سولا در بیمارستانی مملو از بازماندگان زلزله ویرانگری که شرق افغانستان را لرزاند، به هوش آمد.
پس از به هوش آمدن، به این زن جوان اطلاع داده شد که هشت نفر از اعضای خانواده‌اش در زلزلهٔ نیمه‌شب ۱۰ شهریور که بیش از ۲۲۰۰ نفر را کشت، عمدتاً در ولایت کوهستانی و دورافتاده «کُنر» در شرق افغانستان، کشته شده‌اند.
سولا که تنها نام کوچک خود را گفت، از روی تخت بیمارستانی در اسدآباد، مرکز ولایت کُنر، به رادیو آزادی گفت: «نمی‌دانم چه کسی مرا این‌جا آورده است. هیچ‌کس را ندارم».
این شامل بستگان مرد او می‌شود که همگی در زلزله‌ای به قدرت شش درجه که خانه آن‌ها را ویران کرد، و همچنین بسیاری دیگر، در روستایشان کشته شدند.
در حکومت طالبان، زنان نمی‌توانند بدون سرپرست مرد از خانه‌های خود خارج شوند یا از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند. این گروه اسلام‌گرای تندرو از زمان به قدرت رسیدن در اوت ۲۰۲۱، تردد زنان و دختران، حضور آن‌ها در ملاء عام و حق کار و تحصیل‌شان را به شدت محدود کرده است.
زنان همچنین با موانع فرهنگی و قانونی عمده‌ای برای دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مواجه هستند.
سولا گفت: «این‌جا هیچ پزشک زنی وجود ندارد. من در قسمت‌هایی از بدنم جراحاتی دارم که نمی‌توانم به پزشکان مرد نشان دهم».
افغانستان با کمبود شدید پزشک، دارو و تجهیزات مواجه است. در برخی مناطق روستایی، هیچ پزشک زن متخصصی وجود ندارد.
سولا افزود: «من خانواده داشتم، خانه داشتم، اما اکنون نمی‌دانم کجا خواهم رفت یا چه کار خواهم کرد».
زنان «بار این فاجعه را به دوش می‌کشند»
کارشناسان هشدار می‌دهند که زنان و دختران از جمله کسانی خواهند بود که بیشترین آسیب را از این فاجعه متحمل می‌شوند.
سوزان فرگوسن، نمایندهٔ ویژهٔ زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، روز ۱۱ شهریور گفت: «زنان و دختران بار دیگر بار این فاجعه را به دوش خواهند کشید، بنابراین باید اطمینان حاصل کنیم که نیازهای آن‌ها رفع خواهد شد».
فوزیه نسیم، یک پزشک زن افغان که برای درمان بازماندگان به کُنر سفر کرده بود، گفت که وضعیت زنان و دختران بسیار وخیم است.
او گفت: «زنان و کودکان در حال حاضر به دلیل فوت مراقبان [مرد] خود، نیاز فوری به سرپناه و محافظت بیشتر در برابر بلایای طبیعی دارند».
نسیم افزود: «نیازهای آن‌ها بسیار زیاد است؛ غذا، آب آشامیدنی و سرپناه. بزرگترین نیاز به چادر و سرپناه است، زیرا بسیاری از خانه‌ها ویران شده‌اند و خانه‌های باقی مانده نیز غیرقابل سکونت هستند».
