به گزارش مجله علمی «ساینتیفیک امریکن» مجموعه ای کمیاب از سنگوارهای دوره «کرتاسه» از دوره های زمین شناسی در غرب کشور هند پیدا شده که به نمونه نادری از نوزادان دایناسور «سوروپود» تعلق دارد.
این فسیل نشان میدهد که نوزادان این خزنده غول پیکر به محض سر درآوردن از تخم توسط مارها شکار می شدند.
دکتر جفری ویلسون دیرین شناس از دانشگاه میشیگان آمریکا دراین باره می گوید: «این فسیل اولین مدرکی است که نشان می دهد دایناسورها بوسیله غیر دایناسورها شکار می شدند.»
آقای ویلسون و تیم همراه وی فسیل اسکلت ماری را بنام «سانجه ایندیکوس» که در زبان سانسکریت به معنای «باز شدن دهان از حیرت است«، پیدا کرده اند.
این مار در لانه یک دایناسور سوروپود و در اطراف یکی از سه تخم آن حلقه زده، دهان خود را باز کرده و در حال بلعیدن نوزاد دایناسوری است که در حال سر در آوردن از تخم بود.
دکتر ویلسون معتقد است که این مار در همین لحظه منجمد شده است.
وی می افزاید سوروپودها از بزرگترین موجودات زنده ای بوده اند که تا کنون بر روی زمین می زیستند اما اندازه نوزاد این خزنده غول پیکر یک چهلم اندازه بالغ آن بوده است.
با این حال وی معتقد است حتی بلعیدن نوزاد این دایناسور برای مار «سانجه ایندیکوس» نیز به راحتی امکانپذیر نبوده است.
این گروه تحقیقاتی معتقدند تکامل مارها در به حرکت در آوردن فک بالایی خود، نتیجه بلعیدن ذره ذره طعمه های نسبتاَ بزرگ نظیر نوزاد دایناسورها بوده که در طول زمان صورت گرفته است.
این کشف حاصل ده سال پژوهش دکتر ویلسون و تیم همراه وی از دانشگاه های مختلف آمریکایی کانادایی و هندی می باشد.
این فسیل نشان میدهد که نوزادان این خزنده غول پیکر به محض سر درآوردن از تخم توسط مارها شکار می شدند.
دکتر جفری ویلسون دیرین شناس از دانشگاه میشیگان آمریکا دراین باره می گوید: «این فسیل اولین مدرکی است که نشان می دهد دایناسورها بوسیله غیر دایناسورها شکار می شدند.»
آقای ویلسون و تیم همراه وی فسیل اسکلت ماری را بنام «سانجه ایندیکوس» که در زبان سانسکریت به معنای «باز شدن دهان از حیرت است«، پیدا کرده اند.
این مار در لانه یک دایناسور سوروپود و در اطراف یکی از سه تخم آن حلقه زده، دهان خود را باز کرده و در حال بلعیدن نوزاد دایناسوری است که در حال سر در آوردن از تخم بود.
دکتر ویلسون معتقد است که این مار در همین لحظه منجمد شده است.
وی می افزاید سوروپودها از بزرگترین موجودات زنده ای بوده اند که تا کنون بر روی زمین می زیستند اما اندازه نوزاد این خزنده غول پیکر یک چهلم اندازه بالغ آن بوده است.
با این حال وی معتقد است حتی بلعیدن نوزاد این دایناسور برای مار «سانجه ایندیکوس» نیز به راحتی امکانپذیر نبوده است.
این گروه تحقیقاتی معتقدند تکامل مارها در به حرکت در آوردن فک بالایی خود، نتیجه بلعیدن ذره ذره طعمه های نسبتاَ بزرگ نظیر نوزاد دایناسورها بوده که در طول زمان صورت گرفته است.
این کشف حاصل ده سال پژوهش دکتر ویلسون و تیم همراه وی از دانشگاه های مختلف آمریکایی کانادایی و هندی می باشد.
