صدام حسين، ديکتاتور عراق، ۳۰ دسامبر اعدام شد. پس از دادگاه نورنبرگ، که برای محاکمه رهبران حزب نازی آلمان به جرم جناياتشان در جنگ دوم جهانی برپا شد، دادگاه صدام حسين و ديگر رهبران حزب بعث عراق، اولين دادگاهی بود که در آن يک ديکتاتور و اعضای اصلی رژیم وی همراه با هم محاکمه می شدند.
ولی بحث در مورد چگونگی برگزاری دادگاه صدام حسين و حکم اعدام وی در محافل عراقی و خارجی همچنان ادامه دارد.
آقای قزاوی از اعضای هييت مدافع صدام حسين در اردن به رويترز گفت: «اين روز سختی برای دنيای عرب و اسلام است چرا که اشغالگران، رييس جمهوری يک کشور مسلمان و عرب را محاکمه و اعدام کردند.»
وی در مورد محاکمه صدام افزود: «آنچه شما ديديد محاکمه نبود.»
آقای قزاوی در مورد احساس وی در مورد اعدام صدام حسين گفت که عکس العمل من مانند هر عرب ديگری است که احساس می کند شديدا به وی توهين شده است.
وی افزود که نيروی اشغالگر يک رييس جمهوری عرب را سرنگون کرده و قوانين را عوض کرده است.
رزمری هولينز مدير پژوهشی در انسيتوی چاتهام هاوس در لندن می گويد که اين اعدام به دليل طريقی که دادگاه برگزار شد، نتيجه ای نخواهد داشت. وی دادگاه را «ناعادلانه» دانست.
تا بی داج متخصص عراق در دانشگاه لندن می گويد: «رهبران فعلی عراق که در دوره صدام حسين رنج کشيده بودند وی را اعدام کردند. با اين عمل تاريخ عراق را بازتوليد کردند در حالی که می توانستند از گذشته فاصله بگيرند.»
