فیفا در آستانه فینال جام بیستم فهرست نامزدهای دریافت توپ طلا را معرفی کرده‌است. روند برگزاری بازی‌ها، شگفتی‌هایی که خلق شد و نوسان در کیفیت نمایش ستاره‌ها، باعث خواهد شد تا هنگام دمیده شدن در سوت پایان جام، معرفی ستاره رقابت‌ها در ابهام باشد.
چهار آلمانی، سه آرژانتینی، یک برزیلی، یک هلندی و یک کلمبیایی نفراتی هستند که برترین بازیکن جام بیستم از بین آنها معرفی خواهد شد. اما اطمینانی وجود ندارد که توپ طلای جام جهانی ۲۰۱۴ نصیب کدام یک خواهد شد.
از بازیکنانی که نامزد دریافت توپ طلا هستند و در فینال حضور دارند، هر کدام بیش از بقیه بدرخشند به این جایزه ارزشمند دست خواهند یافت. اما اگر فینال، عاری از درخشش فوق ستاره‌ها باشد در آن صورت باید دید عملکرد آرین روبن در دیدار رده‌بندی چگونه‌است.
آنخل دی‌ماریا (آرژانتین)، متس هوملس (آلمان)، تونی کروس (آلمان)، فیلیپ لام (آلمان)، خاویر ماسکرانو (آرژانتین)، لیونل مسی (آرژانتین)، توماس مولر (آلمان)، نیمار (برزیل)، آرین روبن (هلند) و جیمز رودریگز (کلمبیا) بازیکنان یاد شده هستند.
از بین بازیکنان حاضر در این فهرست، نیمار، رودریگز، هوملس و دی ماریا شانس کمتری برای دریافت توپ طلا دارند. گرچه رودریگز احتمالاً عنوان آقای گلی و جایزه کفش طلا را به خود اختصاص خواهد داد.
اما آیا گنجاندن نام نیمار، نوعی دلجویی از میزبان نیست که با شکستی بی‌مانند در تاریخ فوتبال، از راهیابی به فینال باز ماند؟ استادیوم ماراکانا بعد از ۶۴ سال بار دیگر میزبان فینال جام جهانی شده بود تا سلسائو فاجعه فینال ۱۹۵۰ را از اذهان پاک کند. همین کار را هم کردند. زیرا فاجعه‌ای جدید، جای آن تراژدی کهنه را گرفت.
این وسط، نیمار دا سیلوا سانتوز جونیور که قرار بود اسم رمز پایان کابوس ۶۴ ساله ماراکانا باشد، کمرش شکست و بلافاصله پس از او، کمر تیمش هم مقابل آلمان شکست.
کروس، لام و مولر از بختی مشابه برخوردارند و رسیدن جایزه به یکی از این سه آلمانی، بستگی به عملکردشان در فینال دارد. پیش از بازی نهایی، شاید بتوان کارنامه کروس را بهتر از سایر همبازیانش در تیم قدرتمند آلمان ارزیابی کرد.
در این بین، مورد مسی و دی ماریا شباهت‌های فراوانی دارد. این دو هنوز قهرمان جام جهانی نشده‌اند اما به همراه گارای، لاوتزی، زابالتا، گاگو، ماسکرانو، آگوئرو و رومرو در سال ۲۰۰۸ به قهرمانی در المپیک پکن دست یافتند. اسم‌هایی که با به تن کردن پیراهن راه راه، در جام جهانی هم توانستند پا به فینال بگذارند.
این یعنی آلبی سلسته مسیر موفقیت در جام جهانی ۲۰۱۴ را با حوصله و به آهستگی پیموده. فتح جام جهانی ۲۰۰۷ جوانان، به گردن آویختن مدال طلای المپیک پکن، جذب شدن همان بازیکنان به لیگ‌های معتبر اروپایی و سرانجام، گردهمایی مجددشان با فرماندهی آلخاندرو سابه‌یا برای خلق نتیجه‌ای درخشان در جام بیستم. آنها همین که پس از جام جهانی ۱۹۹۰ برای نخستین بار توانستند به نیمه نهایی برسند، دست به کار بزرگی زده‌اند.
فیفا برای انتخاب بهترین دروازبان جام هم سه نفر را نامزد کرد تا در نهایت یکی از آنها بعد از دیدار فینال به عنوان شایسته‌ترین دروازبان جام انتخاب شود. این سه دروازبان عبارتند از: مانوئل نویر از آلمان، سرجیو رومرو از آرژانتین و کیلور ناواس از کاستاریکا.
تیم بی‌ستاره کاستاریکا در جام جهانی ۱۹۹۰ دروازه‌بانی گمنام اما فوق‌العاده داشت به نام لوئیز کونخو که به تیم منتخب آن دوره از رقابت‌ها نیز راه یافت. حالا دوباره کاستاریکا به جام جهانی رسیده و باز دروازه‌بانی شاخص همراه دارد که تیمش را تا مرحله یک چهارم نهایی بالا آورد.
رادیو فردا پیش از آغاز جام جهانی در گزارشی تحلیلی، ضمن پیش‌بینی اینکه کیلور ناواس ستاره تیمش خواهد شد، نوشته بود: «نه گمنام است و نه فوق ستاره اما چه اندازه باید رشادت به خرج دهد و چقدر شگفتی در مهار موقعیت‌های طلایی حریفان نیاز دارد تا سرخابی‌پوشان آمریکای مرکزی را به مرحله دوم رهنمون کند؟ اگر چنین اتفاق دور از ذهنی رخ دهد، بی‌شک یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام بیستم رقم خورده.»
سه بازیکن را هم فدارسیون جهانی فوتبال فیفا برای کسب عنوان پدیده جام جهانی ۲۰۱۴ معرفی کرده‌است: پل پوگبا و رافائل واران از فرانسه و ممفیس دی‌پای از هلند. گرچه دقیقاً مشخص نیست مقصود فیفا از عبارت «پدیده» چه بوده! پوگبا از ستاره‌های یوونتوس است و واران هم چهار سالی هست که در رئال مادرید عضویت دارد.
اگر پدیده به معنای جلوه‌گر شدن ستاره‌ای نوظهور باشد، ممفیس دی‌پای ۲۰ ساله از آیندهوون گزینه بهتری نسبت به دو همتای فرانسوی‌اش خواهد بود.
