جاش فتال و شین بائر، دو زندانی آمریکایی که به تازگی با وثیقه یک میلیون دلاری از زندان اوین تهران آزاد شدند روز یکشنبه در نیویورک بار دیگر ضمن تاکید بر بی‌گناهی خود گفتند که در واقع به دلیل آمریکایی بودن به «گروگان» گرفته شده بودند.
این دو شهروند آمریکایی در یک نشست خبری در منهتن نیویورک گفتند که اتهامات علیه آنها شامل «مجموعه‌ای از دروغ‌های مضحک» بود که سعی داشت آنها را جاسوس‌های یک توطئه آمریکایی- اسرائیلی جلوه دهد.
آنها همچنین شرایط دو سال زندگی خود در زندان‌های ایران را، دو سال زندگی «در دنیایی از دروغ و امیدهای واهی» توصیف کردند.
فتال و بائر می گویند به این خاطر که دولت ایران «شمار زیادی از افراد بی گناه را در زندان نگاه می‌دارد» نمی‌توانند این دولت را ببخشند.
جاش فتال در این نشست خبری گفت: «بارها و بارها، به دفعات بسیار زیاد، صدای فریاد دیگر زندانیانی که مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند را می‌شنیدیم و هیچ کاری برای کمک به آنها از دستمان بر نمی‌آمد.»
شین بائر نیز افزود: «چطور می‌توانیم دولت ایران را ببخشیم در حالی که به حبس این همه افراد بی گناه و کسانی که به خاطر عقیده‌شان زندانی هستند ادامه می‌دهد.»
شین بائر و جاش فتال همراه با سارا شورد، تابستان دو سال پیش در مرز عراق و ایران بازداشت شده بودند. خانم شورد پیشتر با وثیقه آزاد شده و به آمریکا بازگشته بود. این افراد در زندان‌های ایران با اتهام های عبور غیرقانونی از مرز و جاسوسی روبه‌رو شدند.
بائر و فتال روز یکشنبه گفتند که نه به خاطر مسئله عبور احتمالی از خط بی‌علامت مرزی بلکه «تنها به این خاطر که ملیت شان آمریکایی است» در ایران زندانی شده‌بودند.
بائر گفت هنوز هم نمی‌داند که آیا از خط مرزی رد شده‌بودند یا نه و افزود که «احتمالاً هیچ‌وقت هم نخواهیم فهمید.»
این دو جوان ۲۹ ساله آمریکایی افزودند که «ایران همیشه پرونده ما را با مناقشه‌های سیاسی که با آمریکا دارد مرتبط می‌کرد.»
شین بائر در ادامه گفت: «طنز روزگار هم این است که سارا، جاش و من خودمان از مخالفان سیاست‌های آمریکا علیه ایران هستیم، سیاست‌هایی که باعث ادامه همیشگی این دشمنی‌ها می‌شود.»
در همین حال بائر اظهار داشت: «این مردم ایران‌اند که بار این بیدادگری رژیم و پیامدهای نقض مکرر حقوق بشر توسط آن را بر دوش می‌کشند. اگر رژیم ایران به راستی خواهان تغییر سیمای خود در میان مردم جهان است و می‌خواهد فشارهای بین‌المللی از دوشش برداشته شود بهتر است همه زندانی‌های سیاسی و عقیدتی را بی‌درنگ آزاد کند. این زندانیان نیز به اندازه ما سزاوار رهایی‌اند.»
جاش فتال در این نشست خبری اضافه کرد: «می‌خواهم این موضوع را روشن کنم در حالی که من و بائر از مقام‌های ایرانی به این خاطر که سرانجام تصمیم درست را اتخاذ کردند تمجید می‌کنیم اما نباید به آنها به خاطر پایان بخشیدن به کاری که اصلاً حق انجام آن را نداشتند و توجیهی هم برای آغاز آن نداشتند ارج و اعتبار بیهوده داد.»
«همه حقوق ما را زیر پا گذاشتند»
جاش فتال و شین بائر که ۷۸۱ روز در زندان بودند می‌گویند دادگاه آنها دادگاهی غیرعلنی و فرمایشی بود.
بائر که نامزد سارا است، گفت: «در طول دادگاه هیچ سندی علیه ما ارائه نشد. سارا، جاش و من گوشه‌ای از خشونت و بی رحمی رژیم ایران را چشیدیم. ما را تقریبا در انزوای کامل و دور از دلبستگی‌های ما نگاه داشته بودند و همه حقوق ما را زیر پا گذاشته بودند.»
