جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا، همواره تکذیب می‌کرد که در سفر سال ۲۰۱۴ به تونس، به گروه «سپتامبر سیاه» ادای احترام کرده است، گروهی که از جمله عامل قتل ورزشکاران اسرائیلی در المپیک مونیخ بودند.
تصاویری که روزنامه دیلی میل بریتانیا روز جمعه، ۱۹ مرداد، منتشر کرد، جرمی کوربین را در آن سفر، با تاج گلی در دست در قبرستانی نشان می دهد که این روزنامه آن را محل قبر عوامل شناخته شده «سپتامبر سیاه» می‌نامد.
با انتشار این تصاویر، این جنجال که رهبر حزب کارگر بریتانیا مواضع ضد اسرائیلی دارد بار دیگر بالا گرفته است؛ برخی از بریتانیایی های حامی اسرائیل و یهودیان نیز مانند اکثر اسرائیلی ها دوباره حتی بحث یهودستیز بودن جرمی کوربین را مطرح کرده اند.
آقای کوربین یک سال پیش از انتخاب به رهبری حزب کارگر، به تونس سفر کرده بود. به ادعای دیلی میل، عکس ها او را از جمله سر قبر عاطف بسیسو نشان می دهد.
بسیسو افسر عملیاتی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و یکی از طراحان کشتار ۱۱ ورزشکار اسرائیلی در المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ شناخته می‌شود.
حامیان کوربین گفته بودند که او به روان ۴۷ فلسطینی کشته شده در بمباران اسرائیل ادای احترام کرد، نه عوامل «سپتامبر سیاه».
ارتش اسرائیل در سال ۱۹۸۵ در عملیاتی هوایی که خود نام «پای چوبین» بر آن نهاد تا فعالان سازمان آزادی‌بخش فلسطین را زمینگیر کند، مقر فرماندهی ساف در تونس را بمباران کرد؛ ۴۷ فلسطینی در آن بمباران کشته شدند.
قبر این کشته ها در ۶۰ متری محل قبر عاطف بسیسو قرار دارد؛ دیلی میل با رد گفته حامیان کوربین، تاکید کرده که کوربین بر قبر بسیسو ایستاده و در یکی از عکس ها دستان خود را مانند مسلمانانی که با دست باز در حال فاتحه خواندن هستند، گشوده است.
حامیان کوربین گفته اند که او تنها خواسته بود مانند دیگران در این جمع رفتار کند و برای همین دستان خود را به حالت دعا خواندن مسلمانان باز کرده است؛ دیلی میل این توجیه را نیز رد کرده است.
تصاویر را ابتدا سفارت فلسطین در تونس در فیس‌بوک خود منتشر کرد؛ در این عکس‌ها جرمی کوربین ظاهرا زیر سایبان قرمزِ گشوده شده بر محل قبر عوامل «سپتامبر سیاه» در کنار دیگران که اکثرا فلسطینی و اعضای ساف هستند، ایستاده است.
قبرهای صلاح خلف بنیانگذار «سپتامبر سیاه»، فخری العمری مشاور خلف و هائل عبدالحمید افسر عملیاتی دیگر ساف که در عملیات منتسب به موساد اسرائیل کشته شدند، در این محل است.
به گزارش رسانه های غربی، موساد از زمان نخست وزیری گلدا مئیر، نخست وزیر اسرائیل در دهه هفتاد میلادی قرن بیستم، دستور گرفت تا تک‌تک عوامل مرتبط با ترور ورزشکاران اسرائیلی در مونیخ را بیابد و بکشد.
این گزارش ها که رسانه های اسرائیل هنوز هم آن را نه به صورت مستقل بلکه با استناد به رسانه های غربی منتشر می کنند، حاکی است که سال ها بعد از نخست وزیری خانم مئیر نیز عملیات موساد ادامه یافت.
در سال ۱۹۹۱ در پاریس بود که صلاح خلف، فخری العمری و هائل عبدالحمید کشته شدند و یک سال بعد از آن عاطف بسیسو، او هم در پاریس ترور شد.
دیدار چهار سال پیش کوربین از تونس، در جریان کارزار انتخاباتی سال گذشته بریتانیا دوباره مطرح شد و او گفت که یاد کشته های عملیات اسرائیل را گرامی داشته و «در کنار افراد بسیاری در یک همایش به امید صلح که تنها راه متحد کردن انسانها و گفت‌وگو با آنها است» به تونس رفته بود.
جنیفر گربر فعال لابی اسرائیلی در حزب کارگر گفته بود: «سخت است باور این که کسی بخواهد به تروریست های عامل کشتار ورزشکاران اسرائیلی ادای احترام کند، اما حقیقت این است که این رفتار جرمی کوربین تعجب‌آور نیست و بسیاری در این حزب این رفتار را منزجرکننده می‌دانند».
گیدون پالتر فعال مبارزه با یهودستیزی در بریتانیا با انتقاد از کوربین گفته بود: «یک سیاستمدار مسئول نمی بایست حتی به محلی که قرار بود چنین مراسمی در آن برگزار شود، نزدیک شود؛ اما کوربین سیاستمداری مسئول نیست.»
تصاویر دیلی میل در حالی منتشر شده که هفته گذشته درخواست های داخلی در حزب کارگر برای کناره گیری اش، به دلیل مواضع «ضد اسرائیلی افراطی» او، دوباره عنوان شد.
