ناصر مسعودی، خواننده و آهنگساز سرشناس موسیقی گیلان و ایران که به «بلبل گیلان» شهرت داشت، بامداد پنجشنبه ششم آذر در ۹۰ سالگی در یکی از بیمارستان‌های رشت درگذشت.
ناصر مسعودی در کنار فعالیت هنری، برای بسیاری از اهالی موسیقی محلی ایران نماد پیوند میان موسیقی دستگاهی و آواز گیلکی بود. او با تلفیق تکنیک‌های آوازی کلاسیک و لحن و گویش محلی به حفظ و احیای بخش مهمی از میراث موسیقایی گیلان کمک کرد.
بسیاری از ترانه‌های او، از «گل پامچال» تا «بنفشه گل» و «میرزا کوچک‌خان»، امروز بخشی از حافظۀ جمعی ایرانیان و گیلک‌زبانان به شمار می‌آیند.
ناصر مسعودی سال ۱۳۹۶ در گفت‌وگو با رادیوفردا گفته بود مرا با «بنفشه گل» شناختند، ولی وقتی از او خواسته شد ترانه‌ای از خودش را برای پخش پیشنهاد بدهد، «الا تی تی» را پیشنهاد کرد که مرتضی حنانه آن را براساس ملودی‌ای از خود مسعودی ساخته و تنظیم کرده بود.
ناصر مسعودی در فروردین ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت به دنیا آمد و از همان جوانی شیفتۀ موسیقی آوازی و نغمه‌های محلی گیلان شد. او کوچک‌ترین فرزند خانواده بود و پس از درگذشت پدر در کودکی، همراه مادر و خواهر و برادرهایش سال‌های دشواری را پشت سر گذاشت.
او در اواخر دهه ۱۳۲۰ همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و نزد علی‌اکبرخان شهنازی، از چهره‌های برجسته موسیقی دستگاهی ایران، به آموختن ردیف و ظرایف آواز پرداخت؛ دوره‌ای که به‌گفتۀ خود مسعودی، پایه‌های فهم او از موسیقی کلاسیک ایرانی را شکل داد.
چند سال بعد، در میانه دهه ۳۰، دوباره به گیلان بازگشت، در تئاتر فعالیت کرد و هم‌زمان با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶، به عنوان یکی از نخستین خوانندگان این رادیو به اجرای برنامه پرداخت.
شهرت عمومی ناصر مسعودی با آثار گیلکی او گره خورد؛ آثاری که او را به قدیمی‌ترین و تأثیرگذارترین خواننده اشعار گیلکی بدل کرد. ترانه‌های «گل پامچال»، موسیقی سریال و آثار «میرزا کوچک‌خان (چقدر جنگلا خوسی)»، «کوراشیم» و «بنفشه گل» از مشهورترین کارهای او هستند که بسیاری از شنوندگان در ایران و در میان جامعه گیلک‌زبان در خارج از کشور با آن‌ها خاطره دارند.
مسعودی علاوه بر تمرکز بر موسیقی محلی گیلان، در موسیقی فارسی و آثار رادیویی نیز حضور پررنگ داشت. او با برنامه‌های رادیویی و تولیدات موسیقایی پیش از انقلاب همکاری کرد و در طول بیش از پنج دهه فعالیت هنری، مجموعه بزرگی از ترانه‌ها را ضبط کرد که به روایتی شامل بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی و سنتی، ده‌ها برنامه و قطعه برای رادیو، و بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی است.
پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ انتشار آثار او تا سال‌ها با محدودیت روبه‌رو شد، اما مسعودی با تکیه بر جایگاه ویژه‌اش در موسیقی محلی، به فعالیت با ترانه‌ها و تنظیم‌های تازه ادامه داد و در دهه‌های بعدی نیز در کنسرت‌ها و برنامه‌های مختلف در داخل و خارج از ایران روی صحنه رفت.
بخشی از نسل تازه مخاطبان، صدای او را از طریق تیتراژها و بازپخش ترانه‌های قدیمی‌اش در رادیو و تلویزیون یا نسخه‌های بازنشرشده در فضای مجازی شنیدند.
جزئیات مراسم تشییع و خاک‌سپاری ناصر مسعودی هنوز به طور رسمی اعلام نشده است.
