وحيد تيزفهم يکی از هفت رهبران جامعه بهایی است که از بهار ۱۳۸۷ فقط به خاطر اعتقاد به ديانت بهایی در زندان بسر می‌برد و به ۲۰ سال حبس محکوم شده است.
او در نامه‌ای از زندان رجايی شهر که از سوی «جمعيت مبارزه با تبعيض تحصيل» در فيس بوک منتشر شده می‌نويسد: «کودکی ۹ ساله بودم که پدرم را به خاطر اعتقاد داشتن در مهر ماه ۱۳۶۰ در شهر اروميه دستگير کردند و به زندان انداختند.»
آقای تيزفهم در نامه خود به ياد می‌آورد که در آن سال مأموران امنيتی چگونه به منزلشان هجوم بردند.
در آن روز او با دو خواهر و دو عمه و پدرش در خانه بودند. يکی از دوستان بهایی به پدر وحيد تلفن می‌زند و می‌گويد که مأموران در خانه‌اش هستند و به زودی به خانه خانواده تيزفهم نيز حمله خواهند کرد، اما پدر وحيد می‌گويد که فرار نمی‌کند و در کنار خانواده خود خواهد ماند.
او خاطره خود را چنین ادامه می‌دهد: «پس از تفتيش منزل و جمع‌آوری تمامی کتب دينی، اوراق، آلبوم‌ها، عکس‌ها، و سمبل های مذهبی به پدرم گفتند که آماده رفتن باشد.»
پدر از مأموران خواهش می‌کند که آلبوم‌های فرزندان وی را با خود نبرند. يکی از مأموران که در دوران تحصيل شاگرد آقای تيزفهم بوده اين خواهش را قبول می‌کند و آلبوم عکس‌های وحيد تيزفهم و برادرش از يورش مأموران در امان می‌ماند.
وحيد تيزفهم در نامه‌اش ادامه می‌دهد: «ما پرسيديم چه زمانی پدرم باز خواهد گشت؟»
به گفته آقای تیزفهم، مأموران قول می‌دهند که پدر بعد از چند روزی آزاد خواهد شد، ولی حدود ۸ ماه بعد او را در زندان اروميه اعدام می‌کنند.
وحيد تيزفهم می‌نويسد که پدرش با اصابت سه تير کشته شده است.
طبق برآورد وب‌سایت خبری جامعه بین‌المللی بهاییان، در حال حاضر ۱۱۶ بهایی در ایران تنها به خاطر اعتقادات مذهبی خود در زندان هستند. همچنین از اواسط سال ۲۰۰۴ تاکنون بیش از ۶۷۰ بهایی بازداشت شده‌اند و هزاران تن از آنان از حق کار و تحصیل محروم مانده‌اند.
جامعه بهاییان می‌گوید که حکومت ایران در طول ۳۳ سال گذشته حدود ۲۰۰ تن از آنان را اعدام کرده است.
وحيد در نامه‌اش تأکيد می‌کند که پدرش را دوست می‌دارد و می‌ستايد زيرا او به فرزندش معنی فداکاری و ايثار را نشان داده است.
وحيد تيزفهم هنوز بايد بيش از ۱۵ سال ديگر در زندان بماند ولی طبق نامه‌اش مصمم است از هر بحران يک فرصت بسازد و آن فرصت را به پيروزی تبديل کند.
او می‌نويسد: «من ساعت‌ها، ماه‌ها، و سال‌ها با چهارديواری دور و برم در زندان صحبت کردم و درددل‌های فراوانی با اين ديوارها داشتم. با آن که محصور اين ديوارهای بلندم ولی آرمان‌های بلندتر از اين ديوارها دارم و آرزوی بزرگی در سر.»
وحيد تيزفهم در پايان، از خوانندگان نامه‌اش می‌پرسد آيا آنها حاضرند با او در آرزوهايش شريک شوند؟ و آنگاه در يک پرسش کليدی می‌نويسد: «چه برنامه‌ای برای تغيير خود و ديدگاه خود داريد؟ چگونه می‌توانيد ديگران را در اين تغيير سهيم نمائيد؟ زيباترين هديه شما به انسان‌های پيرامونتان چيست؟»
وضع بهاييان ايران هر روز وخيم‌تر می‌شود. کنگره ايالات متحده آمريکا در قطعنامه‌ای که اول ژانويه ۲۰۱۳ تصويب کرد، خواهان آزادی زندانيان بهائی در ايران شد.
قطعنامه کنگره آمريکا، تعقيب شهروندان عادی ايرانی را که بهايی هستند و به طور «غيرمتعارف» هدف يورش حکومت ايران قرار گرفته‌اند، محکوم کرده است.
کنگره آمريکا بازداشت غيرعادلانه هفت نفر از رهبران بهائی را که به بيست سال زندان محکوم شده‌اند و همچنين دستگيری معلمان دانشگاه خصوصی بهائيان را که جوانان بهایی را آموزش علمی مي‌دهند مورد انتقاد قرار داده است.
کنگره آمريکا در قطعنامه خود از رژيم ايران خواسته است که هر چه زودتر به «کارزار تحقير عليه بهایيان» پايان دهد.
--------------------------------------------------------------------------------------
وحید وحدت خلق، پژوهشگر ارشد در بنیاد اروپایی برای دموکراسی است.
او در نامه‌ای از زندان رجايی شهر که از سوی «جمعيت مبارزه با تبعيض تحصيل» در فيس بوک منتشر شده می‌نويسد: «کودکی ۹ ساله بودم که پدرم را به خاطر اعتقاد داشتن در مهر ماه ۱۳۶۰ در شهر اروميه دستگير کردند و به زندان انداختند.»
آقای تيزفهم در نامه خود به ياد می‌آورد که در آن سال مأموران امنيتی چگونه به منزلشان هجوم بردند.
در آن روز او با دو خواهر و دو عمه و پدرش در خانه بودند. يکی از دوستان بهایی به پدر وحيد تلفن می‌زند و می‌گويد که مأموران در خانه‌اش هستند و به زودی به خانه خانواده تيزفهم نيز حمله خواهند کرد، اما پدر وحيد می‌گويد که فرار نمی‌کند و در کنار خانواده خود خواهد ماند.
او خاطره خود را چنین ادامه می‌دهد: «پس از تفتيش منزل و جمع‌آوری تمامی کتب دينی، اوراق، آلبوم‌ها، عکس‌ها، و سمبل های مذهبی به پدرم گفتند که آماده رفتن باشد.»
پدر از مأموران خواهش می‌کند که آلبوم‌های فرزندان وی را با خود نبرند. يکی از مأموران که در دوران تحصيل شاگرد آقای تيزفهم بوده اين خواهش را قبول می‌کند و آلبوم عکس‌های وحيد تيزفهم و برادرش از يورش مأموران در امان می‌ماند.
وحيد تيزفهم در نامه‌اش ادامه می‌دهد: «ما پرسيديم چه زمانی پدرم باز خواهد گشت؟»
به گفته آقای تیزفهم، مأموران قول می‌دهند که پدر بعد از چند روزی آزاد خواهد شد، ولی حدود ۸ ماه بعد او را در زندان اروميه اعدام می‌کنند.
وحيد تيزفهم می‌نويسد که پدرش با اصابت سه تير کشته شده است.
طبق برآورد وب‌سایت خبری جامعه بین‌المللی بهاییان، در حال حاضر ۱۱۶ بهایی در ایران تنها به خاطر اعتقادات مذهبی خود در زندان هستند. همچنین از اواسط سال ۲۰۰۴ تاکنون بیش از ۶۷۰ بهایی بازداشت شده‌اند و هزاران تن از آنان از حق کار و تحصیل محروم مانده‌اند.
جامعه بهاییان می‌گوید که حکومت ایران در طول ۳۳ سال گذشته حدود ۲۰۰ تن از آنان را اعدام کرده است.
وحيد در نامه‌اش تأکيد می‌کند که پدرش را دوست می‌دارد و می‌ستايد زيرا او به فرزندش معنی فداکاری و ايثار را نشان داده است.
وحيد تيزفهم هنوز بايد بيش از ۱۵ سال ديگر در زندان بماند ولی طبق نامه‌اش مصمم است از هر بحران يک فرصت بسازد و آن فرصت را به پيروزی تبديل کند.
او می‌نويسد: «من ساعت‌ها، ماه‌ها، و سال‌ها با چهارديواری دور و برم در زندان صحبت کردم و درددل‌های فراوانی با اين ديوارها داشتم. با آن که محصور اين ديوارهای بلندم ولی آرمان‌های بلندتر از اين ديوارها دارم و آرزوی بزرگی در سر.»
وحيد تيزفهم در پايان، از خوانندگان نامه‌اش می‌پرسد آيا آنها حاضرند با او در آرزوهايش شريک شوند؟ و آنگاه در يک پرسش کليدی می‌نويسد: «چه برنامه‌ای برای تغيير خود و ديدگاه خود داريد؟ چگونه می‌توانيد ديگران را در اين تغيير سهيم نمائيد؟ زيباترين هديه شما به انسان‌های پيرامونتان چيست؟»
وضع بهاييان ايران هر روز وخيم‌تر می‌شود. کنگره ايالات متحده آمريکا در قطعنامه‌ای که اول ژانويه ۲۰۱۳ تصويب کرد، خواهان آزادی زندانيان بهائی در ايران شد.
قطعنامه کنگره آمريکا، تعقيب شهروندان عادی ايرانی را که بهايی هستند و به طور «غيرمتعارف» هدف يورش حکومت ايران قرار گرفته‌اند، محکوم کرده است.
کنگره آمريکا بازداشت غيرعادلانه هفت نفر از رهبران بهائی را که به بيست سال زندان محکوم شده‌اند و همچنين دستگيری معلمان دانشگاه خصوصی بهائيان را که جوانان بهایی را آموزش علمی مي‌دهند مورد انتقاد قرار داده است.
کنگره آمريکا در قطعنامه خود از رژيم ايران خواسته است که هر چه زودتر به «کارزار تحقير عليه بهایيان» پايان دهد.
--------------------------------------------------------------------------------------
وحید وحدت خلق، پژوهشگر ارشد در بنیاد اروپایی برای دموکراسی است.
