در چند وقت اخیر، به دنبال تمدید تحریم‌های شورای امنیت علیه کره شمالی و همچنین رزمایش مشترک ایالات متحده و کره جنوبی، پیونگ یانگ رویکردی تهاجمی به خود گرفته است.
در این مدت کره شمالی به واحدهای نظامی خود که پایگاه‌های آمریکا را هدف گرفته‌اند آماده‌باش داده و اعلام کرده است که مجوز نهایی برای حمله اتمی به آمریکا را دریافت کرده است.
این کشور همچنین آمریکا را به حمله پیش‌دستانه اتمی تهدید کرده است و از تصمیم خود برای راه‌اندازی دوباره یک مرکز غنی‌سازی اورانیوم خبر داده است. آمریکا نیز در مقابل دست به اقدام‌های بازدارنده‌ای نظیر اعزام کشتی‌های جنگی به آن منطقه روی آورده است.
در این میان اقدامات کره شمالی به آمریکا محدود نشده و همسایه جنوبی خود را نیز در بر گرفته است. پیونگ یانگ به تازگی توافق‌های «ترک مخاصمه» با سئول را به صورت یک جانبه لغو کرده و در عین حال از ورود کارگران کره جنوبی به کارخانه مشترکی در شهر مرزی کره شمالی جلوگیری به عمل آورده است.
اوئِن میلر، استاد مسائل کره در دانشگاه مطالعات مشرق زمین و آفریقا در لندن در گفت‌و‌گو با رادیو فردا، نخست درباره منشا رفتارهای فعلی کره شمالی توضیح داده است:
اوئن میلر: برای این پرسش چند پاسخ وجود دارد ولی اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد تحولات کنونی در شبه جزیره کره است، ضمن اینکه باید به خاطر داشت که مانور نظامی گسترده‌ای توسط نیروهای نظامی آمریکا و کره جنوبی در این شبه جزیره به اجرا درآمده که این مانور سالانه از دید کره شمالی به عنوان اقدامی تحریک کننده به حساب می‌آید و فکر می‌کنم که بخصوص امسال از طرف آمریکایی‌ها تا حد زیادی هم بر تحریک کنندگی آن اضافه شد، زیرا امسال آمریکایی‌ها بمب‌افکن‌های اتمی، از جمله بی-۵۲ و هواپیماهای رادارگریز بی-۲ را که در واقع نوعی تمرین برای پرتاب بمب هسته‌ای است به پرواز درآورد.
طبیعتا این مسئله کره شمالی را حتی بیش از پیش خشمگین کرده و خوب این را باید به عنوان پیش زمینه رفتار کنونی این کشور در نظر گرفت، ولی در نگاه عمیق‌تر، استراتژی همیشگی کره شمالی، جلب توجه جهانی است تا به این وسیله توجه سیاست‌گذاران در آمریکا و اروپا را هم به خود جلب کند. هدف اصلی‌اش هم این است که به وسیله برقراری مذاکرات جدی با آنها بتواند امتیاز بگیرد و این استراتژی بهترین سیاستی است که کره شمالی تاکنون توانسته در پیش بگیرد.
با این‌حال با توجه به سرکار آمدن دولتی محافظه کار در کره جنوبی از یک طرف و سیاست‌های دولت فعلی آمریکا که مایل به ارتباط با کره شمالی نیست به نظر می‌رسد که این سیاست بی نتیجه مانده است.
