ایران و دیگر کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند، مثل افغانستان، در طول دهه‌ها موج‌های متعدد مهاجرت را شاهد بوده‌اند؛ این دو کشور در همین سال‌های اخیر هم شاهد یک موج گسترده دیگر هستند.
این موج در ایران به یک گروه اجتماعیِ خاص هم محدود نیست. جوانانی که به دنبال زندگیِ بهتر به آن‌سوی مرزها می‌روند، خانواده‌هایی که در آرزوی ساختن آینده‌ای بهتر برای فرزندانشان بار سفر می‌بندند یا آن‌ها که به دلایل سیاسی امکان ادامه فعالیت و زندگی در ایران را ندارند.
مهاجرانی که نمی‌توانند همه دارایی معنوی خود را با همه عمق آن در چمدان کوچک خود جا بدهند اما در مقاطعی مثل نوروز تلاش می‌کنند به نوعی خود را به آنچه در پس خود جا گذاشته‌اند، متصل کنند.
هانا کاویانی، با نگاهی شخصی به وضعیت مهاجرانی که نوروز را جشن می‌گیرند، این وضعیت را در روایتی صوتی با عنوان «نوروز غربت‌نامه» با مخاطبان رادیوفردا به اشتراک گذاشته است.
