در دومین هفته ماه مارس، نیویورک آمریکا میزبان کنفرانس جهانی دگرگونی آب و هوا است که با شرکت واتسلاو کلاوس، رئیس جمهوری چک و رئیس دوره ای اتحادیۀ اروپا، و شماری از دانشمندان -از جمله پروفسور ریچارد لیندزن، استاد انستیتوی تکنولوژی ماساچوست- و بیش از ۶۰۰ تن از دیگر کارشناسان تشکیل شده است.
رئیس‌جمهوری چک، و پروفسور لیندزن، از جمله شخصیتهایی هستند که می‌خواهند تا «بحث‌های آزاد و عمومی»، پیرامون خطرهای ناشی از تغییر شرایط جوی و افزایش میزان حرارت کره زمین شکل گیرد.
دراين کنفرانس، دانشمندان از خطرهای افزايش ميزان گرمای سياره زمين سخن نمی‌گويند و بر سر راه های مبارزه با آن نیز بحث نمی‌کنند.
آنان در اين کنفرانس جمع شده اند تا اين پيام را انتقال دهند: «نگران نباشيد»؛ هرچند زمانی اندک برای ترديد در زمينه افزايش گرمايش اين کره خاکی که تنها زيستگاه بشر به شمار می‌رود، مانده است.
بيش از ۶۰۰ شرکت کننده در کنفرانس نيويورک به موضوع دیگری پرداخته اند؛ جوزف بتس، رييس انستيتوی هارتلند، که برگزار کننده کنفرانس است می‌گويد تا اثبات علت و ميزان گرمايش زمين فاصله زيادی وجود دارد.
وی در گفت‌وگو با راديو اروپای آزاد- راديو آزادی شرح می‌دهد که هدف کنفرانس نيويورک ايجاد جايگاهی برای «چالش افکار و ایده‌های افرادی چون ال گور، معاون اسبق رئيس جمهوری آمريکا، و فراهم آوردن زمینه بحث‌های سالم پيرامون زمينه‌های ترديد درباره علل و ميزان گرمايش کره زمين است».
تفاوت اصلی کنفرانس نیویورک با عمده همایش‌هایی که برای مقابله با گرمایش زمین تشکیل می‌شود در این است که شرکت‌کنندگان این کنفرانس نقش بشر را در گرمایش زمین کمتر از آنچه منتقدانی مانند ال گور بیان می‌کنند، می‌دانند.
سخنران اصلی کنفرانس نيويورک، واتسلاو کلاوس، رئيس جمهوری چک و رييس دوره ای اتحاديه اروپا است، که عقايد متفاوت او در مورد گرمايش زمين در محافل گوناگون علمی و دولتی شناخته شده است.
واتسلاو کلاس می‌گوید: مشکل، گرمايش سراسری زمين نيست. با استفاده يا سوء استفاده ايدئولوژيک، اين امر به وسيله موثری تبديل شده تا از دخالت دولت در تمامی عرصه‌های زندگی جلوگیری کند و آزادی های انسانی و شکوفايی اقتصادی را متوقف سازد.رئيس جمهوری چک، خود در سخنانی خطاب به دانشجويان دانشگاه کلمبيا مخالفتش را با اين عقيده که گرمايش آب و هوای کره زمين نتيجه اعمال بشر بوده است، ابراز داشت.
واتسلاو کلاوس گفت: «مشکل، گرمايش سراسری زمين نيست. با استفاده يا سوء استفاده ايدئولوژيک، اين امر به وسيله موثری تبديل شده تا از دخالت دولت در تمامی عرصه‌های زندگی جلوگیری شود و آزادی‌های انسانی و شکوفايی اقتصادی متوقف شود.»
دکتر هاوارد مک کبی، متخصص غده‌شناسی در کاليفرنيا، و يکی از شرکت‌کنندگان در کنفرانس نیویورک می‌گويد که حتی افراطی‌ترين برآوردها نشان می‌دهد که آلودگی‌های صنعتی، سهمی ناچيز و تاثيری اندک در گرمايش سراسری زمين داشته است.
وی‌می افزايد: « سهم انسان دراين ميان اندک است. صفر نیست، بلکه در مقايسه با عوامل ديگر که ما نمی‌توانيم آنها را تغيير بدهيم، کمتر است. ما نمی‌توانيم خورشيد را تغيير بدهيم و يا سمت و سوی جریان اقيانوس‌ها را دگرگون کنيم.»
به رغم اين استدلال‌ها به نظر می‌رسد که در حال حاضر اعضای انستيتوی هارتلند، طرفداران و هم‌فکران کم‌تری دارند.
يک نظرخواهی در آمريکا نشان می‌دهد ۵۸ درصد مردم بر اين باورند که حداقل بخشی از دگرگونی آب و هوا و گرمايش زمين به وسيله بشر ايجاد شده ولی نظرخواهی ديگری حاکی است که در شرايط بحران اقتصادی جاری، پرداختن به گرمايش زمين اولويت بسياری از آمريکايی‌ها نيست.
رئیس‌جمهوری چک، و پروفسور لیندزن، از جمله شخصیتهایی هستند که می‌خواهند تا «بحث‌های آزاد و عمومی»، پیرامون خطرهای ناشی از تغییر شرایط جوی و افزایش میزان حرارت کره زمین شکل گیرد.
دراين کنفرانس، دانشمندان از خطرهای افزايش ميزان گرمای سياره زمين سخن نمی‌گويند و بر سر راه های مبارزه با آن نیز بحث نمی‌کنند.
آنان در اين کنفرانس جمع شده اند تا اين پيام را انتقال دهند: «نگران نباشيد»؛ هرچند زمانی اندک برای ترديد در زمينه افزايش گرمايش اين کره خاکی که تنها زيستگاه بشر به شمار می‌رود، مانده است.
بيش از ۶۰۰ شرکت کننده در کنفرانس نيويورک به موضوع دیگری پرداخته اند؛ جوزف بتس، رييس انستيتوی هارتلند، که برگزار کننده کنفرانس است می‌گويد تا اثبات علت و ميزان گرمايش زمين فاصله زيادی وجود دارد.
وی در گفت‌وگو با راديو اروپای آزاد- راديو آزادی شرح می‌دهد که هدف کنفرانس نيويورک ايجاد جايگاهی برای «چالش افکار و ایده‌های افرادی چون ال گور، معاون اسبق رئيس جمهوری آمريکا، و فراهم آوردن زمینه بحث‌های سالم پيرامون زمينه‌های ترديد درباره علل و ميزان گرمايش کره زمين است».
تفاوت اصلی کنفرانس نیویورک با عمده همایش‌هایی که برای مقابله با گرمایش زمین تشکیل می‌شود در این است که شرکت‌کنندگان این کنفرانس نقش بشر را در گرمایش زمین کمتر از آنچه منتقدانی مانند ال گور بیان می‌کنند، می‌دانند.
سخنران اصلی کنفرانس نيويورک، واتسلاو کلاوس، رئيس جمهوری چک و رييس دوره ای اتحاديه اروپا است، که عقايد متفاوت او در مورد گرمايش زمين در محافل گوناگون علمی و دولتی شناخته شده است.
واتسلاو کلاوس گفت: «مشکل، گرمايش سراسری زمين نيست. با استفاده يا سوء استفاده ايدئولوژيک، اين امر به وسيله موثری تبديل شده تا از دخالت دولت در تمامی عرصه‌های زندگی جلوگیری شود و آزادی‌های انسانی و شکوفايی اقتصادی متوقف شود.»
دکتر هاوارد مک کبی، متخصص غده‌شناسی در کاليفرنيا، و يکی از شرکت‌کنندگان در کنفرانس نیویورک می‌گويد که حتی افراطی‌ترين برآوردها نشان می‌دهد که آلودگی‌های صنعتی، سهمی ناچيز و تاثيری اندک در گرمايش سراسری زمين داشته است.
وی‌می افزايد: « سهم انسان دراين ميان اندک است. صفر نیست، بلکه در مقايسه با عوامل ديگر که ما نمی‌توانيم آنها را تغيير بدهيم، کمتر است. ما نمی‌توانيم خورشيد را تغيير بدهيم و يا سمت و سوی جریان اقيانوس‌ها را دگرگون کنيم.»
به رغم اين استدلال‌ها به نظر می‌رسد که در حال حاضر اعضای انستيتوی هارتلند، طرفداران و هم‌فکران کم‌تری دارند.
يک نظرخواهی در آمريکا نشان می‌دهد ۵۸ درصد مردم بر اين باورند که حداقل بخشی از دگرگونی آب و هوا و گرمايش زمين به وسيله بشر ايجاد شده ولی نظرخواهی ديگری حاکی است که در شرايط بحران اقتصادی جاری، پرداختن به گرمايش زمين اولويت بسياری از آمريکايی‌ها نيست.
