ارسلان فتحی‌پور، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، روز جمعه، ۱۳ اردیبهشت، خبر داد که رتبه کیفیت زندگی مردم ایران در مقایسه با دیگر کشورهای جهان طی پنج سال اخیر ۶۲ رتبه تنزل کرده است.
به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، ارسلان فتحی‌پور در این باره گفت که «شاخص کیفیت زندگی که به صورت سالانه، بین ۱۹۴ کشور جهان ارزیابی و منتشر می‌شود، نشان می‌دهد که کیفیت زندگی مردم ایران، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، از رتبه ۸۸ در سال ۲۰۰۵ به رتبه ۱۵۰ در سال ۲۰۱۰ میلادی، کاهش پیدا کرده است».
وی افزود که این رتبه‌بندی نشان می‌دهد که «هزینه زندگی در ایران ۷۱٪ افزایش پیدا کرده است و حتی گرجستان و آذربایجان دو پله بالاتر از ایران ایستاده‌اند».
رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در ادامه اظهار داشت که «می‌توان گفت مدیران و برنامه‌ریزان نتوانسته‌اند به هدف تبدیل شدن ایران به قدرت اول منطقه نزدیک شوند و در عمل، کشوری مانند ترکیه، با مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر، توانسته است تا سطح کیفی زندگی در این کشور را افزایش دهد و در مقابل، کشور ما، در عمل، درجا زده است.»
وی همچنین تأکید کرد که در ایران شاخص‌های کیفیت زندگی در بین شهرها و روستاهای استان‌های مختلف «به عدالت» توزیع نشده است.
ارسلان فتحی‌پور منبع آمارهای خود را ذکر نکرد، اما گفت که تعریف شاخص‌های کیفیت زندگی شامل مواردی چون بهداشت، آموزش، رفاه اقتصادی، شادکامی، و کنترل داشتن بر فرصت‌های زندگی می‌شود.
برخی منابع پیش از این از رشد ۸۱ درصدی «شاخص فلاکت» در ۸ سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در ایران سخن گفته‌اند.
انتقادها نسبت به موج فزاینده گرانی‌ها در ایران و فشارهای ناشی از آن بر مردم اخیراً شدت گرفته تا جایی که ابراهیم امینی، امام جمعه قم، روز شنبه ۱۴ شهریور گفت که «مردم کارد به استخوان‌شان رسیده است».
در زمینه شاخص سلامت روحی که از شاخص‌های کیفیت زندگی است پیش از این در دی‌ماه گذشته نایب رئیس شورای عالی نظام پزشکی کشور اعلام کرد که «حدود ۳۰ درصد» ساکنان تهران از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، محمدرضا نوروزی آلودگی شدید هوا و آزردگی‌های صوتی و وجود جوندگان موذی و خشکی هوا را از مهمترین عوامل تهدیدکننده سلامت ساکنان پایتخت ایران برشمرد.
به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، ارسلان فتحی‌پور در این باره گفت که «شاخص کیفیت زندگی که به صورت سالانه، بین ۱۹۴ کشور جهان ارزیابی و منتشر می‌شود، نشان می‌دهد که کیفیت زندگی مردم ایران، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، از رتبه ۸۸ در سال ۲۰۰۵ به رتبه ۱۵۰ در سال ۲۰۱۰ میلادی، کاهش پیدا کرده است».
وی افزود که این رتبه‌بندی نشان می‌دهد که «هزینه زندگی در ایران ۷۱٪ افزایش پیدا کرده است و حتی گرجستان و آذربایجان دو پله بالاتر از ایران ایستاده‌اند».
رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در ادامه اظهار داشت که «می‌توان گفت مدیران و برنامه‌ریزان نتوانسته‌اند به هدف تبدیل شدن ایران به قدرت اول منطقه نزدیک شوند و در عمل، کشوری مانند ترکیه، با مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر، توانسته است تا سطح کیفی زندگی در این کشور را افزایش دهد و در مقابل، کشور ما، در عمل، درجا زده است.»
وی همچنین تأکید کرد که در ایران شاخص‌های کیفیت زندگی در بین شهرها و روستاهای استان‌های مختلف «به عدالت» توزیع نشده است.
ارسلان فتحی‌پور منبع آمارهای خود را ذکر نکرد، اما گفت که تعریف شاخص‌های کیفیت زندگی شامل مواردی چون بهداشت، آموزش، رفاه اقتصادی، شادکامی، و کنترل داشتن بر فرصت‌های زندگی می‌شود.
برخی منابع پیش از این از رشد ۸۱ درصدی «شاخص فلاکت» در ۸ سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در ایران سخن گفته‌اند.
انتقادها نسبت به موج فزاینده گرانی‌ها در ایران و فشارهای ناشی از آن بر مردم اخیراً شدت گرفته تا جایی که ابراهیم امینی، امام جمعه قم، روز شنبه ۱۴ شهریور گفت که «مردم کارد به استخوان‌شان رسیده است».
در زمینه شاخص سلامت روحی که از شاخص‌های کیفیت زندگی است پیش از این در دی‌ماه گذشته نایب رئیس شورای عالی نظام پزشکی کشور اعلام کرد که «حدود ۳۰ درصد» ساکنان تهران از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، محمدرضا نوروزی آلودگی شدید هوا و آزردگی‌های صوتی و وجود جوندگان موذی و خشکی هوا را از مهمترین عوامل تهدیدکننده سلامت ساکنان پایتخت ایران برشمرد.
