انتخابات ریاست جمهوری برزیل روز یکشنبه در شرایطی برگزار می‌شود، لوئیس ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس‌جمهور این کشور، با وجود محبوبیت بالایی که دارد، نمی‌تواند برای دور سوم در این انتخابات شرکت کند.
نامزد مورد حمایت لولا و حزب کارگران، خانم جيوما هوسف، اقتصاددان ۶۲ ساله و شورشى زندانى در دوره حکومت نظاميان، است.
گزارش‌های بسیاری در مورد عملکرد مثبت لولا در زمنیه‌های داخلی و خارجی انتشار یافته است، اما آیا لولا واقعاً توانست به قول‌های انتخاباتی خود، از جمله تأمین یک وعده غذای کامل برای هر شهروند برزیلی را تحقق بخشد؟
ایرج روبرتو اقراری، استاد دانشگاه و فعال حقوق بشر در برزیل، به پرسش‌های رادیو فردا در این زمینه پاسخ داده است.
طی هشت سالی که آقای لولا داسيلوا رئيس‌جمهور برزيل بود، تقريباً ۲۰ ميليون نفر که در ۱۰۰ سال اخير در فقر شديدی زندگی می‌کردند از اين فقر شديد درآمده‌اند. در برزيل کسانی بودند که درآمد روزانه آنها فقط معادل يک دلار آمريکا بود که با اين مقدار اندک پول قادر به زندگی نبودند، اما اکنون اين ۲۰ ميليون نفر از فقر درآمده‌اند و درآمدشان به حدود پنج دلار در روز رسيده است، يعنی چيزی حدود پنج برابر و اين مسئله در برزيل بسيار مهم است چون نمی توان اين کشور را با آمريکا و اروپا مقايسه کرد.
اکنون ۲۰ ميليون نفر می‌توانند غذای مناسب بخورند و همچنين در تمام کشور چند ميليون خانه ساخته شده است. اين تحول بسيار بزرگی در برزيل است و نمی‌توان گفت اين کشور همان برزيل هشت سال پيش است.
منتها هنوز هم آمار طبقه فقير ۴۸ برابر طبقه پولدار است، در صورتی که اين آمار در کشور آرژانتين ۲۵ برابر و در سوئد هشت برابر است، يعنی برزيل هنوز بايد سياست کنونی تأمين اجتماعی را ادامه دهد.
بررسی‌های اخير در زمينه انتخابات نشان می‌دهد که خانم جيوما هوسف ممکن است با بيش از ۵۰ درصد آرا انتخاب شود، يعنی با آرای همين ۲۰ ميليون نفر و همينطور ۷۰ ميليون نفر ديگری که زندگی آنان نيز بهبود يافته است.
نقشه‌ای که آقای لولا برای برزيل داشته و دارد، اين است که برزيل عضو دائم شورای امنيت سازمان ملل شود. به اين ترتيب نقش رهبری برزيل در امور بين‌المللی طی اين هشت سال مهم‌تر شده است که در دوران رياست جمهوری قبلی يعنی آقای کاردوزو چنين چيزی وجود نداشت.
برنامه آقای داسيلوا اين بود که برزيل با کشورهای آسيايی و آفريقايی روابط دوستانه‌تری داشته باشد، چون هر کشوری يک رأی دارد و نزديکی با کشورهای اسلامی و يا کشورهای آفريقايی و آسيايی و آمريکای لاتين برای رسيدن به آن هدف بسيار مهم بود.
در اين هشت سال معجزه بزرگی در روابط خارجی برزيل اتفاق افتاد، چون نه تنها برزيل به اين کشورها نزديک شد بلکه در صحنه سياست بين‌المللی هم بازيگر مهمی شد و در حال حاضر آمريکا و کشورهای اروپايی مجبورند نظر برزيل را مورد توجه قرار دهند، در حالی که هشت سال پيش اين طور نبود و نظر برزيل برای آمريکا و کشورهای اروپايی مهم نبود.
اکنون نزديکی برزيل با ايران و يا گروه‌های فلسطينی باعث شده است که نظر برزيل مهم باشد. همچنين بعد از ارتباط و ديدار ماه مه آقای داسيلوا با آقای احمدی‌نژاد در ايران و درخواست او برای آزادی سه زندانی آمريکايی در ايران (که از طرف آقای اوباما به عهده او گذاشته شد) و بعد آزادی سارا شورد به تازگی، نقش برزيل بيشتر مشخص می‌شود. يعنی از ماه مه تا کنون برزيل بازيگر مهمی در عرصه بين‌المللی است و آمريکا هم چنين نقشی را به رسميت شناخته است.
البته سياست نزديکی دولت آقای داسيلوا به دولت ايران مورد انتقاد برخی از احزاب مانند حزب سوسيال دموکرات و گروه‌های حقوق بشری برزيل قرار دارد که معتقدند برزيل نبايد با کشورهايی که حکومت ديکتاتوری دارند، نزديک باشد.
نامزد مورد حمایت لولا و حزب کارگران، خانم جيوما هوسف، اقتصاددان ۶۲ ساله و شورشى زندانى در دوره حکومت نظاميان، است.
