مدیر کل مدیریت بحران استانداری خوزستان از قطعی آب و برق مدارس و ادارات ۱۱ شهر خوزستان و تعطیلی این مدارس و ادارات خبر داد.
بنا بر گزارش‌ها، بر اثر شدت وجود ریزگردها، مه سنگین و رطوبت بالای هوا چهار نیروگاه برق خوزستان از مدار خارج شده و برخی تصفیه‌خانه‌های آب نیز از کار افتاده‌اند.
به گفته مقامات مسئول، انباشته شدن خاک روی پست‌ها و تجهیزات انتقال برق، و هم‌چنین وقوع مه که باعث چسبندگی خاک‌ها و اتصال کوتاه در شبکه برق می‌شود، عامل این قطعی برق است.
به گزارش خبرگزاری فارس از خوزستان، هاشم بالدی، مدیر کل مدیریت بحران خوزستان، روز شنبه ۲۳ بهمن گفت: «تمام مدارس و مراکزآموزش عالی در نوبت صبح، ادارات وبانک‌ها در شهرستان‌های اهواز، کارون، باوی، حمیدیه، هندیجان، دشت آزادگان، شادگان، آبادان و خرمشهر، هویزه و ماهشهر تعطیل است.»
او افزود که «این تعطیلی به علت مه‌گرفتگی و قطع خطوط ایستگاه‌های برق ۱۳۲ و ۲۳۰ و ۴۰۰ و قطع آب انجام شده‌است.»
هاشم بالدی هم‌چنین در گفت‌وگو با خبرگزاری ایرنا اظهار کرد: «برق این ۱۱ شهرستان از دیشب قطع شده و مسئولان برق گفته‌اند تا ساعت ۱۰ احتمال وصل شدن برق وجود دارد.»
خبرگزاری فارس هم‌چنین خبر می‌دهد که حمید چیت‌چیان، وزیر نیرو، با توجه به بحران روز شنبه استان خوزستان و قطعی برق و آب در نیمی از استان، راهی این استان شده تا در جلسه اضطراری شرکت کرده و مشکلات را بررسی کند.
در همین حال به گزارش فارس، علی ساری، نماینده اهواز در مجلس طی نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور، نسبت به وضعیت آلودگی هوای خوزستان به شذت ابراز نگرانی و ناراحتی کرده و نوشته‌است: «سفرهای تشریفاتی، دید و بازدیدهای صوری، دستورهای بی‌ضمانت، شعارهای توخالی و سلفی گرفتن مدیران و وزیران شما با مردم محروم، دوای درد نیست؛ به داد مردم خوزستان برسید.»
روز جمعه هشتم بهمن نیز خبر رسید که پس از وقوع توفان گرد و غبار در ۱۰ شهر استان خوزستان، برق و آب و اینترنت اهواز در قطع شده و ادارت و مدارس این شهر تعطیل شدند.
وقوع پدیده گرد و غبار در تعدادی از استان‌های غربی و شرق ایران در سال‌های گذشته بارها باعث تعطیلی مدارس و ادارات، لغو پروازها و بستری شدن تعدادی از شهروندان در مراکز درمانی شده‌است.
ضیاءالدین شعاعی، مدیر ملی کارگروه مقابله با گرد و غبار سازمان محیط زیست، پیش از این خبر داده بود که شدت توفان‌های گرد و غبار در استان خوزستان در بهمن‌ماه سال ۹۳ بیش از ده هزار میکروگرم بر مترمکعب و به حدی بوده‌است که اندازه‌گیری آن «در توان دستگاه‌های سنجش آلودگی هوا نبود».
