روزنامه وال استریت جورنال در شماره ماه مه مطلبی را منتشر کرده است به قلم مادلین آلبرایت و کالین پاول دو تن از وزرای سابق خارجه آمریکا که اکنون مدیران نهادی هستند به نام «شورای توسعه جهانی».
در ابتدای این مطلب به تعهد باراک اوباما برای کمک به کشورهای در حال توسعه اشاره می‌شود. باراک اوباما در سخنرانی رسمی خود به هنگام آغاز ریاست جمهوری خطاب به ملل فقیر گفت: « ما متعهد می‌شویم که برای توسعه مزارع و بهبود شبکه آبرسانی و برای تغذیه شکم های گرسنه و آموزش ذهن های تشنه در کنار شما باشیم.»
مادلین آلبرایت و کالین پاول در ادامه این مطلب اشاره می‌کنند که «باراک اوباما در جریان اجلاس گروه ۲۰ در لندن نیز بر قرار دادن توسعه بین المللی به عنوان یکی از ستون های سیاست خارجی آمریکا تاکید کرد. او هم زبان با رهبران سایر کشورها به کمک برای کشورهای فقیر برای مقابله با عوارض بحران اقتصادی جهانی متعهد شد. او طرح‌هایی را نیز برای همکاری با کنگره آمریکا برای کمک به توسعه کشاورزی که عامل مهمی در توسعه بسیاری از کشورهای فقیر است اعلام کرد.»
نویسندگان این تحلیل در روزنامه وال استریت جورنال پس از این مقدمات می‌نویسند که از سخاوت و تعهد درازمدت رهبر آمریکا به توسعه در کشورهای فقیر -بخصوص در این شرایط دشوار اقتصادی کاملا حمایت می‌کنند.
به اعتقاد نویسندگان سلامت اقتصاد و امنیت آمریکا به شکل تجزیه ناپذیری به ثابت و رونق اقتصادی در سایر نقاط جهان بستگی دارد. یکی از عواقب بحران اقتصادی فعلی وسوسه تمرکز بر وضعیت داخلی و اختصاص تمام منابع به حل مشکلات در کشور است. اما عقب نشینی از مسائل جهانی گزینه غلطی است. ثبات و رونق اقتصادی کاملا به یکدیگر و ابسته‌اند و هیچیک از آنها در شرایطی که فقر شدید گسترش یابد قابل تحقق نیست.
مادلین آلبرایت و کالین پاول در ادامه این تحلیل در روزنامه وال استریت ژورنال تاکید می‌کنند که تلاش‌های آمریکا برای گسترش توسعه اقتصادی و کاهش فقر در سراسر جهان یکی از عناصر حیاتی سیاست خارجی است که هیلاری کلینتون آنرا در سه محور خلاصه کرده است: «توسعه، دفاع و دیپلماسی»
اختصاص بودجه کمک‌های خارجی به مهم‌ترین و موثرترین شکل ممکن یک مسئولیت مهم است، ما باید درهای بازار خود را به روی محصولات کشورهای فقیر باز نگاه داریم و تجارت و مناسبات بازرگانی با آنها را به بخش ثابتی از سیاست توسعه اقتصادی خود بدل کنیم.
وزرای سابق خارجه آمریکا همچنین تاکید می‌کنند که بخش خصوصی نیز در این میان نقش مهمی‌دارد. بخش خصوصی اقتصاد باید توسعه و رشد اقتصادی را به تمام نقاط جهان توسعه دهند. اگر ما واقعا می‌خواهیم توسعه بین‌المللی را به یکی از اولویت‌های استراتژیک خود بدل کنیم باید در جست‌وجوی فرصت‌ها و امکانات مناسبی باشیم که از آن طریق دولت و بخش خصوصی بتوانند به پیشرفت یکدگیر در این زمینه کمک کنند.
تنها یک استراتژی که دربرگیرنده سیاست‌های هوشمندانه دولت و نیروی محرکه بخش خصوصی و سرمایه گذاری باشد می‌تواند بر موانع بزرگی که در پیش روی ما است غلبه کند.
پاول و آلبرایت ادامه می‌دهند که این رسالت «شورای توسعه جهانی» است؛ قرار است در اجلاس سراسری این نهاد که روز ششم ماه مه در واشینگتن برگزاری می‌شود رهبران سیاسی و اقتصادی آمریکا طرح‌ها و دیدگاه‌های خود برای کاهش فقر جهانی را ارائه دهند.
موضوع بحث اصلی این اجلاس بهبود سیاست‌گذاری‌های عمومی – دولتی و بهترین راه‌های عملی برای ارتقا سطح زندگی ملل فقیر از طریق کمک به توسعه اقتصادی است.
در اجلاس سراسری «شورای توسعه جهانی» گروهی از هوشمندترین مغزهای اقتصادی از آفریقا شرکت خواهند داشت که از مشکلات و نیازهای عاجل فقیرترین کشورهای جهان و موانع موجود برای سرمایه‌گذاری و توسعه دراین کشورها به خوبی اطلاع دارند.
مادلین آلبرایت و کالین پاول در پایان این تحلیل خاطر نشان می‌کنند که دیدگاهی که در سخنرانی باراک اوباما به هنگام آغاز ریاست جمهوری منعکس شد نیازمند روش فکری نوین است.
آنها می گویند که «ما باید تلاش‌های خود را در نقاطی متمرکز کنیم که می‌تواند بیشترین تاثیر را به بار بیاورد. به خصوص در شرایط فعلی – که بحران اقتصادی باعث توقف تلاش‌ها در مسیر کاهش فقر در دوران پس از جنگ جهانی دوم شده است – ما وظیفه داریم که مبارزه با فقر را ادامه دهیم و یا با خطرات ناشی از گسترش مجدد فقر روبرو شویم .»
آمریکا در این شرایط با چالش‌های بزرگی روبرو است ولی اگر ما توان و استعدادهای خود را بر کاهش شدیدترین عرصه‌های فقر متمرکز کنیم خواهیم توانست که آینده ای بهتر برای همگان بسازیم.
در ابتدای این مطلب به تعهد باراک اوباما برای کمک به کشورهای در حال توسعه اشاره می‌شود. باراک اوباما در سخنرانی رسمی خود به هنگام آغاز ریاست جمهوری خطاب به ملل فقیر گفت: « ما متعهد می‌شویم که برای توسعه مزارع و بهبود شبکه آبرسانی و برای تغذیه شکم های گرسنه و آموزش ذهن های تشنه در کنار شما باشیم.»
مادلین آلبرایت و کالین پاول در ادامه این مطلب اشاره می‌کنند که «باراک اوباما در جریان اجلاس گروه ۲۰ در لندن نیز بر قرار دادن توسعه بین المللی به عنوان یکی از ستون های سیاست خارجی آمریکا تاکید کرد. او هم زبان با رهبران سایر کشورها به کمک برای کشورهای فقیر برای مقابله با عوارض بحران اقتصادی جهانی متعهد شد. او طرح‌هایی را نیز برای همکاری با کنگره آمریکا برای کمک به توسعه کشاورزی که عامل مهمی در توسعه بسیاری از کشورهای فقیر است اعلام کرد.»
نویسندگان این تحلیل در روزنامه وال استریت جورنال پس از این مقدمات می‌نویسند که از سخاوت و تعهد درازمدت رهبر آمریکا به توسعه در کشورهای فقیر -بخصوص در این شرایط دشوار اقتصادی کاملا حمایت می‌کنند.
به اعتقاد نویسندگان سلامت اقتصاد و امنیت آمریکا به شکل تجزیه ناپذیری به ثابت و رونق اقتصادی در سایر نقاط جهان بستگی دارد. یکی از عواقب بحران اقتصادی فعلی وسوسه تمرکز بر وضعیت داخلی و اختصاص تمام منابع به حل مشکلات در کشور است. اما عقب نشینی از مسائل جهانی گزینه غلطی است. ثبات و رونق اقتصادی کاملا به یکدیگر و ابسته‌اند و هیچیک از آنها در شرایطی که فقر شدید گسترش یابد قابل تحقق نیست.
