سازمان دیده بان حقوق بشر اخیرا در گزارشی اعلام کرده است که در ماه‌های اخیر صدها مرد همجنس گرا در عراق کشته و یا شکنجه شده‌اند. بر پایه این گزارش در برخی موارد نیروهای امنیتی عراقی، دست به اقدامات خشونت آمیز علیه آنها زده اند.
در یک مورد از خشونت‌ها که پس از انتشار فیلمی از یک میهمانی صورت گرفت، گفته شد زندگی کسانی که در این فیلم هویتشان شناخته شده با خطر روبه‌رو شده است.
خاورمیانه از نقاط ناامن برای همجنس‌گرایان است. مسبب این ناامنی گاه جامعه است، گاه نیروهای امنیتی‌اند و گاه خود قانون.
در بسیاری از موارد سازمان‌های مدافع حقوق بشر به برخوردهایی که با همجنس‌گرایان در کشورهایی مانند ایران، عراق، افغانستان یا عربستان سعودی می‌شود، واکنش نشان داده‌اند؛ واکنش‌هایی که معمولا با نگرانی‌های بسیاری همراه است.
آرشام پارسی سرپرست سازمان دگرباشان جنسی ایرانی در کانادا، در گفت‌وگویی با رادیو فردا از این نگرانی‌ها می‌گوید:
مسلم اين است که در گذشته اين اتفاق رخ داده و همچنان ادامه پيدا می‌کند، نه تنها درعراق بلکه در ايران، افغانستان و ساير کشورهايی که برای همجنس‌گرايی مجازات اعدام و شکنجه وجود دارد.
ساليان سال است که اين گونه مجازات برای افراد همجنس‌گرا اعمال می شود و تا کنون گزارش‌های مستندی در اين زمينه منتشر نشده است.
اين که سازمان ديده بان حقوق بشر درارتباط با عراق اين بيانيه را منتشر کرده، گويای اين است که چنين شرايطی از قديم وجود داشته و همچنان ادامه می‌يابد و کسی هم اهميت نمی‌دهد تا جلوی آن را بگيرد.
دولت عراق تا به حال اقدامی انجام نداده و اين افراد در خانه‌های شخصی خود دستگير می‌شوند و جنازه‌های آنها در خيابان پيدا می‌شود.
آقای آرشام! در بسياری از مواقع مجازات و شکنجه دولتی نيست بلکه به صورت قتل‌های ناموسی است و بستگان خود اين افراد اعمال خشونت‌آميز را انجام می‌دهند.
اين مسئله برمی‌گردد به مجازات و انديشه‌های مردم که از بچگی به آنها آموزش داده می‌شود. بر اساس قوانين اسلام، مجازات همجنس‌گرايی مرگ است و همجنس گرا محارب با خدا است و بايد کشته شود، بنابراين خود به خود قتل‌های ناموسی به وجود می‌آيد و برادر و پدر و اعضای خانواده اين حق را به خود می‌دهند و فکر می‌کنند اگر همجنس‌گرايان را می‌کشند در راه خدا کار انجام می‌دهند.
اين در حقيقت مجازاتی است که دادگاهی لازم ندارد و مردم خودشان اين کار را انجام ميدهند، هر چند در بعضی مواقع هم به صورت دولتی و سيستماتيک انجام می شود.
آقای آرشام! در گزارش سازمان ديده بان حقوق بشر، دولت عراق به چشم بستن به روی نقض حقوق اين گروه از شهروندان عراقی متهم شده است. سازمان‌هايی مانند سازمان ديده بان حقوق بشر دراين زمينه چه اقداماتی انجام می‌دهند؟
دولت عراق تا کنون هيچ واکنشی دراين زمينه‌ها نشان نداده و سکوت کرده است، البته توقع ديگری هم نبود. اگر من بخواهم گذری به ايران بزنم بايد بگويم دولت ايران هم بسياری از همجنس‌گرايان را دستگير، شکنجه و اعدام کرده است.
اين شرايط فقط مخصوص عراق و ايران نيست، ما در هشت کشور جهان برای همجنس‌گرايی مجازات اعدام داريم و در بيش از ۵۰ کشور ديگر برای آنها مجازات وجود دارد.
