پلیس بین‌الملل، اینترپل، قرار داشتن نام احمد وحیدی، وزیر دفاع پیشنهادی محمود احمدی‌نژاد را در فهرست افراد تحت تعقیب تأیید کرده است.
سرتیپ پاسدار احمد وحیدی به اتهام شرکت در بمبگذاری در مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین در سال ۱۹۹۴، تحت تعقیب است و از دو سال پیش برای بازداشت او «اعلان سرخ» صادر شده است.
در انفجار مرکز یهودیان بوئنوس آیرس، ۸۵ تن کشته شدند و در آن هنگام آقای وحیدی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران بوده است.
در همین ارتباط سعید محمودی، رئیس دانشکده حقوق دانشگاه استکهلم در سوئد، به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ گفته است.
سعید محمودی: حکم جلب بين‌المللی مربوط می‌شود به دادگاه‌های بين‌المللی، به اين معنا که کشورهايی که به نحوی با دادگاه بين‌المللی ارتباط دارند و اساسنامه آن را پذيرفته‌اند از نظر حقوقی ملزم هستند اگر امکان داشته باشد شخص مورد نظر را دستگير کنند و به دادگاه بين‌المللی تحويل دهند.
اما اعلان قرمزی که اينترپل صادر می‌کند اصلاً به اين مفهوم نيست، زيرا اينترپل يک سازمان بين‌المللی همکاری است و صلاحيت ايجاد تعهد حقوقی برای کشورهای عضو خود را ندارد، تمام تصميمات آن جنبه توصيه دارد و اساس آن روی همکاری است.
بنابراين وقتی از جانب اينترپل اعلام قرمز می‌شود، مقامات پليس کشورهای عضو دعوت می‌شوند که اگرشخص مورد نظر در حوزه آن کشورها پيدا شد، بر اساس مقررات داخلی خودشان و با روحيه همکاری او را دستگير کنند و به کشوری که حکم جلب شخص را صادر کرده تحويل بدهند.
در مورد آقای وحيدی، کشور آرژانتين چنين تقاضايی کرده است. حال اگر کشورهای عضو اينترپل بخواهند و قوانين آنها اجازه بدهد، از نظر سياسی صلاح ببينند و اگر وزير معرفی شده به يکی از اين کشورها سفر کند، می‌توانند او را دستگير کرده و به کشور آرژانتين تحويل بدهند.
فکر نمی‌کنم اين طور باشد، زيرا اين مسئله فقط بين ايران و آرژانتين نيست بلکه چنين مواردی در روابط بسياری از کشورهای ديگر هم وجود داشته است.
اساس کار اينترپل همکاری بين پليس‌های کشورهای عضو است و اين همکاری در بيشتر اوقات صورت می‌گيرد، چون بيشتر افراد مورد تعقيب از نظر سياسی خيلی مهم نيستند و معمولاً جنايتکاران معمولی هستند و به نفع هر کشوری است که با ساير کشورها همکاری کند.
در مواردی که اين همکاری به دلايل سياسی و مسايل ديگر صورت نمی‌گيرد، کشورها متوجه معذورات هستند، به خصوص وقتی به شخصيت‌های مهم سياسی کشورها که در مظان اتهام هستند مربوط می‌شود، انجام دادن يا ندادن خواسته اينترپل تأثير فوری روی روابط کشورها نمی‌گذارد.
به طور قطع تأثير خواهد داشت، زيرا هميشه اين امکان وجود دارد که در يک سفر خارجی به هر کشوری که عضو اينترپل باشد، آن کشور صلاح ببيند خواسته اينترپل را انجام دهد. البته با توجه به اينکه شخصيتی در حد وزير، معمولاً با دعوت کشور مقابل سفر می‌کند و مصونيت افراد دعوت شده رعايت می‌شود، ولی هميشه اين ريسک هم وجود دارد.
سرتیپ پاسدار احمد وحیدی به اتهام شرکت در بمبگذاری در مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین در سال ۱۹۹۴، تحت تعقیب است و از دو سال پیش برای بازداشت او «اعلان سرخ» صادر شده است.
