کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، روز جمعه در نامه‌ای به سعید جلیلی، مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران، ابراز امیدواری کرد تهران با تاریخ پیشنهادی وی برای ازسرگیری گفت‌وگوهای اتمی موافقت کند.
کاترین اشتون در نامه خود به سعید جلیلی روزهای ۱۵ تا ۱۷ نوامبر (۲۴ تا ۲۶ آبان ماه) را برای مذاکره در وین پیشنهاد داده است.
در بخشی از نامه کاترین اشتون قید شده است که گفت‌وگوها می‌تواند با مراسم شام در روز ۱۵نوامبر آغاز شده و گفت‌وگوها در روزهای بعدی درباره مسائل اساسی ادامه یابد.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ادامه این نامه با اشاره به نزدیک بودن زمان پیشنهادی ایران و پیشنهاد وی، و همچنین با یادآوری محدودیت‌های زمانی شرکت‌کنندگان، ابراز امیدواری کرده است که ایران با این تاریخ موافقت کند.
از سوی دیگر سخنگوی کاترین اشتون نیز در همین روز از ایران خواست طی چند روز آینده به نامه مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پاسخ دهد.
سخنگوی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: «وی منتظر ایران به طور رسمی به این پیشنهاد پاسخ مثبت دهد تا این گفت‌وگوها محقق شود.»
پیش از این منوچهر متکی، وزیر خارجه ایران اعلام کرده بود که ماه اکتبر یا ماه نوامبر از دیدگاه تهران زمان مناسبی برای از سرگیری گفت‌وگوهای هسته‌ای است.
گروه ۱+۵ که کاترین اشتون به نمایندگی از آن ایران را به مذاکره دعوت کرده است، متشکل از پنج عضو دایم شورای امنیت بعلاوه آلمان است.
از یکم ماه اکتبر سال ۲۰۰۹ که هیات ایرانی با نمایندگان چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا، ایالات متحده و آلمان در ژنو دیدار و گفت‌وگو کرد، تاکنون مذاکره‌ای با این گروه صورت نگرفته است.
این کشورها به ویژه نسبت به برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران، ابراز نگرانی کرده و خواستار آن هستند که تهران از غنی‌سازی اورانیوم دست بکشد؛ خواسته‌ای که در همه قطعنامه‌های شورای امنیت که علیه ایران به تصویب رسیده، انعکاس یافته است.
در همین حال روز جمعه، روسیه از ایران خواست که با دعوت کاترین اشتون برای مذاکره موافقت کند.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه، که از طرف این کشور در مذاکرات شرکت می‌کند، گفت: «ما از دوستان و همکاران ایرانی خود می‌خواهیم که به طور رسمی و با نگاهی مثبت به این دعوت پاسخ دهند.»
تاکنون در شورای امنیت سازمان ملل، هفت قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران به تصویب رسیده است که از میان آنها چهار قطعنامه، ایران را مشمول تحریم‌های سازمان ملل می‌کند.
آخرین این قطعنامه‌ها در ۲۰ خرداد ۱۳۸۹ به تصویب شورای امنیت رسید؛ تصویب این قطعنامه در حالی بود که کشورهای غربی و به ویژه ایالات متحده، با ابتکار عمل ترکیه و برزیل برای مبادله سوخت اتمی در خاک ترکیه موافقت نکردند.
پس از تصویب قطعنامه تحریمی چهارم، اتحادیه اروپا، کانادا، استرالیا و ژاپن همانند ایالات متحده رشته تحریم‌های یکجانبه دیگری علیه ایران به اجرا گذاشتند.
بیشتر بخوانید:
در بخشی از نامه کاترین اشتون قید شده است که گفت‌وگوها می‌تواند با مراسم شام در روز ۱۵نوامبر آغاز شده و گفت‌وگوها در روزهای بعدی درباره مسائل اساسی ادامه یابد.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ادامه این نامه با اشاره به نزدیک بودن زمان پیشنهادی ایران و پیشنهاد وی، و همچنین با یادآوری محدودیت‌های زمانی شرکت‌کنندگان، ابراز امیدواری کرده است که ایران با این تاریخ موافقت کند.
از سوی دیگر سخنگوی کاترین اشتون نیز در همین روز از ایران خواست طی چند روز آینده به نامه مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پاسخ دهد.
سخنگوی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: «وی منتظر ایران به طور رسمی به این پیشنهاد پاسخ مثبت دهد تا این گفت‌وگوها محقق شود.»
پیش از این منوچهر متکی، وزیر خارجه ایران اعلام کرده بود که ماه اکتبر یا ماه نوامبر از دیدگاه تهران زمان مناسبی برای از سرگیری گفت‌وگوهای هسته‌ای است.
گروه ۱+۵ که کاترین اشتون به نمایندگی از آن ایران را به مذاکره دعوت کرده است، متشکل از پنج عضو دایم شورای امنیت بعلاوه آلمان است.
از یکم ماه اکتبر سال ۲۰۰۹ که هیات ایرانی با نمایندگان چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا، ایالات متحده و آلمان در ژنو دیدار و گفت‌وگو کرد، تاکنون مذاکره‌ای با این گروه صورت نگرفته است.
این کشورها به ویژه نسبت به برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران، ابراز نگرانی کرده و خواستار آن هستند که تهران از غنی‌سازی اورانیوم دست بکشد؛ خواسته‌ای که در همه قطعنامه‌های شورای امنیت که علیه ایران به تصویب رسیده، انعکاس یافته است.
در همین حال روز جمعه، روسیه از ایران خواست که با دعوت کاترین اشتون برای مذاکره موافقت کند.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه، که از طرف این کشور در مذاکرات شرکت می‌کند، گفت: «ما از دوستان و همکاران ایرانی خود می‌خواهیم که به طور رسمی و با نگاهی مثبت به این دعوت پاسخ دهند.»
تاکنون در شورای امنیت سازمان ملل، هفت قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران به تصویب رسیده است که از میان آنها چهار قطعنامه، ایران را مشمول تحریم‌های سازمان ملل می‌کند.
آخرین این قطعنامه‌ها در ۲۰ خرداد ۱۳۸۹ به تصویب شورای امنیت رسید؛ تصویب این قطعنامه در حالی بود که کشورهای غربی و به ویژه ایالات متحده، با ابتکار عمل ترکیه و برزیل برای مبادله سوخت اتمی در خاک ترکیه موافقت نکردند.
پس از تصویب قطعنامه تحریمی چهارم، اتحادیه اروپا، کانادا، استرالیا و ژاپن همانند ایالات متحده رشته تحریم‌های یکجانبه دیگری علیه ایران به اجرا گذاشتند.
