برخی از ایرانیان خارج از کشور در کارزاری از طریق اینترنت، از رهبران دولت‌های غربی خواسته‌اند که روز چهارشنبه در زمان سخنرانی محمود احمدی‌نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل، سالن را ترک کنند.
رضا قاسمی، دیپلمات پیشین ایران در دوران پیش از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، درباره سابقه خارج شدن رهبران از سالن مجمع عمومی هنگام سخنرانی یک مقام رسمی جمهوری اسلامی ایران به رادیوفردا می‌گوید: «این برمی‌گردد به نفس روابط آن کشورها با جمهوری اسلامی. مسلما شماری از کشورهایی که روابط خوبی با جمهوری اسلامی ندارند جلسه را ترک خواهند کرد. هیچ تردیدی نیست. به‌خصوص آنهای که در زمینه مسئله هولوکاست خیلی حساسیت دارند، این کار را خواهند کرد. اما یادمان باشد که این اقتصاد است که سیاست را دیکته می‌کند. اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین طرف تجاری جمهوری اسلامی ایران است. ۱۴ میلیارد صادرات و ۱۱ میلیارد واردات با ایران دارد. بنابراین اینها این ملاحظات را هم مد نظر خواهند داشت.»
آقای قاسمی می‌افزاید: «الزاما این نیست که به حرف کسی یا گروهی که از آنها بخواهد مجلس را به عنوان اعتراض ترک کنند توجه کنند. ممکن است توجه نکنند و کار خودشان را بکنند. چون به هر حال (این مناسبات) هم حساب می‌شود. وقتی که فرض بفرمایید، وزیر خارجه فلان کشور مجلس را ترک کند و برود طبعا این اقدام در رابطه‌اش با ایران تاثیر می‌گذارد. حساب این چیزها را دارند که به هر حال این اقدام در آینده روابط‌شان تاثیر می‌گذارد. اینها نمی‌خواهند که با ایران به عنوان یک قدرت عمده منطقه به هم بزنند. خیلی خیلی بعید است که اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل مجلس را ترک کنند.»
در صورت خارج شدن رهبران کشورهای غربی هنگام سخنرانی احمدی‌نژاد در سالن مجمع عمومی، آیا مشروعیت دولت دهم در جهان زیر سوال نخواهد رفت؟
مسلما تاثیر نامطلوبی دارد. اما این که مشروعیتش زیر سوال برود این یک قصه دیگری است. مشروعیت هر دولتی از نظر قوانین داخلی خودش تعیین می‌شود. اصل بر این است که میلیون‌ها نفر از جمعیت ایران به کسی به عنوان رئیس جمهور رای داده‌اند. اگر چه عده‌ای معتقدند که این رای صحیح نیست و تقلب صورت گرفته است. اما این تقلب از سوی یک هیات عالی‌رتبه جهانی که اجازه بررسی و نظریابی و کشف حقیقت را داشته باشد بررسی نشده است. بنابراین ادعای افرادی که در انتخابات شانس پیروزی نداشته‌اند یا انتخاب نشده‌اند، حال به هر دلیل، قابل قبول نیست. به هر دلیل عده‌ای بر این باورند که تقلب شده است. شاید البته مدارکی هم در این مورد وجود داشته باشد. حتما هم وجود دارد. حتما هم تقلب شده است. به نظر می‌رسد که چنین چیزی باشد. ولی این که مشروعیت دولتی که سر کار آمده است و قانون اساسی خودش را دارد و کشورهای دیگر هم آن را به رسمیت شناخته‌اند، با آن روابط دیپلماتیک دارند، از نظر بین‌المللی زیر سوال برود؟ باید بگویم خیر.
این دولتی است که الان بر مسند کار است. وجود دارد. همه هم با او رابطه سیاسی و دیپلماتیک برقرار کرده‌اند. روابط قطع نشده است . ممکن است مشروعیت دولت ایران در ذهن‌شان زیر سوال برود، ولی عملا تاثیر عمده و مثبتی بر آن مترتب نیست.