در انفجار مرکز یهودیان بوئنوس آیرس، ۸۵ تن کشته شدند و در آن هنگام آقای وحیدی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران بوده است.
در همین ارتباط سعید محمودی، رئیس دانشکده حقوق دانشگاه استکهلم در سوئد، به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ گفته است.
- رادیو فردا: آقای محمودی، چه تفاوتی بین «اعلان سرخ» و حکم جلب بین‌المللی وجود دارد؟
سعید محمودی: حکم جلب بين‌المللی مربوط می‌شود به دادگاه‌های بين‌المللی، به اين معنا که کشورهايی که به نحوی با دادگاه بين‌المللی ارتباط دارند و اساسنامه آن را پذيرفته‌اند از نظر حقوقی ملزم هستند اگر امکان داشته باشد شخص مورد نظر را دستگير کنند و به دادگاه بين‌المللی تحويل دهند.
اما اعلان قرمزی که اينترپل صادر می‌کند اصلاً به اين مفهوم نيست، زيرا اينترپل يک سازمان بين‌المللی همکاری است و صلاحيت ايجاد تعهد حقوقی برای کشورهای عضو خود را ندارد، تمام تصميمات آن جنبه توصيه دارد و اساس آن روی همکاری است.
بنابراين وقتی از جانب اينترپل اعلام قرمز می‌شود، مقامات پليس کشورهای عضو دعوت می‌شوند که اگرشخص مورد نظر در حوزه آن کشورها پيدا شد، بر اساس مقررات داخلی خودشان و با روحيه همکاری او را دستگير کنند و به کشوری که حکم جلب شخص را صادر کرده تحويل بدهند.
در مورد آقای وحيدی، کشور آرژانتين چنين تقاضايی کرده است. حال اگر کشورهای عضو اينترپل بخواهند و قوانين آنها اجازه بدهد، از نظر سياسی صلاح ببينند و اگر وزير معرفی شده به يکی از اين کشورها سفر کند، می‌توانند او را دستگير کرده و به کشور آرژانتين تحويل بدهند.
- سال‌هاست که برای آقای وحيدی حکم صادر شده و از طرف دولت ايران رعايت نشده است و اکنون هم به عنوان وزير دفاع معرفی شده است. آيا اين مسئله روی روابط دولت ايران با اينترپل اثر منفی نمی‌گذارد؟
فکر نمی‌کنم اين طور باشد، زيرا اين مسئله فقط بين ايران و آرژانتين نيست بلکه چنين مواردی در روابط بسياری از کشورهای ديگر هم وجود داشته است.
اساس کار اينترپل همکاری بين پليس‌های کشورهای عضو است و اين همکاری در بيشتر اوقات صورت می‌گيرد، چون بيشتر افراد مورد تعقيب از نظر سياسی خيلی مهم نيستند و معمولاً جنايتکاران معمولی هستند و به نفع هر کشوری است که با ساير کشورها همکاری کند.
در مواردی که اين همکاری به دلايل سياسی و مسايل ديگر صورت نمی‌گيرد، کشورها متوجه معذورات هستند، به خصوص وقتی به شخصيت‌های مهم سياسی کشورها که در مظان اتهام هستند مربوط می‌شود، انجام دادن يا ندادن خواسته اينترپل تأثير فوری روی روابط کشورها نمی‌گذارد.
- هنوز مجلس شورای اسلامی به آقای احمد وحيدی به عنوان وزير دفاع رأی اعتماد نداده است. فرض کنيم اين کار انجام شود و او کار خود را به عنوان وزير دفاع آغاز کند. آيا وجود اعلام سرخ اينترپل تأثيری در انجام وظايف و سفرهای خارجی آقای وحيدی به عنوان وزير ايران ندارد؟
به طور قطع تأثير خواهد داشت، زيرا هميشه اين امکان وجود دارد که در يک سفر خارجی به هر کشوری که عضو اينترپل باشد، آن کشور صلاح ببيند خواسته اينترپل را انجام دهد. البته با توجه به اينکه شخصيتی در حد وزير، معمولاً با دعوت کشور مقابل سفر می‌کند و مصونيت افراد دعوت شده رعايت می‌شود، ولی هميشه اين ريسک هم وجود دارد.
