محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه ايران، سه‌شنبه ۱۲ آذر و کمتر از ۱۰ روز پس از توافق ژنو، برای دفاع از عملکرد خود در مديريت پرونده هسته‌ای ايران، به دانشگاه تهران رفت.
هزاران دانشجوی اين دانشگاه از آقای ظريف استقبال کردند و شعار «صل علی محمد، روح مصدق آمد» سر دادند. اما در ميان استقبال و تشويق دانشجويان، يک پرسش از دانشجويی که خود را طرفدار رهبر جمهوری اسلامی و منتقد توافق هسته‌ای اخير ايران با ۱+۵ نشان می‌داد، برای آقای ظريف دردسرساز شد.
علی عبدی، به نمايندگی از انجمن اسلامی دانشجويان مستقل (از تشکل‌های نزديک به حکومت) از وزير امور خارجه ايران پرسيد که «آيا آنچه داديم با آنچه ستانديم برابری می‌کند؟»
او به محمدجواد ظريف گفت: «خوشبختانه مصاحبه‌های وزير خارجه آمريکا ثابت کرد که نگاه رهبری درباره بی‌صداقتی آمريکا درست بوده است.»
در پاسخ به اين سخنان، وزير امور خارجه و سرپرست تيم مذاکره‌کننده هسته‌ای ايران، سخنانی بيان کرد که واکنش‌های تندی را به دنبال داشت.
آقای ظريف گفت که «غربی‌ها از چهار تا تانک و موشک ما نمی‌ترسند» و از دانشجوی منتقد خود پرسيد: «آيا شما فکر کرده‌ايد آمريکا که با يک بمبش می‌تواند تمام سيستم‌های نظامی ما را از کار بيندازد، از سيستم نظامی ما می‌ترسد؟»
اين سخنان، بلافاصله با واکنش منتقدان توافق ژنو مواجه شد.
حيدر مصلحی، وزير اطلاعات در دولت محمود احمدی‌نژاد گفت که اين اظهارات «نشان‌دهنده نفهمی» کسی است که آنها را بيان کرده و افزود: «برای اين افراد زود است که قدرت نظامی ايران را بشناسند.»
سايت‌های خبری نزديک به نهادهای امنيتی و نظامی در ايران نيز با انتشار اخباری، وزير امور خارجه را به «دسته گل به آب دادن» متهم کردند.
از جمله سايت رجانيوز که اظهارات آقای ظريف را به سخنان مسئولان اسرائيلی و غربی تشبيه کرد و نوشت: «اين سخن وزير جنگ رژيم صهيونيستی نيست. سخن وزير جنگ آمريکا و فرانسه و انگليس هم نيست. اين دسته گلی است که جواد ظريف در دانشگاه تهران به آب داد.»
جمهوری اسلامی می‌گويد توان نظامی خود را به سطحی رسانده که هيچ کشوری جرات حمله به ايران يا تاسيسات نظامی و اتمی آن را نداشته باشد.
اما بسياری از تحليلگران معتقدند که حکومت ايران پس از سال‌ها پافشاری بر ادامه برنامه اتمی‌اش، تحت فشارهای سنگين اقتصادی ناشی از تحريم‌های شورای امنيت سازمان ملل متحد، اتحاديه اروپا و ايالات متحده آمريکا و نيز خطر حمله نظامی به تاسيسات هسته‌ای ايران، از برنامه اتمی خود کوتاه آمده است.
رضا تقی‌زاده، تحليلگر سياسی در بريتانيا به راديو فردا می‌گويد که ديدگاه‌های محمدجواد ظريف، به «معدل حاکميت نزديک نيست» و وزير امور خارجه ايران «به نوعی گاف» داده است.
با وجود اين، آقای تقی‌زاده معتقد است که سخنان محمدجواد ظريف «يک واقعيت» است و او می‌داند که توان نظامی ايران آنقدر نيست که بتواند در برابر حمله نظامی به تاسيسات اتمی آن مقاومت کند.
آمريکا و اسرائيل از سال‌ها پيش تهديد می‌کردند که در صورت پيدا نشدن راه‌حلی سياسی و ديپلماتيک برای پايان دادن به بحران اتمی ايران که به گفته آنها می‌تواند به سوی برنامه‌ای جنگی با هدف ساخت تسليحات اتمی منحرف شود، اقدامی نظامی عليه تاسيسات و سايت‌های هسته‌ای آن صورت می‌دهند. ايران هم در مقابل هشدار می‌داد که هرگونه حمله‌ای را با قدرت و به شدت پاسخ می‌دهد.
اما اکنون مدتی است که سياست آمريکا در قبال برنامه اتمی ايران به طور مشهودی تغيير کرده و اگرچه رئيس جمهور ايالات متحده و تعدادی ديگر از مقام‌های ارشد اين کشور، همچنان از وجود «همه گزينه‌ها روی ميز» صحبت می‌کنند ولی ناظران زيادی هستند که معتقدند دولت باراک اوباما به هيچ عنوان تمايلی برای حمله نظامی به ايران ندارد.
اين سياست، به بروز اختلاف‌های جدی و علنی ميان دولت‌مردان اسرائيلی و آمريکايی منجر شده است. دولت آمريکا می‌گويد که توافق اخير ژنو، به نفع اسرائيل، متحد قديمی ايالات متحده است اما بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل معتقد است که اين توافق «يک اشتباه تاريخی» بود که مسير دستيابی جمهوری اسلامی به تسليحات هسته‌ای را صاف می‌کند.
حسين آرين، کارشناس مسائل نظامی، به راديو فردا می‌گويد که اگرچه سخنان وزير امور خارجه ايران درباره «بمبی که می‌تواند تمام سيستم نظامی ايران را از کار بيندازد»، کلی است اما آمريکا و اسرائيل چنين جنگ‌افزاری را در اختيار دارند.
به گفته آقای آرين، بمب‌های الکترومغناطيسی، پس از انفجار، تمام سيستم‌های الکتريکی، الکترونيکی و برقی محل انفجار را به طور کامل قطع می‌کنند.
روزنامه ساندی تايمز، چاپ بريتانيا، شهريور ۱۳۹۱ نوشت که استفاده اسرائيل از چنين بمبی در يک حمله احتمالی، ايران را به «عصر حجر» باز می‌گرداند.
