رخدادهای روز عاشورا:
آیا رخدادهای روز عاشورا، روند مخالفت‌ها و رفتار معترضان و نیروهای امنیتی را تغییر خواهد داد؟
در خیابان‌ها شهرهای ایران چه گذشت و از این پس چه احتمالاتی فرا روی جنبش اعتراضی در ایران است؟
این پرسش‌ها و بیشتر از آن را با تحلیلگران و فعالان مدنی و سیاسی مختلف مطرح کرده‌ایم. پرسش‌ها و پاسخ‌ها را در اختیار کاربران رادیو فردا قرار می‌دهیم، ضمن آنکه از شما هم دعوت می‌کنیم تا با نوشتن نظرات خود بر هر مصاحبه و گزارشی در این بحث شرکت کنید.
علی کشتگر، فعال سیاسی مقیم پاریس: این اتفاق در یک صد سال گذشته در تاریخ ما نادر و بی‌نظیر است آن هم از جانب حکومتی که مدعی است طرفدار سنت‌های مذهبی و حکومت حسینی است. در حالی که ما در تمام ۱۰۰ سال گذشته شاهد این نبودیم که حکومتی مردم را روز عاشورا به گلوله ببندد؛ که این حکومت در روز عاشورا دست به چنین کاری زده و مردم را به خاک و خون کشیده است.
شما چه تفاوتی می‌بینید بین تظاهراتی که روز عاشورای امسال در ایران صورت گرفت و تظاهراتی که در سال ۵۷ در همین روز در حکومت شاه صورت گرفت؟
می‌دانید که آنها در روز عاشورا کسی را نکشتند. در آن روز مردم به گلوله بسته نشدند، حداقل در روز عاشورا. تظاهراتی که امسال اتفاق افتاد از آن تظاهرات عظیم تر و به طور مشخص می‌شود گفت در هیچ عاشورایی بازهم در همین ۱۰۰ سال گذشته می‌توانیم بگوییم این قدر حرکت اعتراضی عظیم مردمی برای خواست‌های به‌حق‌شان به این شکل وجود نداشته. بنابراین نخست اینکه، گسترش این اعتراض‌ها هست نسبت به سال ۵۷ که از آن هم گسترده تر است و دوم این که آنها جرات نکردند آن تظاهرات را به خاک و خون بکشند.
با توجه به شرایط کنونی که درگیری‌هایی هم بین دو طرف یعنی معترضان و نیروهای ضد شورش گزارش شده، فکر می‌کنید که جامعه به چه سمت و سویی حرکت می‌کند؟
یا عقب نشینی یا فروپاشی. راه دیگری وجود ندارد. یعنی الان آقای خامنه‌ای یا باید در برابر خواست‌های مردم عقب بنشیند و یا حکومت جمهوری اسلامی است که می‌رود به سمت فروپاشی. اعتراض‌های روز عاشورا در تهران و شهرهای بزرگ دیگر نشان داد که جنبش اعتراضی از طریق سرکوب پاسخ نمی‌گیرد. یعنی سیاست ارعاب و سرکوب جمهوری اسلامی با شدتی که در شش ماه گذشته ادامه پیدا کرده و همچنان ادامه دارد، دیدیم که پاسخگو نیست و شکست خورده این سیاست. بنابراین وقتی سیاست سرکوب شکست می‌خورد، یا حکومت بایستی عقب بنشیند یا خودش را آماده فروپاشی کند.
به عنوان این راه حل شما فکر می‌کنید که حکومت یا رهبر جمهوری اسلامی تا چه اندازه حاضر به عقب نشینی در برابر معترضان است؟
درست است که آقای خامنه‌ای تاکنون متوجه عظمت حرکت مردم نشده اما امروز به طور مشخص اگر عقلایی در درون طیف اصولگرا وجود داشته باشند باید ایشان را زیر فشار قرار بدهند، که به خاطر مصالح کشور و مصالح خود نظام این عقب نشینی را بکنند. چه اشکالی دارد که امروز مثلا این آقای خامنه‌ای بیاید و اعلام کند، که بله من فریاد مردم را شنیدم و این انتخابات را باطل اعلام می‌کنم و یک انتخابات جدیدی برگزار می‌شود؛ و به هر حال این جریان افراطی و سرکوبگری را که خود آقای خامنه‌ای بالا کشیده و به قدرت آورده، کنار بگذارد.
این یک نوع عقب نشینی است و طبیعتا قدرت ایشان محدود می‌شود ولی چه بسا جمهوری اسلامی هم از فروپاشی اجتناب کند و مردم هم به بخشی از خواست‌هایشان برسند. بنابراین این آخرین شانس و فرصتی است که جمهوری اسلامی دارد. و گرنه هر نوع سرکوبی که بخواهند این‌ها اعمال کنند، این جنبش از طریق سرکوب نشان داده شده که از بین نمی‌رود و اگر سرکوب‌ها ادامه پیدا کند، در بالا ابتکار عمل می‌افتد دست نظامی‌ها و روحانیون به طور کلی حذف می‌شوند از قدرت؛ و در پایین هم دیگر جنبش اعتراضی نمی‌تواند از طریق اصلاح طلبان رهبری بشود. در این صورت ادامه سرکوب‌ها جنبش را از پایین به شدت رادیکالیزه می‌کند، در بالا هم ابتکار عمل می‌افتد دست نیروهای نظامی. آن‌وقت اوضاع کشور به سمت پاشیدن شیرازه امور و فروپاشی کامل نظام جمهوری اسلامی می‌رود.
