به گزارش خبرگزاری مهر الهه راستگو، رییس ستاد توان‌افزایی سازمان‌های مردم‌نهاد یا همان سمن‌ها در شورای شهر تهران در جشنواره موسوم به هنرهای تجسمی سفر و معلولیت گفته است آنچه ما از آغاز کارمان در شورای شهر خواسته بودیم که شهرداری انجام دهد، انجام نشده است. الهه راستگو گفته است که شهر تهران هنوز برای معلولان مناسب نیست.
رادیو فردا در این باره دیدگاه محمود کاری، مدیرعامل و رییس هیئت مدیره انجمن ندای معلولین ایران را جویا شده است.
وی می گوید: «در این مورد به هر صورت کارهای خوبی هم انجام شده. نسبت به گذشته تغییراتی کرده و تا حدود بیست درصد محیط شهر مناسب سازی شده. در حمل و نقل عمومی یک مشکلاتی هست که آن هم برای افراد با معلولیت‌های شدید سرویس‌های ویژه‌ای گذاشته شده. شاید امکانات نسبت به ده دوازده سال پیش یک مقدار بهتر شده. ولی خب ۸۰ درصد هم عدد کمی نیست و حالا تا به آن نتیجه برسیم طول می‌کشد. حالا بستگی دارد به شرایط که ما بتوانیم افراد دارای معلولیت را هم مشارکت بدهیم در فعالیت‌های اجتماعی و اظهارنظر که این کار‌ها یک مقدار سرعتش بیشتر شود. ولی در نهایت شهر تهران که مشغول کار مناسب سازی است. در ایران یک مقداری حرکت‌هایی کرده. بعد از تهران تبریز مثلا‌ً شاید یک مقدار بیشتر اقدامات انجام شده. در کلان‌شهر‌ها تقریبا‌ً دارد کار انجام می‌شود. ولی هنوز قانع‌کننده نیست. خود ما هم این را می‌دانیم. ولی بالاخره به تدریج انتظار داریم انشاءالله کار انجام شود.»
به نظر من چند عامل در این زمینه نقش دارد. اولی شاید نمایشی نبودن اقداماتی باشد که برای معلولان ممکن است در یک شهر اتفاق بیافتد. شما این را مقایسه کنید با مثلا‌ً افتتاح یک پل عظیم یا یک تونل یا چیزی از این قبیل که می‌شود از مراسم کلنگ افتتاحیه‌اش گرفته تا مراسم قطع نوار سه رنگ و افتتاح پروژه برایش عکس گرفت و تبلیغات کرد و همه جا نشان داد که دارد کاری انجام می‌شود.حسین قاضیان
الهه راستگو عضو شورای شهر تهران گفته است کار مناسب سازی شهر با افراد دارای معلولیت در شهری با این همه پستی و بلندی و معابر نامناسب کار سختی است و تاکید کرده است که این کار تا رسیدن به هدف نهایی زمان‌بر است. امکانات کم و محدودیت‌های پیش‌رو هم زمان رسیدن به آنچه می‌خواهیم را به تعویق می‌اندازد. »
رییس ستاد توان‌افزایی سمن‌ها در شورای شهر تهران ابراز امیدواری کرده است که با کمک مسئولان و یاری معلولان به نتیجه مطلوب در زمینه هماهنگ کردن شهر با نیازهای معلولان برسند. او تاکید کرده است که با تعامل همه نهاد‌ها می‌توان به این هدف دست یافت و افزود دولت هم باید تمهیداتی درنظر بگیرد.
رادیو فردا دیدگاه حسین قاضیان، جامعه‌شناس مقیم آمریکا را جویا شده است.
آقای قضایان می گوید :«به نظر من چند عامل در این زمینه نقش دارد. اولی شاید نمایشی نبودن اقداماتی باشد که برای معلولان ممکن است در یک شهر اتفاق بیافتد. شما این را مقایسه کنید با مثلا‌ً افتتاح یک پل عظیم یا یک تونل یا چیزی از این قبیل که می‌شود از مراسم کلنگ افتتاحیه‌اش گرفته تا مراسم قطع نوار سه رنگ و افتتاح پروژه برایش عکس گرفت و تبلیغات کرد و همه جا نشان داد که دارد کاری انجام می‌شود. این را بگذارید در کنار ایجاد یک رمپ کوتاه در کنار یک بانک یا اداره‌ای که کسی با صندلی چرخدارش بتواند به آن دسترسی پیدا کند. چیز قابل نمایش و عرضه‌ای نیست که مسئولان بتوانند رویش مانوور بدهند و از آن بهره‌گیری تبلیغاتی وسود سیاسی ببرند. موضوع دیگر که شاید اهمیت داشته باشد، این است که این گروه از مردم صدا و قدرتی ندارند. در نتیجه کسانی که مسئول کار هم هستند نیازی نمی‌بینند که به کسانی که بی‌صدا هستند پاسخگو باشند و برای آن‌ها کاری بکنند.»
وی می افزاید «چون آن‌ها اگر صدا و قدرت داشتند، پاسخ دادن به خواسته‌های آن‌ها هم یک چیز نمایشی و پرسروصدایی می‌شد و می‌شد گفت که ما داریم به خواست یک عده در جامعه توجه می‌کنیم و آدمهای خوبی هستیم. این‌ها صدا ندارند برای اینکه جامعه مدنی آن‌ها را جدی نمی‌گیرد. از همه مهم‌تر توجه کنید که بخش عمده‌ای از کسانی که روی صندلی چرخدار هستند کسانی هستند که در دوره جنگ و چیزی بنام دفاع مقدس به این وضعیت مبتلا شده‌اند. آن وقت در همین جامعه شما می‌بینید گروه‌هایی با سینه چاک کرده و گردن برافراخته وگلوهای پاره پاره می‌خواهند از ارزش‌های دفاع مقدس صحبت کنند ولی فقط مراسم سینه‌زنی برگزار می‌کنند. در حالی که این آدم‌ها خب ارزش‌های مجسم دفاع مقدس هستند.»
