روزنامه «یاس نو» به مدیرمسئولی و صاحب امتیازی محمد نعیمی‌پور، عضو شورای مرکزی حزب مشارکت، از روز شنبه، ۲۶ اردیبهشت‌ماه، پس از نزدیک به شش سال توقیف، دوباره منتشر شد.
این روزنامه که به لحاظ گرایش سیاسی، وابسته به حزب مشارکت است، در انتخابات ریاست جمهوری از میرحسین موسوی، آخرین نخست‌وزیر ایران، پشتیبانی می‌کند.
«یاس نو» در دوره اول خود در اسفندماه سال ۱۳۸۱ و در آستانه انتخابات شوراهای دوم منتشر شد و پس از آن، حدود یک سال فعالیت خود را ادامه داد تا آنکه پیش از انتخابات دوره هفتم مجلس شورای اسلامی توقیف شد.
محمدرضا یزدان‌پناه، روزنامه‌نگار و عضو تحریریه روزنامه یاس نو، در گفت‌وگو با «رادیو فردا» به پرسش‌هایی در خصوص هدف از انتشار دوباره روزنامه «یاس نو» و سیاست آن در عرصه انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد سال جاری پاسخ داده است.
رادیو فردا: روزنامه «ياس نو» از روز شنبه شروع به کار کرد. چه نيازی برای انتشار دوباره اين روزنامه احساس می شد و هدف انتشار دوباره آن چه بود؟
محمدرضا یزدان‌پناه: روزنامه «ياس نو» متعلق به جريانی است که حداقل بعد از انتخابات سال ۸۴ و توقيف روزنامه «اقبال»، عملاً انتشار هر نوع روزنامه، هفته نامه و هر رسانه مکتوب ديگر توسط مقامات دولتی از آن سلب شده است.
به دليل اينکه اين جريان، يکی از فراگيرترين جريان های سياسی و اجتماعی در داخل کشور به خصوص در ميان اصلاح‌طلبان است، کمبود يک رسانه مکتوب برای آن به شدت احساس می شد.
از همين رو، بعد از حکم رفع توقيف قطعی «ياس نو» توسط دادگاه، تمام مسئولان روزنامه که اعضای ارشد جبهه مشارکت اسلامی بودند و مدير مسئول آن، آقای محمد نعيمی‌پور، تمام تلاش خود را کردند تا بتوانند روزنامه را قبل از موعد ايام تبليغات انتخاباتی رياست جمهوری روانه بازار کنند تا هم خلأ ارتباطی خود را با جامعه تا حدودی بر طرف کنند و هم در انتخابات رياست جمهوری حرفی برای گفتن داشته باشند.
روزنامه «ياس نو» با چه رويکردی منتشر می‌شود؟ يعنی چه خط مشی ای در انتخابات رياست جمهوری اتخاذ کرده است؟
روزنامه «ياس نو» از موضع کلان، نماينده جريان اصلاح طلبی و دموکراسی‌خواهی در داخل کشور است و تلاش می‌کند تمام اخبار و مواضع مجموعه نيروهای دموکراسی‌خواه و اصلاح‌طلب معتقد به فعاليت قانونی در داخل کشور را تا جايی که قانون و خطوط قرمز اجازه می‌دهد، منعکس کند.
هدف دوم روزنامه «ياس نو»، پوشش اخبار و مواضع انتخاباتی آقای ميرحسين موسوی است که نامزد اکثريت قريب به اتفاق اصلاح‌طلبان در انتخابات است.
آيا فکر می‌کنيد با نزديکی زمان انتخابات، انتشار روزنامه «ياس نو» و در کنار آن «کلمه سبز» که صاحب امتياز آن آقای ميرحسين موسوی است، خلأ رسانه‌ای مرتبط با جريان اصلاح‌طلب درعرصه سياسی کشور را پر خواهد کرد؟
بدون شک اين طور نيست، زيرا تقريباً تمام فضای رسانه‌ای کشور در قبض يد يک طرفه رسانه ملی است و در ايران، راديو تلويزيون دولتی تمام فضای رسانه‌ای کشور را در اختيار دارد.
