقفه و عقب‌گرد داشت. از سال 1972 که خانه آزادی سنجش سالانه در باره پیشرفت آزادی در جهان را منتشر می‌کند، تا کنون، یعنی در 33 سال گذشته، هیچ سالی از نظر آزادی به اندازه سال 2005 موفقیت‌آمیز نبود. رئیس خانه آزادی، آقای آرچ پادینگتون Arch Puddington در مقدمه گزارش خود در باره سال 2005 می‌نویسد چشمگیر است که علیرغم خشونت تروریستی، پاکسازی قومی، جنگهای داخلی، فجایع مصیبت‌بار طبیعی و اختلافات ژئوپولیتیک، آزادی در سال 2005 چنین پیشرفتی کرده است. بنا بر این گزارش در پایان سال 2005 نزدیک به 3 میلیارد نفر، یا 46 درصد از مردم جهان، در کشورهائی زندگی می‌کنند که در آنها «رقابت آزاد سیاسی، فضای احترام به حقوق مدنی و جامعه مدنی مستقل و مطبوعات مستقل وجود دارد. یک میلیارد و 200 میلیون نفر دیگر در کشورهائی زندگی می‌کنند آزادی مردم را نارسائی‌ها وکاستی‌هائی مثل فساد گسترده، یا نظام سیاسی تک حزبی، محدود می‌سازد. دو میلیارد و 300 میلیون دیگر، یعنی 35 درصد از مردم جهان، از آزادی‌ و حقوق مدنی و حقوق سیاسی اساسی بی‌بهره‌ هستند. بیش از نیمی از این مردم در چین و روسیه زندگی می‌کنند، اما وضع آزادی درچین وروسیه بهتر است از وضع آن در هشت کشور دیگر که جهنم آزادی لقب گرفته‌اند: اینها عبارتند از کره شمالی، سوریه، کوبا، برمه، لیبی، سودان، ترکمنستان و ازبکستان. در سال میلادی گذشته در 122 کشور جهان یا 65 درصد از کشوهای جهان، سه کشور بیشتر از سال قبل از آن، انتخابات دمکراتیک برگزار شد اما خیلی از این کشورها در طبقه بندی «نسبتا آزاد» قرار دارند. خانه آزادی کشورهای عراق و افغانستان را در رده کشورهای برخوردار از آزادی قرار نمی‌دهد و استدلال می‌کند که این دو کشور برای حفظ امنیت داخلی همچنان به نیروی نظامی خارجی متکی هستند، هرچند که شرکت 70 درصد از رای‌دهندگان عراقی در انتخابات پارلمانی هفته گذشته، علیرغم تهدید مرگ از سوی تروریست‌ها، خود نشانه بارزی از تمایل به آزادی بود. آقای تامس ملیا Thomas Melia معاون خانه آزادی در بررسی حرکت به سوی آزادی در کشورهای مختلف جهان یادآور می‌شود که پیشرفت‌های قابل سنجش دمکراسی در چند کشور کلیدی عرب نشان می‌دهد که در منطقه خاورمیانه هم مانند سایر جهان مردم می‌خواهند درجوامع آزاد زندگی کنند. مشکلات ویکتور یوشچنکو، قهرمان انقلاب نارنجی اوکراین در کشورداری و مبارزه با فساد، نشان می‌دهد که دمکراسی نو پا، آسان نیست. مشکلات جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا که طی سال گذشته دشمنان سیاسی او، هر لحظه موضوع تازه‌ای را برای حمله به او پیدا کردند، نیز نشان داد که اداره دمکراسی‌های باسابقه نیز آسان نیست. آقای جرج ملون، ستون‌نویس روزنامه وال استریت جورنال در مقاله‌ای در این باره می‌نویسد دمکراسی همین است. هدف از دمکراسی این است که قدرتمندان را فروتن نگه‌دارد و هر روز به آنها یادآوری کند که به رای‌دهندگان و مخالفان، پاسخگو هستند. در کشورهای مختلف چهارگوشه جهان از چین و بلاروس و کوبا گرفته تا ایران، نسل‌های جدید بیشتر و بیشتر به این آگاهی می‌رسند که حیثیت انسانی و شخصیت فردی از آنها دریغ شده است. دسترسی به وسایل ارتباطی جدید آنها را از طرز زندگی نیمه دیگر جهان آگاه می‌سازد. هر چند برانداختن دولت‌های پلیسی کار ساده‌ای نیست ولی برای دولتمردان در این کشورها هم حکمرانی بر مردمی که از اقتدارگرائی وحشیانه نفرت دارند، سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود.