شاهین S2 مهمان برنامه این هفته نگاه تازه است. شاهین که دانشجوی دانشگاه در رشته معماری است، چهار سالی است که رپ می خواند. او به رادیو فردا می گوید دلیل اینکه اسمش را گذاشته شاهین S2 این است که نام خانوادگی اش با S شروع می شود و چون شاهین هم با S است نامش را گذاشته است شاهین S2.
راستش توی زمینه پاپ هم می توانستم فعالیت کنم. همانطور که یک آهنگ جدید خوانده ام که کاملاً به سبک پاپ است. ولی دو دلیل داشت که رپ را شروع کردم. یکی اینکه آن زمانی که من در شهر خودم اصفهان که خیلی دوست دارم و خیلی هم تعصب دارم شروع کردم، اصفهان رپر خاصی نداشت و دلیل دوم هم این بود که من یک آهنگ می خواستم بخوانم که آهنگ دومم است که قضیه این دخترهایی است که فقط هدفش اینست که ببینند ماشین طرف چیست که اصلاً قضیه شخصیت و اخلاق و این مسائل خارج می شود.
شاهین توضیح می دهد که سبک رپ دارای رسالت اجتماعی است که برای سبک های دیگر در مدت محدود سه چهار دقیقه غیرممکن است: «در عین حال سبک رپ می تواند با سبک پاپ ترکیب شود و می شود رپآپ که تنوع آن باعث می شود که سبک قشنگ تر شود.»
صد در صد. خواننده رپ که نتواند تکست هایش را خودش بنویسد، اصلاً خواننده رپ نیست. البته ما یک تیم هستیم به اسم جی بند. که جی از اسم اصفهان گرفته شده که قبلاً جی بوده.
شاهین دوستان و همکارانش را به این شرح معرفی می کند: علی، فرزاد سروش، دانش هنررسی، فرزاد دادخواه و معین پارازیت.
او می گوید: «سبک تخصصی ما طنز است. چون مردم احتیاج دارند.» شاهین همچنین می گوید آهنگهای غیر طنز هم دارد مانند آهنگی که به یادبود استاد ارحام صدر ساخته است و هدفش این بود که از این هنرمند یاد و تجلیل کند و می افزاید: «البته این کار یک کار کلی بود. درست است که برای استاد ارحام صدر بوده ولی بقیه هنرمندان دیگر را هم پوشش می دهد. توی ویدئوی این آهنگ یک پازل هست که با استاد فردین شروع می شود تا آخرین ورقه اش که خسرو شکیبایی است.»
من اولش ساز کیبورد می زدم و بعد از اینکه به صورت حرفه ای موزیک را دنبال کردم، بحث تنظیم وموزیک را کاملاً جدا کردم. درست است که شعر و ملودی می نویسم ولی معتقدم سه چهار مغز بهتر کار می کند تا یک مغز.
من الگوی خاصی نداشتم. اگر دقت کرده باشید من موقعی که آن آهنگ ها را دادم شاید خیلی کسی سبک طنز کار نمی کرد. شاید حتی ما را مسخره می کردند موقعی که این کار را می کردیم.
شاهین موفقیتش را مدیون انعطاف پذیری اش در کار می داند و می گوید: «جهت گیری موزیک آندرگراوند (زیرزمینی) ایران کلاً خیلی با کارهای لس آنجلس ارتباط ندارد.» او همچنین معتقد است که با رعایت چارچوب های اخلاقی می شود کارهایی منتشر کرد و می افزاید: «موزیک بچه های داخل ایران دارد جا می افتد. در عین حال که احترام قائلم برای بزرگانی که در لس آنجلس کار می کنند.»
خطرات خاصی ندارد. ما که کار غیرقانونی نکردیم. حتی می شود دنبال کرد و به صورت رسمی مجوز گرفت. البته سبک رپ هنوز مجوز بهش داده نشده. ولی من خودم دوست ندارم. وقتی کارت دست خودت باشد خیلی خلاقیت کار می تواند بیشتر باشد تا اینکه بخواهد اول برود سراغ مجوز شعر و بعد آهنگ و خیلی مراحل سختی دارد.
نه اتفاقاً ما اجرای زنده هم داشتیم از آن آهنگ ها که شما می گویید. البته جشن های خیریه بود. پارک ملت بود، پارک لاله بود. جاهای مختلف بود. اینکه به صورت لایو (زنده) یا پلی بک بخوانی، آنها را زیاد سخت نمی گیرند. چون در حین کار یک کمی دست بازتر است. بدیش هم اینست که مجوز گرفتن چون به صورت رسمی می خواهد در سراسر کشور پخش شود، سخت گیری بیشتر است.
مردم همیشه لطف دارند. چون تا آنجا که سعی کردیم سعی کردیم احترام همه را نگه داریم. شما معتقد به این قضیه هستید که محبوب بودن خیلی بهتر است تا مشهور بودن؟
شاهین معتقد است نوشتن برای موزیک رپ مثل خلق کردن یک نقش برای سینما است: «وقتی بتوانی با نقش ارتباط برقرار کنی خود به خود یواش یواش تکست جان می گیرد و به مرحله ای می رسد که به دل مردم می نشیند. خصوصیاتی که سبک رپ دارد... مثلاً سبک سنتی اوج کار در تحریر هایی است که می زنید، چهچه هایی که می زنید. توی سبک پاپ تحریر و بالاخوانی و پایئن خوانی و از این صحبت هاست. سبک رپ جاهایی که می خواهی خیلی تکنیکت را نشان دهی می رود به قافیه بازی یعنی چیدن قافیه های مختلف دنبال هم.»
شاهین در پاسخ به اینکه آیا از کارهای خود سود مالی هم می برد، توضیح می دهد که در بیشتر مواقع فقط متحمل هزینه هاست به امید درآمدهای مالی آینده.
شاهین می گوید اوایل که سبک رپ رواج پیدا کرده بود، به دلیل اینکه تصور بر این بود که این سبک یک سبک اعتراضی است، در این آهنگها به هم فحش می دادند؛ «همین باعث شده بود که سبک رپ بد جابیافتد و یک دلیلش که سبک رپ مجوز نمی گیرد این گذشته ای است که داشت. البته هنوز هم موزیک های معدودی از این قبیل می آید. سبک رپ سبکی است که از گروه سنی ۱۴ پانزده سال و بچه های کوچک چهار، پنج ساله تا سن ۲۷ سی سال. بیشتر مخاطبان رپ این گروه سنی اند.»
- وقتی خواستی شروع کنی چه چیزی تاثیر گذاشت روی تو که بروی این سبک موسیقی؟
راستش توی زمینه پاپ هم می توانستم فعالیت کنم. همانطور که یک آهنگ جدید خوانده ام که کاملاً به سبک پاپ است. ولی دو دلیل داشت که رپ را شروع کردم. یکی اینکه آن زمانی که من در شهر خودم اصفهان که خیلی دوست دارم و خیلی هم تعصب دارم شروع کردم، اصفهان رپر خاصی نداشت و دلیل دوم هم این بود که من یک آهنگ می خواستم بخوانم که آهنگ دومم است که قضیه این دخترهایی است که فقط هدفش اینست که ببینند ماشین طرف چیست که اصلاً قضیه شخصیت و اخلاق و این مسائل خارج می شود.
شاهین توضیح می دهد که سبک رپ دارای رسالت اجتماعی است که برای سبک های دیگر در مدت محدود سه چهار دقیقه غیرممکن است: «در عین حال سبک رپ می تواند با سبک پاپ ترکیب شود و می شود رپآپ که تنوع آن باعث می شود که سبک قشنگ تر شود.»
- شاهین، قطعاً تکست هایت را خودت می نویسی؟
صد در صد. خواننده رپ که نتواند تکست هایش را خودش بنویسد، اصلاً خواننده رپ نیست. البته ما یک تیم هستیم به اسم جی بند. که جی از اسم اصفهان گرفته شده که قبلاً جی بوده.
شاهین دوستان و همکارانش را به این شرح معرفی می کند: علی، فرزاد سروش، دانش هنررسی، فرزاد دادخواه و معین پارازیت.
او می گوید: «سبک تخصصی ما طنز است. چون مردم احتیاج دارند.» شاهین همچنین می گوید آهنگهای غیر طنز هم دارد مانند آهنگی که به یادبود استاد ارحام صدر ساخته است و هدفش این بود که از این هنرمند یاد و تجلیل کند و می افزاید: «البته این کار یک کار کلی بود. درست است که برای استاد ارحام صدر بوده ولی بقیه هنرمندان دیگر را هم پوشش می دهد. توی ویدئوی این آهنگ یک پازل هست که با استاد فردین شروع می شود تا آخرین ورقه اش که خسرو شکیبایی است.»
- توی زمینه موسیقی هم آموزش دیدی یا نه؟
من اولش ساز کیبورد می زدم و بعد از اینکه به صورت حرفه ای موزیک را دنبال کردم، بحث تنظیم وموزیک را کاملاً جدا کردم. درست است که شعر و ملودی می نویسم ولی معتقدم سه چهار مغز بهتر کار می کند تا یک مغز.
- چه کسی الگوی تو بود برای خوانندگی رپ؟
من الگوی خاصی نداشتم. اگر دقت کرده باشید من موقعی که آن آهنگ ها را دادم شاید خیلی کسی سبک طنز کار نمی کرد. شاید حتی ما را مسخره می کردند موقعی که این کار را می کردیم.
شاهین موفقیتش را مدیون انعطاف پذیری اش در کار می داند و می گوید: «جهت گیری موزیک آندرگراوند (زیرزمینی) ایران کلاً خیلی با کارهای لس آنجلس ارتباط ندارد.» او همچنین معتقد است که با رعایت چارچوب های اخلاقی می شود کارهایی منتشر کرد و می افزاید: «موزیک بچه های داخل ایران دارد جا می افتد. در عین حال که احترام قائلم برای بزرگانی که در لس آنجلس کار می کنند.»
- اشاره کردی که مجوز نمی دهند به گروه های موسیقی زیرزمینی، آیا این کار خطراتی دارد یا نه؟
خطرات خاصی ندارد. ما که کار غیرقانونی نکردیم. حتی می شود دنبال کرد و به صورت رسمی مجوز گرفت. البته سبک رپ هنوز مجوز بهش داده نشده. ولی من خودم دوست ندارم. وقتی کارت دست خودت باشد خیلی خلاقیت کار می تواند بیشتر باشد تا اینکه بخواهد اول برود سراغ مجوز شعر و بعد آهنگ و خیلی مراحل سختی دارد.
- حتی با آن شعرهایی که می گویی مثلاً پر و پا و بر و رو و از این حرفها... آقای وزیر ارشاد که دود از کله اش بلند می شود!
نه اتفاقاً ما اجرای زنده هم داشتیم از آن آهنگ ها که شما می گویید. البته جشن های خیریه بود. پارک ملت بود، پارک لاله بود. جاهای مختلف بود. اینکه به صورت لایو (زنده) یا پلی بک بخوانی، آنها را زیاد سخت نمی گیرند. چون در حین کار یک کمی دست بازتر است. بدیش هم اینست که مجوز گرفتن چون به صورت رسمی می خواهد در سراسر کشور پخش شود، سخت گیری بیشتر است.
- با توجه به اینکه من این همه کلیپ توی یوتیوب دیده ام، کسی می بیند ترا در خیابان می گوید این شاهین S2 است؟
مردم همیشه لطف دارند. چون تا آنجا که سعی کردیم سعی کردیم احترام همه را نگه داریم. شما معتقد به این قضیه هستید که محبوب بودن خیلی بهتر است تا مشهور بودن؟
شاهین معتقد است نوشتن برای موزیک رپ مثل خلق کردن یک نقش برای سینما است: «وقتی بتوانی با نقش ارتباط برقرار کنی خود به خود یواش یواش تکست جان می گیرد و به مرحله ای می رسد که به دل مردم می نشیند. خصوصیاتی که سبک رپ دارد... مثلاً سبک سنتی اوج کار در تحریر هایی است که می زنید، چهچه هایی که می زنید. توی سبک پاپ تحریر و بالاخوانی و پایئن خوانی و از این صحبت هاست. سبک رپ جاهایی که می خواهی خیلی تکنیکت را نشان دهی می رود به قافیه بازی یعنی چیدن قافیه های مختلف دنبال هم.»
شاهین در پاسخ به اینکه آیا از کارهای خود سود مالی هم می برد، توضیح می دهد که در بیشتر مواقع فقط متحمل هزینه هاست به امید درآمدهای مالی آینده.
شاهین می گوید اوایل که سبک رپ رواج پیدا کرده بود، به دلیل اینکه تصور بر این بود که این سبک یک سبک اعتراضی است، در این آهنگها به هم فحش می دادند؛ «همین باعث شده بود که سبک رپ بد جابیافتد و یک دلیلش که سبک رپ مجوز نمی گیرد این گذشته ای است که داشت. البته هنوز هم موزیک های معدودی از این قبیل می آید. سبک رپ سبکی است که از گروه سنی ۱۴ پانزده سال و بچه های کوچک چهار، پنج ساله تا سن ۲۷ سی سال. بیشتر مخاطبان رپ این گروه سنی اند.»