بعد از صدا و سيما هم روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های حکومتی و نزديک به جريان حاکم با استفاده از امکانات دولتی يا همان بيت‌المال، دقيقاً مانند صدا و سيما عمل می‌کنند و تبليغ يک سويه عملکرد دولت می پردازند.
حال با توجه به انحصار رسانه‌ای موجود نمی‌توان گفت که روزنامه «ياس نو» و «کلمه سبز» هر چقدر هم در جذب افکار عمومی موفق باشند، بتوانند خلأيی که در اثر انحصار رسانه‌ای به وجود آمده است را پر کنند.
به هر حال، با نزديک شدن زمان انتخابات، فضای جامعه سياسی‌تر و حساسيت‌ها بيشتر می‌شود و مردم بيشتر به روزنامه‌ها مراجعه می‌کنند. روزنامه «ياس نو» هم با توجه به سابقه بسيار موفقی که داشته، اميدوار است تا حدودی اين خلأ رسانه‌ای را هم به نفع مهندس ميرحسين موسوی و هم به نفع مجموعه جريان اصلاح‌طلب و دموکراسی‌خواه در جامعه بر طرف کند.
چون روزنامه «ياس نو» در گذشته، تجربه توقيف را داشته است، آيا پيش‌بينی خاصی برای جلوگيری از توقيف مجدد وجود دارد و آیا خوشبين هستيد که روزنامه بتواند کار خود را تداوم دهد؟
ما خوشبين هستيم. اگر خوشبين نبوديم که روزنامه را منتشر نمی‌کرديم، ولی اين خوشبينی مانع از اين پيش‌بينی نيست که «ياس نو» هم يک روز برای هميشه توقيف شود. ما منتظر اين مسئله هستيم، ولی تمام تلاش خود را می‌کنيم که اين اتفاق رخ ندهد.
تجربه رونامه‌های قبلی متعلق به جبهه مشارکت و به طور کلی، طيف اصلاح‌طلب پيشرو، اين مسئله را کاملاً محتمل می‌کند، اما ما تلاش می‌کنيم حتی‌المقدور تمام نکات قانونی و خط قرمزها را رعايت کنيم تا اين اتفاق شوم هر چه بيشتر دور بماند. البته اينها به نظر ما خط قرمز هستند، نه به نظر آقايان.
این روزنامه که به لحاظ گرایش سیاسی، وابسته به حزب مشارکت است، در انتخابات ریاست جمهوری از میرحسین موسوی، آخرین نخست‌وزیر ایران، پشتیبانی می‌کند.
«یاس نو» در دوره اول خود در اسفندماه سال ۱۳۸۱ و در آستانه انتخابات شوراهای دوم منتشر شد و پس از آن، حدود یک سال فعالیت خود را ادامه داد تا آنکه پیش از انتخابات دوره هفتم مجلس شورای اسلامی توقیف شد.
محمدرضا یزدان‌پناه، روزنامه‌نگار و عضو تحریریه روزنامه یاس نو، در گفت‌وگو با «رادیو فردا» به پرسش‌هایی در خصوص هدف از انتشار دوباره روزنامه «یاس نو» و سیاست آن در عرصه انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد سال جاری پاسخ داده است.
رادیو فردا: روزنامه «ياس نو» از روز شنبه شروع به کار کرد. چه نيازی برای انتشار دوباره اين روزنامه احساس می شد و هدف انتشار دوباره آن چه بود؟
محمدرضا یزدان‌پناه: روزنامه «ياس نو» متعلق به جريانی است که حداقل بعد از انتخابات سال ۸۴ و توقيف روزنامه «اقبال»، عملاً انتشار هر نوع روزنامه، هفته نامه و هر رسانه مکتوب ديگر توسط مقامات دولتی از آن سلب شده است.
به دليل اينکه اين جريان، يکی از فراگيرترين جريان های سياسی و اجتماعی در داخل کشور به خصوص در ميان اصلاح‌طلبان است، کمبود يک رسانه مکتوب برای آن به شدت احساس می شد.