جاش فتال نیز اظهار داشت که در طول ۷۸۱ روز زندان خود تنها ۱۵ دقیقه توانسته بودند با تلفن با خانواده خود تماس داشته باشند و یک دیدار کوتاه با مادران خود داشته‌اند. فتال گفت نامه‌هایی را که خانواده‌های آنها فرستاده بودند به آنها نمی‌دادند و آنها ناگزیر شده بودند بارها به خاطر این موضوع دست به اعتصاب غذا بزنند.
بائر نیز گفت «وقتی از وضعیت زندان شکایت می‌کردیم وضعیت زندان نظامی گوانتانامو را به رخ ما می‌کشیدند.»
وی گفت: «به عقیده ما این گونه اعمال ناقض حقوق بشری از سوی دولت ما نمی‌تواند توجیه رفتار آنها علیه ما باشد. با این همه ما باور داریم که این گونه کارهای دولت آمریکا بهانه‌ای به دست حکومت‌های دیگر از جمله حکومت ایران می‌دهد که چنین واکنشی نشان دهند.»
آزادی بائر و فتال همزمان بود با سفر محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور ایران، به نیویورک برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد. محمود احمدی‌نژاد آزادی آن دو را یک اقدام بشردوستانه از سوی جمهوری اسلامی ایران خواند.
دو کشور ایران و آمریکا از سال ۱۹۷۹ فاقد روابط سیاسی‌اند و این دو شهروند آمریکایی آزادی خود را مدیون کوشش‌های چندین کشور دیگر هستند.
بائر و فتال از کوشش‌های بان گی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، جلال طالبانی، رییس جمهور عراق، هوگو چاوز، رییس جمهور ونزوئلا، دولت‌های ترکیه، برزیل، عمان و نیز سفیر سوئیس در تهران سپاسگزاری کردند.
آنها همچنین مراتب امتنان خود را از شان پن، بازیگر سینما، محمدعلی کلی، بوکسور پیشین، نوآم چامسکی، نظریه‌پرداز، یوسف اسلام، خواننده، سیندی شیهان، فعال ضد جنگ آمریکایی، اسقف دزموند توتو، برنده جایزه نوبل صلح، و میرد مک گوایر اعلام کردند.
همسایگان خانواده فتال در فیلادلفیا پلاکارد بزرگ آبی‌رنگی که در آن نوشته شده بود «به خانه خوش آمدی» آویزان کرده بودند و با پیام‌های خوش‌آمدگویی به همراه گلدان‌های گل منطقه را تزئین کرده بودند.
این دو شهروند آمریکایی در یک نشست خبری در منهتن نیویورک گفتند که اتهامات علیه آنها شامل «مجموعه‌ای از دروغ‌های مضحک» بود که سعی داشت آنها را جاسوس‌های یک توطئه آمریکایی- اسرائیلی جلوه دهد.
آنها همچنین شرایط دو سال زندگی خود در زندان‌های ایران را، دو سال زندگی «در دنیایی از دروغ و امیدهای واهی» توصیف کردند.
فتال و بائر می گویند به این خاطر که دولت ایران «شمار زیادی از افراد بی گناه را در زندان نگاه می‌دارد» نمی‌توانند این دولت را ببخشند.
جاش فتال در این نشست خبری گفت: «بارها و بارها، به دفعات بسیار زیاد، صدای فریاد دیگر زندانیانی که مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند را می‌شنیدیم و هیچ کاری برای کمک به آنها از دستمان بر نمی‌آمد.»
شین بائر نیز افزود: «چطور می‌توانیم دولت ایران را ببخشیم در حالی که به حبس این همه افراد بی گناه و کسانی که به خاطر عقیده‌شان زندانی هستند ادامه می‌دهد.»
شین بائر و جاش فتال همراه با سارا شورد، تابستان دو سال پیش در مرز عراق و ایران بازداشت شده بودند. خانم شورد پیشتر با وثیقه آزاد شده و به آمریکا بازگشته بود. این افراد در زندان‌های ایران با اتهام های عبور غیرقانونی از مرز و جاسوسی روبه‌رو شدند.
بائر و فتال روز یکشنبه گفتند که نه به خاطر مسئله عبور احتمالی از خط بی‌علامت مرزی بلکه «تنها به این خاطر که ملیت شان آمریکایی است» در ایران زندانی شده‌بودند.
بائر گفت هنوز هم نمی‌داند که آیا از خط مرزی رد شده‌بودند یا نه و افزود که «احتمالاً هیچ‌وقت هم نخواهیم فهمید.»
بارها و بارها، به دفعاتی بسیار زیاد، صدای فریاد دیگر زندانیانی که مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند را می‌شنیدیم و هیچ کاری برای کمک به آنها از دستمان برنمی‌آمد.
