پژوهشی تازه که توسط دانشمندان در دانشگاه نورث‌وسترن در آمریکا انجام شده است نشان می‌دهد که دم کردن چای می‌تواند به طور مؤثری آلاینده‌های خطرناک موجود در آب، از جمله فلزات سنگینی مانند سرب و کادمیوم، را تصفیه کند.
تیم تحقیقاتی در این مطالعه که نتایج آن در مجلهٔ «علوم غذایی و فناوری» توسط انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است، به این نتیجه رسیده که چای با برقراری پیوند شیمیایی با اتم‌های باردار فلزات سنگین در آب، آن‌ها را از بین می‌برد.
بنجامین شیندل، نویسندهٔ ارشد این مطالعه، به روزنامهٔ بریتانیایی گاردین گفت که یک فنجان چای سیاه که به مدت پنج دقیقه دم کشیده باشد، ۱۵ درصد غلظت کمتری از یون‌های سرب موجود در آب را در خود دارد.
اگر چه تیم تحقیقاتی عواقب احتمالی این کاهش فلزات سنگین در آب بر سلامت انسان را بررسی نکرده است، اما به گفتهٔ شیندل این می‌تواند به طور بالقوه بیماری‌های مرتبط با مصرف فلزات سنگین را کاهش دهد.
مطالعات پیشین نیز نشان داده بودند افرادی که چای می‌نوشند ممکن است کمتر در معرض خطرات سکته، زوال عقل و حتی مرگ باشند.
شیندل و همکارانش در این مطالعه با چندین نوع آب حاوی غلظت‌های مشخصی از یون‌های فلزات سنگین چای دم کردند. سپس غلظت این یون‌ها را پس از دوره‌های مختلف دم‌آوری با محلول‌های بدون چای مقایسه کردند.
سپس آنان روی سرب متمرکز شدند و دریافتند که زمان‌های دم‌آوری طولانی‌تر چای سیاه و دماهای بالاتر آب، با کاهش بیشتر غلظت یون‌های سرب همراه بود.
علاوه بر این، این گروه از محققان دریافتند که چای آسیاب‌شده تأثیر بیشتری نسبت به برگ‌های کامل چای داشت.
گروه تحقیقی همچنین دریافت که چای‌های سیاه، سبز و سفید غلظت یون‌های سرب در آب را به میزان بیشتری نسبت به چای بابونه، چای رویبوس و چای اولُنگ کاهش دادند.
همچنین این مطالعه نشان داد که مواد سازندهٔ چای کیسه‌ای نیز در کاهش یون‌های سرب در چای اهمیت دارند. کیسه‌های سلولوزی غلظت یون‌های سرب را کاهش دادند، اما کیسه‌های پنبه‌ای یا نایلونی این کار را نکردند.
آمارهای جهانی نشان می‌دهد که چای، پس از آب، دومین نوشیدنی پر مصرف در جهان است و سالانه پنج و نیم میلیون تن چای در جهان مصرف می‌شود.
در ایران نیز، صادق حسینی، مدیر سندیکای کارخانه‌های چای شمال کشور، به تازگی اعلام کرده بود که سالانه ۶۰ تا ۷۰ هزار تن چای در ایران مصرف می‌شود.