از همين رو، بعد از حکم رفع توقيف قطعی «ياس نو» توسط دادگاه، تمام مسئولان روزنامه که اعضای ارشد جبهه مشارکت اسلامی بودند و مدير مسئول آن، آقای محمد نعيمی‌پور، تمام تلاش خود را کردند تا بتوانند روزنامه را قبل از موعد ايام تبليغات انتخاباتی رياست جمهوری روانه بازار کنند تا هم خلأ ارتباطی خود را با جامعه تا حدودی بر طرف کنند و هم در انتخابات رياست جمهوری حرفی برای گفتن داشته باشند.
روزنامه «ياس نو» با چه رويکردی منتشر می‌شود؟ يعنی چه خط مشی ای در انتخابات رياست جمهوری اتخاذ کرده است؟
روزنامه «ياس نو» از موضع کلان، نماينده جريان اصلاح طلبی و دموکراسی‌خواهی در داخل کشور است و تلاش می‌کند تمام اخبار و مواضع مجموعه نيروهای دموکراسی‌خواه و اصلاح‌طلب معتقد به فعاليت قانونی در داخل کشور را تا جايی که قانون و خطوط قرمز اجازه می‌دهد، منعکس کند.
هدف دوم روزنامه «ياس نو»، پوشش اخبار و مواضع انتخاباتی آقای ميرحسين موسوی است که نامزد اکثريت قريب به اتفاق اصلاح‌طلبان در انتخابات است.
آيا فکر می‌کنيد با نزديکی زمان انتخابات، انتشار روزنامه «ياس نو» و در کنار آن «کلمه سبز» که صاحب امتياز آن آقای ميرحسين موسوی است، خلأ رسانه‌ای مرتبط با جريان اصلاح‌طلب درعرصه سياسی کشور را پر خواهد کرد؟
بدون شک اين طور نيست، زيرا تقريباً تمام فضای رسانه‌ای کشور در قبض يد يک طرفه رسانه ملی است و در ايران، راديو تلويزيون دولتی تمام فضای رسانه‌ای کشور را در اختيار دارد.
بعد از صدا و سيما هم روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های حکومتی و نزديک به جريان حاکم با استفاده از امکانات دولتی يا همان بيت‌المال، دقيقاً مانند صدا و سيما عمل می‌کنند و تبليغ يک سويه عملکرد دولت می پردازند.
حال با توجه به انحصار رسانه‌ای موجود نمی‌توان گفت که روزنامه «ياس نو» و «کلمه سبز» هر چقدر هم در جذب افکار عمومی موفق باشند، بتوانند خلأيی که در اثر انحصار رسانه‌ای به وجود آمده است را پر کنند.
به هر حال، با نزديک شدن زمان انتخابات، فضای جامعه سياسی‌تر و حساسيت‌ها بيشتر می‌شود و مردم بيشتر به روزنامه‌ها مراجعه می‌کنند. روزنامه «ياس نو» هم با توجه به سابقه بسيار موفقی که داشته، اميدوار است تا حدودی اين خلأ رسانه‌ای را هم به نفع مهندس ميرحسين موسوی و هم به نفع مجموعه جريان اصلاح‌طلب و دموکراسی‌خواه در جامعه بر طرف کند.
چون روزنامه «ياس نو» در گذشته، تجربه توقيف را داشته است، آيا پيش‌بينی خاصی برای جلوگيری از توقيف مجدد وجود دارد و آیا خوشبين هستيد که روزنامه بتواند کار خود را تداوم دهد؟
ما خوشبين هستيم. اگر خوشبين نبوديم که روزنامه را منتشر نمی‌کرديم، ولی اين خوشبينی مانع از اين پيش‌بينی نيست که «ياس نو» هم يک روز برای هميشه توقيف شود. ما منتظر اين مسئله هستيم، ولی تمام تلاش خود را می‌کنيم که اين اتفاق رخ ندهد.
تجربه رونامه‌های قبلی متعلق به جبهه مشارکت و به طور کلی، طيف اصلاح‌طلب پيشرو، اين مسئله را کاملاً محتمل می‌کند، اما ما تلاش می‌کنيم حتی‌المقدور تمام نکات قانونی و خط قرمزها را رعايت کنيم تا اين اتفاق شوم هر چه بيشتر دور بماند. البته اينها به نظر ما خط قرمز هستند، نه به نظر آقايان.