مادلین آلبرایت و کالین پاول در ادامه این تحلیل در روزنامه وال استریت ژورنال تاکید می‌کنند که تلاش‌های آمریکا برای گسترش توسعه اقتصادی و کاهش فقر در سراسر جهان یکی از عناصر حیاتی سیاست خارجی است که هیلاری کلینتون آنرا در سه محور خلاصه کرده است: «توسعه، دفاع و دیپلماسی»
اختصاص بودجه کمک‌های خارجی به مهم‌ترین و موثرترین شکل ممکن یک مسئولیت مهم است، ما باید درهای بازار خود را به روی محصولات کشورهای فقیر باز نگاه داریم و تجارت و مناسبات بازرگانی با آنها را به بخش ثابتی از سیاست توسعه اقتصادی خود بدل کنیم.
وزرای سابق خارجه آمریکا همچنین تاکید می‌کنند که بخش خصوصی نیز در این میان نقش مهمی‌دارد. بخش خصوصی اقتصاد باید توسعه و رشد اقتصادی را به تمام نقاط جهان توسعه دهند. اگر ما واقعا می‌خواهیم توسعه بین‌المللی را به یکی از اولویت‌های استراتژیک خود بدل کنیم باید در جست‌وجوی فرصت‌ها و امکانات مناسبی باشیم که از آن طریق دولت و بخش خصوصی بتوانند به پیشرفت یکدگیر در این زمینه کمک کنند.
تنها یک استراتژی که دربرگیرنده سیاست‌های هوشمندانه دولت و نیروی محرکه بخش خصوصی و سرمایه گذاری باشد می‌تواند بر موانع بزرگی که در پیش روی ما است غلبه کند.
پاول و آلبرایت ادامه می‌دهند که این رسالت «شورای توسعه جهانی» است؛ قرار است در اجلاس سراسری این نهاد که روز ششم ماه مه در واشینگتن برگزاری می‌شود رهبران سیاسی و اقتصادی آمریکا طرح‌ها و دیدگاه‌های خود برای کاهش فقر جهانی را ارائه دهند.
موضوع بحث اصلی این اجلاس بهبود سیاست‌گذاری‌های عمومی – دولتی و بهترین راه‌های عملی برای ارتقا سطح زندگی ملل فقیر از طریق کمک به توسعه اقتصادی است.
در اجلاس سراسری «شورای توسعه جهانی» گروهی از هوشمندترین مغزهای اقتصادی از آفریقا شرکت خواهند داشت که از مشکلات و نیازهای عاجل فقیرترین کشورهای جهان و موانع موجود برای سرمایه‌گذاری و توسعه دراین کشورها به خوبی اطلاع دارند.
مادلین آلبرایت و کالین پاول در پایان این تحلیل خاطر نشان می‌کنند که دیدگاهی که در سخنرانی باراک اوباما به هنگام آغاز ریاست جمهوری منعکس شد نیازمند روش فکری نوین است.
آنها می گویند که «ما باید تلاش‌های خود را در نقاطی متمرکز کنیم که می‌تواند بیشترین تاثیر را به بار بیاورد. به خصوص در شرایط فعلی – که بحران اقتصادی باعث توقف تلاش‌ها در مسیر کاهش فقر در دوران پس از جنگ جهانی دوم شده است – ما وظیفه داریم که مبارزه با فقر را ادامه دهیم و یا با خطرات ناشی از گسترش مجدد فقر روبرو شویم .»
آمریکا در این شرایط با چالش‌های بزرگی روبرو است ولی اگر ما توان و استعدادهای خود را بر کاهش شدیدترین عرصه‌های فقر متمرکز کنیم خواهیم توانست که آینده ای بهتر برای همگان بسازیم.
