مدیرکل حفاظت از محیط زیست استان آذربایجان غربی، از کاهش ۴۰ درصدی ارتفاع دریاچه ارومیه نسبت به مدت مشابه سال گذشته خبر داده است.
حسن عباس‌نژاد، در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) که جمعه هشتم فروردین منتشر شده، اظهار داشت: «با کاهش میزان بارندگی و افزایش دمای هوا، دریاچه ارومیه در حال طی کردن سیر قهقهرایی خود است.»
به گفته آقای عباس‌نژاد، در ماه‌های آینده «شعاع تاثیرگذاری منفی خشکی» دریاچه ارومیه، در جوامع محلی افزایش پیدا می‌کند.
دریاچه ارومیه که تا چند سال پیش، بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه آب شور جهان بوده، هم‌اکنون بخش زیادی از مساحت و آب‌های خود را از دست داده است.
اختصاص منابع آبی منطقه به کشاورزی، کاهش بارندگی و گرم شدن هوا، از اصلی‌ترین دلایل خشک شدن تدریجی این دریاچه به شمار می‌آیند.
در آخرین مورد از هشدار‌ها نسبت به شرایط دریاچه ارومیه، مزدک میررمضانی، کار‌شناس ارشد کشاورزی و محیط زیست به خبرگزاری تسنیم گفته که وضعیت این دریاچه «بسیار بحرانی است و به زودی تبدیل به شوره‌زار می‌شود.»
این در حالی است که پرویز کردوانی، جغرافی‌دان ایرانی معتقد است که دریاچه ارومیه «سرطان پیش‌رونده» گرفته و باید هرچه زود‌تر آن را خشکاند.
آقای کردوانی در گفت‌وگو با ماهنامه خط صلح گفته که دریاچه ارومیه دیگر «احیا نمی‌شود» زیرا این دریاچه «به ۲۸ میلیارد متر مکعب آب احتیاج دارد و اگر حتی سالی یک میلیارد متر مکعب هم آب به آن ریخته شود، ۲۸ سال طول می‌کشد که دریاچه پر شود؛ به شرطی که هیچ آبی تبخیر نشود و زیر دریاچه هم سوراخ نباشد.»
این جغرافی‌دان و کویر‌شناس ایرانی تاکید کرده که بر خلاف نظر کار‌شناسان و مسئولان حفاظت از محیط زیست، دریاچه ارومیه «هرچه بماند، بیشتر خرابی به بار می‌آورد» و بهتر است «خشک شود و تبدیل به یک پارک گیاهی و حیوانی زیبا شود.»
این در حالی است که مدیرکل حفاظت از محیط زیست آذربایجان غربی نیز با «مطلوب» دانستن وضعیت قوچ، میش و گوزن‌های موجود در جزایر دریاچه ارومیه، گفته که این سازمان با «کمبود نیرو در زمینه آبرسانی و تامین علوفه برای آن‌ها» مواجه است.
حسن عباس‌نژاد، در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) که جمعه هشتم فروردین منتشر شده، اظهار داشت: «با کاهش میزان بارندگی و افزایش دمای هوا، دریاچه ارومیه در حال طی کردن سیر قهقهرایی خود است.»
به گفته آقای عباس‌نژاد، در ماه‌های آینده «شعاع تاثیرگذاری منفی خشکی» دریاچه ارومیه، در جوامع محلی افزایش پیدا می‌کند.
دریاچه ارومیه که تا چند سال پیش، بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه آب شور جهان بوده، هم‌اکنون بخش زیادی از مساحت و آب‌های خود را از دست داده است.
اختصاص منابع آبی منطقه به کشاورزی، کاهش بارندگی و گرم شدن هوا، از اصلی‌ترین دلایل خشک شدن تدریجی این دریاچه به شمار می‌آیند.
در آخرین مورد از هشدار‌ها نسبت به شرایط دریاچه ارومیه، مزدک میررمضانی، کار‌شناس ارشد کشاورزی و محیط زیست به خبرگزاری تسنیم گفته که وضعیت این دریاچه «بسیار بحرانی است و به زودی تبدیل به شوره‌زار می‌شود.»
این در حالی است که پرویز کردوانی، جغرافی‌دان ایرانی معتقد است که دریاچه ارومیه «سرطان پیش‌رونده» گرفته و باید هرچه زود‌تر آن را خشکاند.
آقای کردوانی در گفت‌وگو با ماهنامه خط صلح گفته که دریاچه ارومیه دیگر «احیا نمی‌شود» زیرا این دریاچه «به ۲۸ میلیارد متر مکعب آب احتیاج دارد و اگر حتی سالی یک میلیارد متر مکعب هم آب به آن ریخته شود، ۲۸ سال طول می‌کشد که دریاچه پر شود؛ به شرطی که هیچ آبی تبخیر نشود و زیر دریاچه هم سوراخ نباشد.»
این جغرافی‌دان و کویر‌شناس ایرانی تاکید کرده که بر خلاف نظر کار‌شناسان و مسئولان حفاظت از محیط زیست، دریاچه ارومیه «هرچه بماند، بیشتر خرابی به بار می‌آورد» و بهتر است «خشک شود و تبدیل به یک پارک گیاهی و حیوانی زیبا شود.»
این در حالی است که مدیرکل حفاظت از محیط زیست آذربایجان غربی نیز با «مطلوب» دانستن وضعیت قوچ، میش و گوزن‌های موجود در جزایر دریاچه ارومیه، گفته که این سازمان با «کمبود نیرو در زمینه آبرسانی و تامین علوفه برای آن‌ها» مواجه است.
