منابع طبیعی وضعیت نابسامان وخیمی دارند. بخش زیادی از سوخت و انرژی در خانه‌ها و ساختمان‌های بزرگ و کوچک تجاری مصرف می‌شود و زندگی شهری و پرسرعت مردم اجازه نمی‌دهد چندان به طراحی خانه‌شان فکر کنند. این کار معمار است که برای کاهش از بیرن رفتن انرژی و آلودگی محیط زیست به فکر طراحی شهر و خانه‌هایی باشد که با شرایط اقلیمی منطبق باشد. معماری چقدر می‌تواند در خدمت محیط زیست باشد؟
آیا معمارانی که طراحی ساختمان و شهر و راه و جاده‌ها در دستشان است، مسئولیتی در قبال زیست‌بوم هر منطقه و آلودگی محیط زیست دارند؟
از زبان محمدرضا مقتدر، بشنویم، معمار مقیم پاریس که همان جا معماری خوانده و تلاش کرده در کارهایش به محیط زیست بی‌توجه نباشد. او معتقد است معمار مسئول طبیعت است. محمدرضا مقتدر، از طراحی و معماری قدیمی در ایران به خصوص در شهرهای جنوبی و مرکزی، قنات و بادگیرها و بناهای کاه‌گلی به عنوان، عناصر همسو و همراه با محیط زیست ایران یاد می‌کند که امروز در معماری نادیده گرفته می‌شود:
