پگاه احمدی شاعری‌ست که در عین وفاداری به مدرنیت زبانی، تاثیرپذیری‌های جدی از امکانات ادبیات کلاسیک و توانایی‌های زبان فارسی را در شعرش ارائه می‌دهد.
او در سن ۲۵ سالگی نخستین اثرش «روی سُل پایانی» را منتشر کرد؛ ازدومین مجموعۀ شعرش «کادِنس» به عنوان شاعری که ثابت کرد شعر را جدی می‌گیرد، دیده و تحسین شد؛ و سومین دفترش، منظومۀ «تحشیه بر دیوار خانگی» در سال ۱۳۸۱ وقتی که از از وزارت ارشاد مجوز نشر نگرفت به صورت اینترنتی منتشر شد و به دلیل تکنیک و قدرت زبان استفاده شده دراین دفتر درخشید.
پس از آن دو مجموعۀ شعر دیگر هم از احمدی منتشر شده است؛ «این روزهایم گلوست» و «سردم نبود».
اما ششمین و آخرین مجموعۀ شعر او با نام «شدّت» را نشر «ناکجا» در پاریس، همین ماه‌های اخیر، به صورت الکترونیکی و کاغذی منتشر کرد.
مهرداد قاسمفر در برنامه هفتگی مرورِ کتاب «نمای دور، نمای نزدیک» با پگاه احمدی درباره شعر و این دفتر اخیراو گفت‌وگو کرده است.