بر اساس يک جنبش جهانی بايد عليه تبعيض و شکنجه به خاطر گرايش‌های جنسی افراد اقدام کرد و با اطلاع رسانی، اعتراض‌های بين المللی و اصول ديپلماسی جلوی اين گونه شکنجه‌ها را گرفت.
مهمترين قضيه دراين امر فرهنگ جامعه است. بايد اطلاع رسانی کرد و آموزش داد که همجنس‌گرا مفسد فی‌الارض نيست ، اينها افرادی هستند که گرايش‌های متفاوت جنسی دارند و بايد به آنها احترام گذاشت و حقوقشان جدای از ديگر افراد جامعه نيست. حقوق آنها همان حقوق بشر است همچنان که حقوق زنان و مردان ديگر.
در بسياری از کشورهای خاورميانه همجنس‌گرايان را به فساد و بی‌بندوباری متهم می‌کنند. سازمان همجنس‌گرايان ايرانی که شما بنياد گذاشتيد، در مورد وجود چنين تصويری چه کاری انجام می‌دهد؟
من هشت سال است که در اين زمينه و در قالب يک سازمان فعاليت می‌کنم. ما بيشتر سعی کرده ايم اطلاع رسانی کنيم هم برای تغيير فرهنگ و هم برای اين که به جوامع بين المللی اطلاع بدهيم چه شرايطی درايران وجود دارد.
طی ساليان گذشته من به اين نتيجه رسيده‌ام که در ابتدا همه افراد مخالف همجنس‌گرايی هستند، ولی زمانی که اطلاعات صحيح در اختيارشان بگذاريم نظرشان تغيير خواهد کرد و اين عقيده غير قابل تغيير نيست. در طول ساليان گذشته ما بارها شاهد افرادی بوديم که با همجنس گرايی کاملا مخالف بودند ولی بعد از به دست آوردن اطلاعات ديگر با همجنس گرايی مشکلی ندارند.
به نظر من سازمان های مختلف به خصوص در خاورميانه بايد اطلاع رسانی کنند و مطمئن باشند اين تغيير به وجود خواهد آمد.
در یک مورد از خشونت‌ها که پس از انتشار فیلمی از یک میهمانی صورت گرفت، گفته شد زندگی کسانی که در این فیلم هویتشان شناخته شده با خطر روبه‌رو شده است.
خاورمیانه از نقاط ناامن برای همجنس‌گرایان است. مسبب این ناامنی گاه جامعه است، گاه نیروهای امنیتی‌اند و گاه خود قانون.
در بسیاری از موارد سازمان‌های مدافع حقوق بشر به برخوردهایی که با همجنس‌گرایان در کشورهایی مانند ایران، عراق، افغانستان یا عربستان سعودی می‌شود، واکنش نشان داده‌اند؛ واکنش‌هایی که معمولا با نگرانی‌های بسیاری همراه است.
آرشام پارسی سرپرست سازمان دگرباشان جنسی ایرانی در کانادا، در گفت‌وگویی با رادیو فردا از این نگرانی‌ها می‌گوید:
مسلم اين است که در گذشته اين اتفاق رخ داده و همچنان ادامه پيدا می‌کند، نه تنها درعراق بلکه در ايران، افغانستان و ساير کشورهايی که برای همجنس‌گرايی مجازات اعدام و شکنجه وجود دارد.
ساليان سال است که اين گونه مجازات برای افراد همجنس‌گرا اعمال می شود و تا کنون گزارش‌های مستندی در اين زمينه منتشر نشده است.
اين که سازمان ديده بان حقوق بشر درارتباط با عراق اين بيانيه را منتشر کرده، گويای اين است که چنين شرايطی از قديم وجود داشته و همچنان ادامه می‌يابد و کسی هم اهميت نمی‌دهد تا جلوی آن را بگيرد.
دولت عراق تا به حال اقدامی انجام نداده و اين افراد در خانه‌های شخصی خود دستگير می‌شوند و جنازه‌های آنها در خيابان پيدا می‌شود.