این دو جوان ۲۹ ساله آمریکایی افزودند که «ایران همیشه پرونده ما را با مناقشه‌های سیاسی که با آمریکا دارد مرتبط می‌کرد.»
شین بائر در ادامه گفت: «طنز روزگار هم این است که سارا، جاش و من خودمان از مخالفان سیاست‌های آمریکا علیه ایران هستیم، سیاست‌هایی که باعث ادامه همیشگی این دشمنی‌ها می‌شود.»
در همین حال بائر اظهار داشت: «این مردم ایران‌اند که بار این بیدادگری رژیم و پیامدهای نقض مکرر حقوق بشر توسط آن را بر دوش می‌کشند. اگر رژیم ایران به راستی خواهان تغییر سیمای خود در میان مردم جهان است و می‌خواهد فشارهای بین‌المللی از دوشش برداشته شود بهتر است همه زندانی‌های سیاسی و عقیدتی را بی‌درنگ آزاد کند. این زندانیان نیز به اندازه ما سزاوار رهایی‌اند.»
جاش فتال در این نشست خبری اضافه کرد: «می‌خواهم این موضوع را روشن کنم در حالی که من و بائر از مقام‌های ایرانی به این خاطر که سرانجام تصمیم درست را اتخاذ کردند تمجید می‌کنیم اما نباید به آنها به خاطر پایان بخشیدن به کاری که اصلاً حق انجام آن را نداشتند و توجیهی هم برای آغاز آن نداشتند ارج و اعتبار بیهوده داد.»
«همه حقوق ما را زیر پا گذاشتند»
جاش فتال و شین بائر که ۷۸۱ روز در زندان بودند می‌گویند دادگاه آنها دادگاهی غیرعلنی و فرمایشی بود.
بائر که نامزد سارا است، گفت: «در طول دادگاه هیچ سندی علیه ما ارائه نشد. سارا، جاش و من گوشه‌ای از خشونت و بی رحمی رژیم ایران را چشیدیم. ما را تقریبا در انزوای کامل و دور از دلبستگی‌های ما نگاه داشته بودند و همه حقوق ما را زیر پا گذاشته بودند.»
جاش فتال نیز اظهار داشت که در طول ۷۸۱ روز زندان خود تنها ۱۵ دقیقه توانسته بودند با تلفن با خانواده خود تماس داشته باشند و یک دیدار کوتاه با مادران خود داشته‌اند. فتال گفت نامه‌هایی را که خانواده‌های آنها فرستاده بودند به آنها نمی‌دادند و آنها ناگزیر شده بودند بارها به خاطر این موضوع دست به اعتصاب غذا بزنند.
بائر نیز گفت «وقتی از وضعیت زندان شکایت می‌کردیم وضعیت زندان نظامی گوانتانامو را به رخ ما می‌کشیدند.»
وی گفت: «به عقیده ما این گونه اعمال ناقض حقوق بشری از سوی دولت ما نمی‌تواند توجیه رفتار آنها علیه ما باشد. با این همه ما باور داریم که این گونه کارهای دولت آمریکا بهانه‌ای به دست حکومت‌های دیگر از جمله حکومت ایران می‌دهد که چنین واکنشی نشان دهند.»
آزادی بائر و فتال همزمان بود با سفر محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور ایران، به نیویورک برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد. محمود احمدی‌نژاد آزادی آن دو را یک اقدام بشردوستانه از سوی جمهوری اسلامی ایران خواند.
دو کشور ایران و آمریکا از سال ۱۹۷۹ فاقد روابط سیاسی‌اند و این دو شهروند آمریکایی آزادی خود را مدیون کوشش‌های چندین کشور دیگر هستند.
بائر و فتال از کوشش‌های بان گی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، جلال طالبانی، رییس جمهور عراق، هوگو چاوز، رییس جمهور ونزوئلا، دولت‌های ترکیه، برزیل، عمان و نیز سفیر سوئیس در تهران سپاسگزاری کردند.
آنها همچنین مراتب امتنان خود را از شان پن، بازیگر سینما، محمدعلی کلی، بوکسور پیشین، نوآم چامسکی، نظریه‌پرداز، یوسف اسلام، خواننده، سیندی شیهان، فعال ضد جنگ آمریکایی، اسقف دزموند توتو، برنده جایزه نوبل صلح، و میرد مک گوایر اعلام کردند.
همسایگان خانواده فتال در فیلادلفیا پلاکارد بزرگ آبی‌رنگی که در آن نوشته شده بود «به خانه خوش آمدی» آویزان کرده بودند و با پیام‌های خوش‌آمدگویی به همراه گلدان‌های گل منطقه را تزئین کرده بودند.