گزارش‌های بسیاری در مورد عملکرد مثبت لولا در زمنیه‌های داخلی و خارجی انتشار یافته است، اما آیا لولا واقعاً توانست به قول‌های انتخاباتی خود، از جمله تأمین یک وعده غذای کامل برای هر شهروند برزیلی را تحقق بخشد؟
ایرج روبرتو اقراری، استاد دانشگاه و فعال حقوق بشر در برزیل، به پرسش‌های رادیو فردا در این زمینه پاسخ داده است.
- آقای اقراری، تا چه اندازه آقای داسیلوا در اجرای وعده‌های انتخاباتی خود موفق بوده است؟
طی هشت سالی که آقای لولا داسيلوا رئيس‌جمهور برزيل بود، تقريباً ۲۰ ميليون نفر که در ۱۰۰ سال اخير در فقر شديدی زندگی می‌کردند از اين فقر شديد درآمده‌اند. در برزيل کسانی بودند که درآمد روزانه آنها فقط معادل يک دلار آمريکا بود که با اين مقدار اندک پول قادر به زندگی نبودند، اما اکنون اين ۲۰ ميليون نفر از فقر درآمده‌اند و درآمدشان به حدود پنج دلار در روز رسيده است، يعنی چيزی حدود پنج برابر و اين مسئله در برزيل بسيار مهم است چون نمی توان اين کشور را با آمريکا و اروپا مقايسه کرد.
اکنون ۲۰ ميليون نفر می‌توانند غذای مناسب بخورند و همچنين در تمام کشور چند ميليون خانه ساخته شده است. اين تحول بسيار بزرگی در برزيل است و نمی‌توان گفت اين کشور همان برزيل هشت سال پيش است.
منتها هنوز هم آمار طبقه فقير ۴۸ برابر طبقه پولدار است، در صورتی که اين آمار در کشور آرژانتين ۲۵ برابر و در سوئد هشت برابر است، يعنی برزيل هنوز بايد سياست کنونی تأمين اجتماعی را ادامه دهد.
- با توجه به مسايل اقتصادی که شما مطرح کرديد، احتمال دارد نامزد مورد حمايت لولا داسيلوا يعنی خانم جيوما هوسف در انتخابات پيروز شود؟
بررسی‌های اخير در زمينه انتخابات نشان می‌دهد که خانم جيوما هوسف ممکن است با بيش از ۵۰ درصد آرا انتخاب شود، يعنی با آرای همين ۲۰ ميليون نفر و همينطور ۷۰ ميليون نفر ديگری که زندگی آنان نيز بهبود يافته است.
- عملکرد سياست خارجی آقای لولا چگونه بود و آيا او توانست برزيل را به جايگاهی که به خاطر وسعت جغرافيايی و توان اقتصادی اش در جهان می تواند داشته باشد، برساند؟
نقشه‌ای که آقای لولا برای برزيل داشته و دارد، اين است که برزيل عضو دائم شورای امنيت سازمان ملل شود. به اين ترتيب نقش رهبری برزيل در امور بين‌المللی طی اين هشت سال مهم‌تر شده است که در دوران رياست جمهوری قبلی يعنی آقای کاردوزو چنين چيزی وجود نداشت.
برنامه آقای داسيلوا اين بود که برزيل با کشورهای آسيايی و آفريقايی روابط دوستانه‌تری داشته باشد، چون هر کشوری يک رأی دارد و نزديکی با کشورهای اسلامی و يا کشورهای آفريقايی و آسيايی و آمريکای لاتين برای رسيدن به آن هدف بسيار مهم بود.
در اين هشت سال معجزه بزرگی در روابط خارجی برزيل اتفاق افتاد، چون نه تنها برزيل به اين کشورها نزديک شد بلکه در صحنه سياست بين‌المللی هم بازيگر مهمی شد و در حال حاضر آمريکا و کشورهای اروپايی مجبورند نظر برزيل را مورد توجه قرار دهند، در حالی که هشت سال پيش اين طور نبود و نظر برزيل برای آمريکا و کشورهای اروپايی مهم نبود.
اکنون نزديکی برزيل با ايران و يا گروه‌های فلسطينی باعث شده است که نظر برزيل مهم باشد. همچنين بعد از ارتباط و ديدار ماه مه آقای داسيلوا با آقای احمدی‌نژاد در ايران و درخواست او برای آزادی سه زندانی آمريکايی در ايران (که از طرف آقای اوباما به عهده او گذاشته شد) و بعد آزادی سارا شورد به تازگی، نقش برزيل بيشتر مشخص می‌شود. يعنی از ماه مه تا کنون برزيل بازيگر مهمی در عرصه بين‌المللی است و آمريکا هم چنين نقشی را به رسميت شناخته است.
البته سياست نزديکی دولت آقای داسيلوا به دولت ايران مورد انتقاد برخی از احزاب مانند حزب سوسيال دموکرات و گروه‌های حقوق بشری برزيل قرار دارد که معتقدند برزيل نبايد با کشورهايی که حکومت ديکتاتوری دارند، نزديک باشد.
