سخنگوی وزارت خارجه ایران، روز شنبه در واکنش به گفته‌های وزیر خارجه امارات عربی متحده در مورد اشغال جزایر سه‌گانه توسط ایران و تشبیه این موضوع به اشغال سرزمینهای عربی توسط اسرائیل، نسبت به تکرار این سخنان توسط مقام‌های اماراتی هشدار داد.
رامین مهمان‌پرست که در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر سخن می‌گفت، افزود که «چیزی که درباره جزایر ایرانی نقل شده و مقایسه‌ای که بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم اشغالگر قدس انجام شده، مردم ما را به شدت حساس کرده است».
وی همچنین گفته است که تکرار این حرف‌ها واکنش شدید مردم ایران را به دنبال دارد و اگر اظهارات از حد متعارفش خارج شود، «عکس‌العمل مناسب ایران را به دنبال خواهد داشت».
هفته گذشته شیخ عبدالله بن زاید آل‌نهیان، وزیر خارجه امارات متحده عربی، در سخنانی با اشاره به اختلاف کشورش با ایران بر سر سه جزیره تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی گفته بود که «اشغال سرزمینهای عربی با هم فرقی ندارد».
وی در سخنان خود به مقایسه ایران و اسرائیل در «اشغال سرزمینهای عربی» پرداخته و گفته است: «هیچ فرقی میان اشغال بلندی‌های جولان، جنوب لبنان، کرانه باختری یا نوار غزه توسط اسرائیل وجود ندارد و اشغالگری اشغالگری است».
وزیر خارجه امارات با بیان اینکه «هیچ سرزمین عربی باارزش‌تر از سرزمینهای دیگر نیست تأکید کرده بود که وی به عنوان یک اماراتی بیشتر از آنکه به «اشغال سایر سرزمینهای عربی حساس باشد، به اشغال بخشی از امارات حساسیت دارد».
اکنون در واکنش به این اظهارات سخنگوی وزارت خارجه ایران ابراز امیدواری کرده است که این مطالب صحت نداشته و منابع خبری در نقل آن دچار بی‌دقتی شده باشند؛ اما در عین حال هشدار داد که مقام‌های امارات و دیگر کشورهای همسایه در مورد «جزایر ایرانی»، در به‌کارگیری واژه‌ها دقت کافی را داشته باشند.
وی ادامه داده است که «در صورت صحت داشتن این اظهارات ما احساس می‌کنیم کنترل کردن احساسات مردم نسبت به این اظهارات نسنجیده سخت خواهد بود!»
سه جزيره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در دهانه تنگه هرمز قرار دارند و به دليل اينکه کشتی‌های نفتکش به علت کم عمق بودن خليج فارس تنها بايد از مسير ميان اين جزيره‌ها عبور کنند، موقعيت ويژه‌ای دارند.
مالکیت این جزایر در سال ۱۹۷۱ به موجب توافقنامه سه جانبه‌ای که میان دولت پادشاهی وقت ایران، بریتانیا و امیرنشین شارجه به امضا رسید، به ایران واگذار شد؛ گرچه مقام‌های اماراتی به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ادعای مالکیت خود بر جزایر سه‌گانه خلیج فارس را با شدت بیشتری مطرح کرده‌اند.
در اوايل دهه ۱۹۷۰ میلادی و پس از استقلال امارات نیز، این کشور در نامه‌ای به شورای امنيت سازمان ملل، نسبت به جزاير ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک ادعای مالکيت کرده و خواستار رسيدگی سازمان ملل به اين ادعا شده بود.
اما شورای امنيت در دسامبر ۱۹۷۱ درخواست امارات را از دستور کار خود خارج کرد و رسيدگی به آن را نپذيرفت. امارات متحده عربی بار دیگر از سال ۱۹۹۲ میلادی، اين جزاير مورد ادعای ارضی قرار داده است.
بیشتر بخوانید:
وی همچنین گفته است که تکرار این حرف‌ها واکنش شدید مردم ایران را به دنبال دارد و اگر اظهارات از حد متعارفش خارج شود، «عکس‌العمل مناسب ایران را به دنبال خواهد داشت».
هفته گذشته شیخ عبدالله بن زاید آل‌نهیان، وزیر خارجه امارات متحده عربی، در سخنانی با اشاره به اختلاف کشورش با ایران بر سر سه جزیره تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی گفته بود که «اشغال سرزمینهای عربی با هم فرقی ندارد».
وی در سخنان خود به مقایسه ایران و اسرائیل در «اشغال سرزمینهای عربی» پرداخته و گفته است: «هیچ فرقی میان اشغال بلندی‌های جولان، جنوب لبنان، کرانه باختری یا نوار غزه توسط اسرائیل وجود ندارد و اشغالگری اشغالگری است».
وزیر خارجه امارات با بیان اینکه «هیچ سرزمین عربی باارزش‌تر از سرزمینهای دیگر نیست تأکید کرده بود که وی به عنوان یک اماراتی بیشتر از آنکه به «اشغال سایر سرزمینهای عربی حساس باشد، به اشغال بخشی از امارات حساسیت دارد».
اکنون در واکنش به این اظهارات سخنگوی وزارت خارجه ایران ابراز امیدواری کرده است که این مطالب صحت نداشته و منابع خبری در نقل آن دچار بی‌دقتی شده باشند؛ اما در عین حال هشدار داد که مقام‌های امارات و دیگر کشورهای همسایه در مورد «جزایر ایرانی»، در به‌کارگیری واژه‌ها دقت کافی را داشته باشند.
وی ادامه داده است که «در صورت صحت داشتن این اظهارات ما احساس می‌کنیم کنترل کردن احساسات مردم نسبت به این اظهارات نسنجیده سخت خواهد بود!»
سه جزيره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در دهانه تنگه هرمز قرار دارند و به دليل اينکه کشتی‌های نفتکش به علت کم عمق بودن خليج فارس تنها بايد از مسير ميان اين جزيره‌ها عبور کنند، موقعيت ويژه‌ای دارند.
مالکیت این جزایر در سال ۱۹۷۱ به موجب توافقنامه سه جانبه‌ای که میان دولت پادشاهی وقت ایران، بریتانیا و امیرنشین شارجه به امضا رسید، به ایران واگذار شد؛ گرچه مقام‌های اماراتی به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ادعای مالکیت خود بر جزایر سه‌گانه خلیج فارس را با شدت بیشتری مطرح کرده‌اند.
در اوايل دهه ۱۹۷۰ میلادی و پس از استقلال امارات نیز، این کشور در نامه‌ای به شورای امنيت سازمان ملل، نسبت به جزاير ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک ادعای مالکيت کرده و خواستار رسيدگی سازمان ملل به اين ادعا شده بود.
اما شورای امنيت در دسامبر ۱۹۷۱ درخواست امارات را از دستور کار خود خارج کرد و رسيدگی به آن را نپذيرفت. امارات متحده عربی بار دیگر از سال ۱۹۹۲ میلادی، اين جزاير مورد ادعای ارضی قرار داده است.