پس به نظر شما آیا می‌توان آمریکا را به دلیل به پرواز درآوردن بمب افکن‌های هسته ای‌اش، عامل اصلی بروز تنش‌های حاضر دانست؟
قطعا آنها در افزایش تنش‌ها نقش داشتند، هرچند نمی‌توان هیچ یک از طرفین این ماجرا را مقصر اصلی دانست و فکر نمی‌کنم که قضیه به این سادگی‌ها باشد. راستش فکر می‌کنم که آمریکایی‌ها دچار اشتباه محاسباتی شده‌اند و آنها از میزان تاثیرگذاری این مسئله بر تنش‌ها در شبه جزیره کره اطلاع نداشتند. هرچند از خوش شانسی آمریکا، این کشور با کره شمالی بیش از سه هزار مایل فاصله دارد و فراتر از دامنه برد موشکی کره قرار دارد و آنها را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار نمی‌دهد و فقط بر مردم ساکن شبه جزیره کره اثر خواهد داشت.
آیا کره شمالی به طور کلی توانایی به راه انداختن جنگ علیه آمریکا و متحدان منطقه‌ای‌اش را دارد؟
فکر نمی‌کنم. هیچ کس شک ندارد که کره شمالی کاملا نابود خواهد شد و تنها راه نجاتش دخالت چین در جنگ به طرفداری از کره شمالی خواهد بود که من مطمئنم چین تجربه سال ۱۹۵۰ میلادی خود در مورد پیوستن به جنگ علیه آمریکا را تکرار نخواهد کرد.
دستاوردهای احتمالی کره شمالی از عملکردهای اخیرش چه چیزهایی می‌تواند باشد؟
همان‌طور که گفتم فکر می‌کنم که هدفش جلب توجه بین‌المللی باشد. می‌دانم که به نظر متناقض است که هدف از انجام چنین مانورهای نظامی تهدید کننده، ایجاد ارتباط باشد. یک سوی دیگر قضیه هم مصرف داخلی است که همان تثبیت قدرت برای کیم جونگ اون، رهبر بسیار جوان و تازه کار ، این کشور است. گرچه در طول پنجاه، شصت سال گذشته این نگرش ثابت کره شمالی بوده که از طرف خارج ، که آمریکا تجسم آن است، بطور دائمی مورد تهدید قرار دارد و هرلحظه این تهدید ممکن است تبدیل به جنگ شود که البته ما می‌دانیم این مسئله درست نیست ولی این چیزی است که حکومت کره شمالی به مردمش می‌گوید تا از طرفداری آنها برخودار شود.
در این مدت کره شمالی به واحدهای نظامی خود که پایگاه‌های آمریکا را هدف گرفته‌اند آماده‌باش داده و اعلام کرده است که مجوز نهایی برای حمله اتمی به آمریکا را دریافت کرده است.
این کشور همچنین آمریکا را به حمله پیش‌دستانه اتمی تهدید کرده است و از تصمیم خود برای راه‌اندازی دوباره یک مرکز غنی‌سازی اورانیوم خبر داده است. آمریکا نیز در مقابل دست به اقدام‌های بازدارنده‌ای نظیر اعزام کشتی‌های جنگی به آن منطقه روی آورده است.
در این میان اقدامات کره شمالی به آمریکا محدود نشده و همسایه جنوبی خود را نیز در بر گرفته است. پیونگ یانگ به تازگی توافق‌های «ترک مخاصمه» با سئول را به صورت یک جانبه لغو کرده و در عین حال از ورود کارگران کره جنوبی به کارخانه مشترکی در شهر مرزی کره شمالی جلوگیری به عمل آورده است.
اوئِن میلر، استاد مسائل کره در دانشگاه مطالعات مشرق زمین و آفریقا در لندن در گفت‌و‌گو با رادیو فردا، نخست درباره منشا رفتارهای فعلی کره شمالی توضیح داده است:
اوئن میلر: برای این پرسش چند پاسخ وجود دارد ولی اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد تحولات کنونی در شبه جزیره کره است، ضمن اینکه باید به خاطر داشت که مانور نظامی گسترده‌ای توسط نیروهای نظامی آمریکا و کره جنوبی در این شبه جزیره به اجرا درآمده که این مانور سالانه از دید کره شمالی به عنوان اقدامی تحریک کننده به حساب می‌آید و فکر می‌کنم که بخصوص امسال از طرف آمریکایی‌ها تا حد زیادی هم بر تحریک کنندگی آن اضافه شد، زیرا امسال آمریکایی‌ها بمب‌افکن‌های اتمی، از جمله بی-۵۲ و هواپیماهای رادارگریز بی-۲ را که در واقع نوعی تمرین برای پرتاب بمب هسته‌ای است به پرواز درآورد.
