برخلاف انتخابات ۱۳۹۲ شوراهای اسلامی شهر و روستا در سراسر کشور، دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی با شکست سنگین نامزدهای منتسب به خانواده ورزش همراه بود.
از مسئولین ورزشی گرفته تا ورزشکاران و مربیان، آن‌ها که نامزد شده بودند، یا رد صلاحیت شدند، یا انصراف دادند و یا در جلب آرای مردم ناکام ماندند.
وجود اینکه افراد ورزشی زیادی برای حضور در مجلس شورای اسلامی کاندیدا شده بودند اما هیچ یک از آن‌ها موفق به جلب نظر مردم نشدند و رای نیاوردند.
برخی به صورت مستقل شرکت کرده بودند. عده‌ای در فهرست گروههای سیاسی مختلف بودند و برخی نیز از شهرهای کوچک و بزرگ، قبلاً به مجلس راه یافته بودند اما سرنوشت همگی در عدم راهیابی به بهارستان، یکسان بود.
تعدادی از این چهره‌ها در ماههای اخیر با عنوان منتقد ورزش، بار‌ها در برنامه‌های صداوسیما حضور یافتند و سعی در جلب آرای هواداران پرتعداد ورزشی داشتند. از جمله هادی حسینی نماینده فعلی مجلس در حوزه انتخابیه «قائم‌شهر، سوادکوه، سوادکوه شمالی، جویبار و سیمرغ» که رییس پیشین تربیت بدنی مازندران و عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی بود اما حتی در راهیابی به دور دوم انتخابات هم ناموفق بود.
حسن غفوری فرد گرچه چهره‌ای سیاسی است اما چهار سال رییس سازمان تربیت بدنی بوده و بیش از دوسال هم ریاست کمیته ملی المپیک را برعهده داشت. او در تهران به رتبه شصت و سوم رسید.
بهزاد کتیرایی با مدیریت در حراست سازمان تربیت بدنی آغاز کرد و با ترقی ناگهانی در همان مجموعه به ریاست فدراسیون ووشو رسید.
او در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد نیز جهش چشمگیری داشت و رییس فدراسیون فدراسیون کاراته شد. سپس به ریاست ورزش صداو سیما منصوب رسید. حالا کتیرایی با کمتر از ۳۳۰۰ رای در تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات، شاید به این سوال بیاندیشد که آیا استحقاق آن پست‌های مدیریتی را داشته است؟
عشرت شایق نیز با همین سوال مواجه است. او در تهران به رتبه نازل ۴۶۲ سقوط کرد. کل آرای او ۲۲۵۰ رای بود. در حالیکه سابقه عضویت در هیات مدیره باشگاه پرطرفدار استقلال را داشته و عضو فراکسیون ورزش در مجلس بوده. چرا هواداران استقلال به او رای ندادند؟
نایب رئیس فدراسیون جودو و عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون اسکواش هم در فهرست طولانی سوابق ورزشی خانم شایق درج شده. از جمعیت فعال در هر کدام از این مسئولیت‌ها اگر فقط ۲۰۰ نفر به خانم شایق رای می‌دادند، به رتبه بالاتری می‌رسید.
مسعود حاجی آخوندزاده قهرمان جودو در رده ۷۴۱ تهران قرار گرفت. حتی اگر فقط رزمی کارهای استان تهران به او رای می‌دادند، جایگاه بهتری در جمع ۱۰۲۱ نامزد این استان پیدا می‌کرد.
نامزدهای ناکام بهتر از هر مفسری می‌توانند به این سوال پاسخ دهند که چرا حتی در جلب رای افراد و هواداران حوزه تخصصی خودشان هم ناموفق بودند؟
مجید خدایی که در دوران ورزشی به دلیل دوپینگ، از سوی فدراسیون جهانی کشتی با محرومیت مواجه شده بود، در اخذ آرای شهروندان مشهد برای راهیابی به مجلس ناکام ماند.
سیدمهدی هاشمی رییس فدراسیون تیراندازی از نامزدهای فهرست موسوم به ۵+۳۰ جبهه متحد اصولگرایان هم به مجلس نرسید که رادیوفردا در گزارشی جداگانه به بررسی ناکامی هاشمی پرداخته.
خبرگزاری ایسنا در تحلیل عدم اقبال جامعه به چهره‌های ورزشی، نوشته است: «مردم متوجه شده‌اند که ورزشی‌ها در برنامه ریزی کلان دچار مشکل هستند. مردم کاملاً در جریان حواشی فدراسیون‌ها هستند. خانواده ورزش بهتر است ابتدا در حیطه کاری خود به موفقیت برسد و بعد پا به عرصه‌های دیگر بگذارد.»
بهنام محمودی (والیبال)، آرش می‌راسماعیلی (جودو)، حمید سیفی (کشتی) جواد خیابانی (گزارشگر) و کامرانی فر کمک داور، همگی با وجود اعلام نامزدی، راهی به مجلس پیدا نکردند.
محمد رویانیان (مدیرعامل اسبق پرسپولیس)، غلامرضا جعفری (رییس فدراسیون ورزش روستایی)، افشین داوری (رییس سابق فدراسیون دوومیدانی)، سردار عزیز محمدی (رییس سابق سازمان لیگ)، مهرزاد خلیلیان (مدیرعامل سابق سپاهان)، صادق درودگر (مدیرعامل سابق ملوان) و مقداد نجف‌نژاد (مدیر عامل سابق استقلال) از دیگر افراد منتسب به ورزش هستند که با وجود اعلام نامزدی برای انتخابات، هیچکدام راهی مجلس نشدند.
