رئیس جمهور ایران در اجلاس توسعه پایدار در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک یک بار دیگر از دولتش با عنوان «دولتی محیط زیستی» یاد کرد.
حسن روحانی که پیش از سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در این نشست شرکت کرده بود، از برنامه‌های دولتش در حهت توسعه پایدار و اولویت دادن به محیط زیست در منطقه‌ای پرآشوب با افزایش خشونت افراطی‌گرها نام برد.
این برنامه را به صورت کامل با نظرات کارشناسان در فایل صدا بشنوید:
این نخستین بار نیست که حسن روحانی راه و روش اهمیت‌دادن دولتش را به موضوع محیط زیست توصیف می‌کند. او یک بار در خردادماه سال ۹۳ در هفته جهانی محیط زیست در واکنش به اظهارات برخی از امامان جمعه که ایراداتی به برنامه‌های دولتش گرفته بودند، همین موضوع را مطرح کرده بود.
اما نشانه محیط‌زیستی‌بودن یک دولت چیست؟ بیش از دو سال است که دولت حسن روحانی روی کار آمده و گزارش‌ها درباره وسعت تخریب محیط زیست کشور بیشتر و بیشتر شده است. میراث نابسامانی که از دولت‌های قبلی به دولت او رسیده؛ شاید به دلیل همین عمق تخریب، افزایش آلودگی‌های آب و خاک و هوا، ریزگردها، خشکی دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و ده‌ها مساله دیگر است که این دولت برنامه‌های محیط زیستی را در اولویت برنامه‌هایش دارد.
منتقدان به عملکرد دولت حسن روحانی در زمینه محیط زیست به بودجه ناچیز ۱۷۴ میلیارد تومانی سازمان حفاظت محیط زیست در سال ۹۴ اشاره می‌کنند که قرار است به سرزمینی درگیر با بحران آب و رودخانه‌ها و تالاب‌های خشکیده و ریزگردهای داخلی و خارجی و آلودگی‌های مختلف کمک کند آن هم در کنار دستمزد کارکنان سازمان. منتقدان از طرح‌های توسعه‌ای کشور می‌گویند که چندان با مقررات محیط‌زیستی نمی‌‌خواندو به این ترتیب مفهوم محیط‌زیست هنوز در سیاست‌گذاری‌های کلان کشور جای مشخصی ندارد.
اما کمی بعد از این سخنان حسن روحانی، وزیر نیرو در برنامه‌ای تلویزیونی گفت: سدسازی در کشور به صورت افراطی انجام شده و بخشی از این سدسازی‌ها بر اساس محاسبات وقت و بخشی نیز بر اساس زیاده روی ساخته شده است.
حسن روحانی در شرایطی می‌گوید دولت محیط زیستی او مسایل زیست محیطی را در صدر برنامه‌هایش دارد که که به گفته برخی منتقدان، اوضاع بحرانی‌تر از این است که یک دولت از پس آن برآید.
با این همه مسئولان دولتی مدام در نشست‌های مختلف از این می‌گویند که مسایل مربوط به محیط زیست کشور باید در سطح برنامه‌ها و سیاست‌های کلان کشور به صورت ملی و منطقه‌ای در نظر گرفته شود. آنها می‌گویند تلاش‌هایشان را آغاز کرده‌اند اما راهی درازی در پیش است.