طبیعتا این مسئله کره شمالی را حتی بیش از پیش خشمگین کرده و خوب این را باید به عنوان پیش زمینه رفتار کنونی این کشور در نظر گرفت، ولی در نگاه عمیق‌تر، استراتژی همیشگی کره شمالی، جلب توجه جهانی است تا به این وسیله توجه سیاست‌گذاران در آمریکا و اروپا را هم به خود جلب کند. هدف اصلی‌اش هم این است که به وسیله برقراری مذاکرات جدی با آنها بتواند امتیاز بگیرد و این استراتژی بهترین سیاستی است که کره شمالی تاکنون توانسته در پیش بگیرد.
با این‌حال با توجه به سرکار آمدن دولتی محافظه کار در کره جنوبی از یک طرف و سیاست‌های دولت فعلی آمریکا که مایل به ارتباط با کره شمالی نیست به نظر می‌رسد که این سیاست بی نتیجه مانده است.
پس به نظر شما آیا می‌توان آمریکا را به دلیل به پرواز درآوردن بمب افکن‌های هسته ای‌اش، عامل اصلی بروز تنش‌های حاضر دانست؟
قطعا آنها در افزایش تنش‌ها نقش داشتند، هرچند نمی‌توان هیچ یک از طرفین این ماجرا را مقصر اصلی دانست و فکر نمی‌کنم که قضیه به این سادگی‌ها باشد. راستش فکر می‌کنم که آمریکایی‌ها دچار اشتباه محاسباتی شده‌اند و آنها از میزان تاثیرگذاری این مسئله بر تنش‌ها در شبه جزیره کره اطلاع نداشتند. هرچند از خوش شانسی آمریکا، این کشور با کره شمالی بیش از سه هزار مایل فاصله دارد و فراتر از دامنه برد موشکی کره قرار دارد و آنها را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار نمی‌دهد و فقط بر مردم ساکن شبه جزیره کره اثر خواهد داشت.
آیا کره شمالی به طور کلی توانایی به راه انداختن جنگ علیه آمریکا و متحدان منطقه‌ای‌اش را دارد؟
فکر نمی‌کنم. هیچ کس شک ندارد که کره شمالی کاملا نابود خواهد شد و تنها راه نجاتش دخالت چین در جنگ به طرفداری از کره شمالی خواهد بود که من مطمئنم چین تجربه سال ۱۹۵۰ میلادی خود در مورد پیوستن به جنگ علیه آمریکا را تکرار نخواهد کرد.
دستاوردهای احتمالی کره شمالی از عملکردهای اخیرش چه چیزهایی می‌تواند باشد؟
همان‌طور که گفتم فکر می‌کنم که هدفش جلب توجه بین‌المللی باشد. می‌دانم که به نظر متناقض است که هدف از انجام چنین مانورهای نظامی تهدید کننده، ایجاد ارتباط باشد. یک سوی دیگر قضیه هم مصرف داخلی است که همان تثبیت قدرت برای کیم جونگ اون، رهبر بسیار جوان و تازه کار ، این کشور است. گرچه در طول پنجاه، شصت سال گذشته این نگرش ثابت کره شمالی بوده که از طرف خارج ، که آمریکا تجسم آن است، بطور دائمی مورد تهدید قرار دارد و هرلحظه این تهدید ممکن است تبدیل به جنگ شود که البته ما می‌دانیم این مسئله درست نیست ولی این چیزی است که حکومت کره شمالی به مردمش می‌گوید تا از طرفداری آنها برخودار شود.