هفته گذشته فیلم هایی از جرمی کوربین نشان داده شد که یک بار هشت سال پیش و بار دیگر شش سال پیش نیروهای جنبش فلسطینی حماس را «دوستان من» می نامد؛ او در یکی از این فیلم ها ابعاد ویرانی ناشی از عملیات ارتش اسرائیل در غزه را با ابعاد ویرانی های استالینگراد در جنگ جهانی دوم مقایسه می کند؛ امری که حامیان اسرائیل آن را «قیاس میان اسرائیل با آلمان نازی» تلقی کردند.
جرمی کوربین در سال ۲۰۱۰ در تظاهرات فلسطینی ها و حامیان فلسطینیان در نزدیکی سفارت اسرائیل در لندن گفته بود: «سه ماه پیش در دیدارم از غزه دفاتر ویران شده سازمان ملل، مدارس سوخته، خانه های خراب و زندگی های نابود شده را دیدم؛ انسان هایی که حصر یک نسل کامل آنها را روانی کرده؛ زندان ها، و حصری که مانند حصر لنینگراد و استالینگراد است؛ این ها جنایت جنگی است.»
آقای کوربین در دفاع از خود بعد از انتشار این ویدیوها تاکید کرد که حزب کارگر هرگز خطری برای جامعه یهودیان بریتانیا نبوده است.
جرمی برنارد کوربین، ۶۹ ساله، از سال ۱۹۷۳، یک فعال مشتاق در اتحادیه های صنفی کارگری بوده که از سال ۱۹۸۳ تا حال عضویت پارلمانی را در دست داشته و در سپتامبر ۲۰۱۵ بود که در انتخابات داخلی کارگر، رهبری این حزب را بعد از اد میلی‌بند به دست گرفت.
او همواره از مهره های جناح بازهای حزب کارگر بوده؛ با جنگ عراق و افغانستان و حمله به سوریه نیز به‌شدت مخالف کرده؛ مخالف هرنوع حمله نظامی به ایران بوده و ده‌ها سال است که در سازمان عفو بین‌الملل فعالیت می کند.
آقای کوربین همواره به خاطر حمایت آشکار از مواضع فلسطینیان و مراودات با سازمان های مختلف فلسطینی از جمله ساف، و حمایت از تحریم و بایکوت اسرائیل، از سوی رقیبانش به «ضد اسرائیلی» و حتی «ضد یهودی» بودن متهم می شد.
دیدارهای او از غزه و نیز لبنان و ملاقات هایش با فعالان حماس و حزب الله، وزنه این اتهامات را ظاهرا سنگین تر می کرد اما وی آنها را «نیروهای صلح، تفاهم و دیالوگ» و کسانی می‌نامید که از مردم خود دفاع کرده اند.
در بهار سال ۲۰۱۶ دردسرهای کوربین در پی اظهارات متعدد اعضای حزب کارگر در مورد اسرائیل و یهودیان بیشتر شد، خانم نازشاه از تباری پاکستانی، در شبکه های اجتماعی خود نوشت که باید اسرائیل را به آمریکا منتقل کرد؛ کن لیوینگستون شهردار پیشین بریتانیا گفت که «هیتلر خودش صهیونیست بود»؛ سلیم مولا شهردار پیشین بلک‌بورن گفت اسرائیل پشت پرده داعش و ترورهای نوامبر ۲۰۱۵ پاریس بوده است.
هر سه نفر از حزب کنار گذاشته شدند اما کوربین به این دلیل که آنها را آشکارا نکوهش نکرد، به زیر تازیانه انتقاد گرفته شد. منتقدان می گفتند که او برای ریشه کن کردن یهودستیزی از صفوف حزب به اندازه کافی تلاش نمی کند.
اما تنها دو ماه بعد، این گفته او که «دوستان یهودی ما در اقدامات دولت نتانیاهو نقشی ندارند به همان میزان که دوستان مسلمان ما در اقدامات داعش بی نقش هستند»، این شائبه را ایجاد کرد که او دولت نتانیاهو را با داعش مقایسه می کند.
کوربین در توضیح این سخنان گفت که نباید انتظار داشت که یک یهودی عامل کارهای اسرائیل شناخته شود، به همان میزان که یک مسلمان از اقدامات مخربی که به نام اسلام انجام می شود، بی خبر است.
سه ماه بعد نیز که اسحاق هرتزوگ رهبر اپوزیسیون اسرائیل کوربین را دعوت کرد به اسرائیل برود و از موزه هولوکاست دیدار کند «تا کمی درس تاریخ بیاموزد»، این دعوت طعنه آمیز را رد کرد و باز مورد انتقاد قرار گرفت.
در مارس ۲۰۱۸ ادعا شد که کوربین فعال گروه مخفی یهودستیزی در فیس‌بوک با نام «فلسطین زنده است» بوده اما خودش تاکید کرد که عضویتش در کارزار همبستگی با فلسطین بر همگان آشکار است.
در همه موارد، حامیان او نیز گفته اند منتقدان که نمی توانند از طریق صندوق های رای او را از رهبری حزب کارگر بیندازند، با بدنام کردن پی در پی او می خواهند به این هدف برسند.
با وجود همه انتقادهایی از این دست، جرمی کوربین در انتخابات سراسری سال ۲۰۱۷ بریتانیا، در میان شگفتی بسیاری، حزب کارگر را با افزایش کرسی هایش از ۲۳۲ کرسی به ۲۶۶ کرسی، قوی تر کرد و تنها ۸۰۰ هزار رای از حزب محافظه کار به رهبری خانم ترزا می، نخست وزیر، فاصله داشت.