رضا قاسمی، دیپلمات پیشین ایران در دوران پیش از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، درباره سابقه خارج شدن رهبران از سالن مجمع عمومی هنگام سخنرانی یک مقام رسمی جمهوری اسلامی ایران به رادیوفردا می‌گوید: «این برمی‌گردد به نفس روابط آن کشورها با جمهوری اسلامی. مسلما شماری از کشورهایی که روابط خوبی با جمهوری اسلامی ندارند جلسه را ترک خواهند کرد. هیچ تردیدی نیست. به‌خصوص آنهای که در زمینه مسئله هولوکاست خیلی حساسیت دارند، این کار را خواهند کرد. اما یادمان باشد که این اقتصاد است که سیاست را دیکته می‌کند. اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین طرف تجاری جمهوری اسلامی ایران است. ۱۴ میلیارد صادرات و ۱۱ میلیارد واردات با ایران دارد. بنابراین اینها این ملاحظات را هم مد نظر خواهند داشت.»
آقای قاسمی می‌افزاید: «الزاما این نیست که به حرف کسی یا گروهی که از آنها بخواهد مجلس را به عنوان اعتراض ترک کنند توجه کنند. ممکن است توجه نکنند و کار خودشان را بکنند. چون به هر حال (این مناسبات) هم حساب می‌شود. وقتی که فرض بفرمایید، وزیر خارجه فلان کشور مجلس را ترک کند و برود طبعا این اقدام در رابطه‌اش با ایران تاثیر می‌گذارد. حساب این چیزها را دارند که به هر حال این اقدام در آینده روابط‌شان تاثیر می‌گذارد. اینها نمی‌خواهند که با ایران به عنوان یک قدرت عمده منطقه به هم بزنند. خیلی خیلی بعید است که اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل مجلس را ترک کنند.»
در صورت خارج شدن رهبران کشورهای غربی هنگام سخنرانی احمدی‌نژاد در سالن مجمع عمومی، آیا مشروعیت دولت دهم در جهان زیر سوال نخواهد رفت؟
مسلما تاثیر نامطلوبی دارد. اما این که مشروعیتش زیر سوال برود این یک قصه دیگری است. مشروعیت هر دولتی از نظر قوانین داخلی خودش تعیین می‌شود. اصل بر این است که میلیون‌ها نفر از جمعیت ایران به کسی به عنوان رئیس جمهور رای داده‌اند. اگر چه عده‌ای معتقدند که این رای صحیح نیست و تقلب صورت گرفته است. اما این تقلب از سوی یک هیات عالی‌رتبه جهانی که اجازه بررسی و نظریابی و کشف حقیقت را داشته باشد بررسی نشده است. بنابراین ادعای افرادی که در انتخابات شانس پیروزی نداشته‌اند یا انتخاب نشده‌اند، حال به هر دلیل، قابل قبول نیست. به هر دلیل عده‌ای بر این باورند که تقلب شده است. شاید البته مدارکی هم در این مورد وجود داشته باشد. حتما هم وجود دارد. حتما هم تقلب شده است. به نظر می‌رسد که چنین چیزی باشد. ولی این که مشروعیت دولتی که سر کار آمده است و قانون اساسی خودش را دارد و کشورهای دیگر هم آن را به رسمیت شناخته‌اند، با آن روابط دیپلماتیک دارند، از نظر بین‌المللی زیر سوال برود؟ باید بگویم خیر.
این دولتی است که الان بر مسند کار است. وجود دارد. همه هم با او رابطه سیاسی و دیپلماتیک برقرار کرده‌اند. روابط قطع نشده است . ممکن است مشروعیت دولت ایران در ذهن‌شان زیر سوال برود، ولی عملا تاثیر عمده و مثبتی بر آن مترتب نیست.