آقای آرشام! در بسياری از مواقع مجازات و شکنجه دولتی نيست بلکه به صورت قتل‌های ناموسی است و بستگان خود اين افراد اعمال خشونت‌آميز را انجام می‌دهند.
اين مسئله برمی‌گردد به مجازات و انديشه‌های مردم که از بچگی به آنها آموزش داده می‌شود. بر اساس قوانين اسلام، مجازات همجنس‌گرايی مرگ است و همجنس گرا محارب با خدا است و بايد کشته شود، بنابراين خود به خود قتل‌های ناموسی به وجود می‌آيد و برادر و پدر و اعضای خانواده اين حق را به خود می‌دهند و فکر می‌کنند اگر همجنس‌گرايان را می‌کشند در راه خدا کار انجام می‌دهند.
اين در حقيقت مجازاتی است که دادگاهی لازم ندارد و مردم خودشان اين کار را انجام ميدهند، هر چند در بعضی مواقع هم به صورت دولتی و سيستماتيک انجام می شود.
آقای آرشام! در گزارش سازمان ديده بان حقوق بشر، دولت عراق به چشم بستن به روی نقض حقوق اين گروه از شهروندان عراقی متهم شده است. سازمان‌هايی مانند سازمان ديده بان حقوق بشر دراين زمينه چه اقداماتی انجام می‌دهند؟
دولت عراق تا کنون هيچ واکنشی دراين زمينه‌ها نشان نداده و سکوت کرده است، البته توقع ديگری هم نبود. اگر من بخواهم گذری به ايران بزنم بايد بگويم دولت ايران هم بسياری از همجنس‌گرايان را دستگير، شکنجه و اعدام کرده است.
اين شرايط فقط مخصوص عراق و ايران نيست، ما در هشت کشور جهان برای همجنس‌گرايی مجازات اعدام داريم و در بيش از ۵۰ کشور ديگر برای آنها مجازات وجود دارد.
بر اساس يک جنبش جهانی بايد عليه تبعيض و شکنجه به خاطر گرايش‌های جنسی افراد اقدام کرد و با اطلاع رسانی، اعتراض‌های بين المللی و اصول ديپلماسی جلوی اين گونه شکنجه‌ها را گرفت.
مهمترين قضيه دراين امر فرهنگ جامعه است. بايد اطلاع رسانی کرد و آموزش داد که همجنس‌گرا مفسد فی‌الارض نيست ، اينها افرادی هستند که گرايش‌های متفاوت جنسی دارند و بايد به آنها احترام گذاشت و حقوقشان جدای از ديگر افراد جامعه نيست. حقوق آنها همان حقوق بشر است همچنان که حقوق زنان و مردان ديگر.
در بسياری از کشورهای خاورميانه همجنس‌گرايان را به فساد و بی‌بندوباری متهم می‌کنند. سازمان همجنس‌گرايان ايرانی که شما بنياد گذاشتيد، در مورد وجود چنين تصويری چه کاری انجام می‌دهد؟
من هشت سال است که در اين زمينه و در قالب يک سازمان فعاليت می‌کنم. ما بيشتر سعی کرده ايم اطلاع رسانی کنيم هم برای تغيير فرهنگ و هم برای اين که به جوامع بين المللی اطلاع بدهيم چه شرايطی درايران وجود دارد.
طی ساليان گذشته من به اين نتيجه رسيده‌ام که در ابتدا همه افراد مخالف همجنس‌گرايی هستند، ولی زمانی که اطلاعات صحيح در اختيارشان بگذاريم نظرشان تغيير خواهد کرد و اين عقيده غير قابل تغيير نيست. در طول ساليان گذشته ما بارها شاهد افرادی بوديم که با همجنس گرايی کاملا مخالف بودند ولی بعد از به دست آوردن اطلاعات ديگر با همجنس گرايی مشکلی ندارند.
به نظر من سازمان های مختلف به خصوص در خاورميانه بايد اطلاع رسانی کنند و مطمئن باشند اين تغيير به وجود خواهد آمد.
