نتايج يک پژوهش تازه نشان می‌دهد که اکثر موارد ابتلا به سرطان تنها ناشی از «بدشانسی» افراد است، نه حتی سبک زندگی، مشکلات ژنتيکی يا رژيم غذايی.
مجله علمی معتبر «ساينس» در آخرين شماره خود نتيجه تحقیقات يک تيم پژوهشی در دانشگاه جانز هاپکينز آمريکا را منتشر کرده که نشان می‌دهد علت اصلی بروز سرطان در انسان بيشتر «جهش تصادفی در دی‌ان‌ای» هنگام فرايند تقسيم سلول‌های بدن است.
اين پژوهش بازتابی گسترده در رسانه‌های جهان داشته است.
اين پژوهش می‌گويد که اين اشتباه در تقسیم سلول‌ها یا جهش تصادفی عامل بروز دوسوم سرطان‌هاست، در حالي که يک‌سوم باقی‌مانده، ناشی از عوامل محيطی يا ژن‌های ارثی معيوب است.
با وجود اين، پژوهشگرانی که اين پژوهش را انجام دادند، هشدار داده‌اند که سبک زندگی نامناسب و رفتارهایی چون سیگار کشیدن نيز می‌تواند به عامل بدشانسی اضافه شود.
جابه‌جايی اشتباهی عناصر تشکیل‌دهنده دی‌ان‌ای انسان با يکديگر در هنگام شبيه‌سازی سلولی، به گفته پژوهشگران، ناشی از بداقبالی یا «بدشانسی» است که برای فرد رخ می‌دهد و اين بدشانسی عامل بروز ۲۲ نوع سرطان از ۳۱ نوعی است که در اين پژوهش بررسی شده‌اند.
نتايج اين پژوهش حاکی از آن است که خطر ابتلا به انواع سرطان در اندام‌هايی از بدن انسان که ميزان تقسيم سلول‌های پايه در آنها بيشتر است، بالاتر است.
از جمله به ميزان تقسيم سلول‌های پايه در روده بزرگ انسان اشاره شده که چهار برابر ميزان تقسيم سلول‌های پايه در روده کوچک است و ابتلا به سرطان روده بزرگ در انسان هم بيشتر از ابتلا به سرطان روده کوچک است.
پژوهشگران در عين حال گفته‌اند که ميزان تقسيم سلول‌های پايه در روده کوچک موش‌ها بيشتر از روده بزرگ اين حيوانات است و ميزان ابتلای آنها به سرطان روده کوچک نيز بيشتر از سرطان روده بزرگ است.
روزنامه بريتانيايی گاردين نيز نوشته که با نتايج اين پژوهش مشخص شده که چرا برخی افراد که زياد سيگار می‌کشند يا سبک زندگی نامناسبی دارند، بيشتر عمر می‌کنند و به سرطان هم دچار نمی‌شوند؛ اين افراد تنها «خوش‌شانس‌تر» از ديگران هستند و هنگام تقسيم سلولی، در دی‌ان‌ای آنها اشتباهی رخ نمی‌دهد.
کريستين توماستی، يکی از رهبران اين پژوهش، گفته است که «اگر دوسوم سرطان‌ها به علت اشتباه در جهش دی‌ان‌ای هنگام تقسيم سلول‌های پايه رخ می‌دهد، اصلاح سبک و عادات زندگی می‌تواند کمک بزرگی برای ممانعت از برخی سرطان‌ها باشد، اما شايد اين کارها برای بقيه سرطان‌ها موثر نباشد.»
او تاکيد کرده است: «ما بايد منابع بيشتری را برای يافتن راه‌هايی به منظور تشخيص سرطان‌ها در مراحل اوليه و قابل درمان اختصاص دهيم.»
