اتلتيکو مادريد اسپانيا با دو گل ديه گو فورلان، در وقت اضافی، دو بر يک فولهام انگليس را شکست داد و قهرمان جام ليگ «اروپا يوافا» (جام يوفای پيشين) شد.
اين مسابقه در هامبورگ آلمان انجام شد و دو تيم در وقت معمولی يک بر يک بودند. گل دوم فورلان در فاصله چهار دقيقه به پايان وقت اضافی (دقيقه ۱۱۶) به ثمر رسيد.
درخشش و گل های فورلان به انتظار ۴۸ ساله تيم مادريدی پايان داد و اين تيم را به يک جام معتبر و با ارزش اروپايی رساند. در طول ۱۲۰ دقيقه بازی مهيج و تماشايی، دو تيم برتری محسوسی بر يکديگر نداشتند.
فورلان و سايمون ديويس در نيمه نخست گلهای تيم خود را رد و بدل کردند. سپس در نيمه دوم گلی حاصل نشد و تلاش بی وقفه بازيکنان باعث شد تا در وقت اضافی خستگی در ساقهای بازيکنان دو تيم مشهود شود.
با اين حال فورلان اروگويايی الهام بخش تلاش ياران خسته اش بود. او سانتر زمينی سرجيو هانگلاند از چپ را با ضربه ای ماهرانه به سوی زاويه دور از خود زد و در آن لحظه حساس مهار توپ از دروازه بان خارج بود.
در اين شب فولهام نمايشی بزرگ داشت تا پس از ۱۳۱ سال از تاريکی بيرون بيايد.
اما نشانه هايی از عصبی بودن در کار آنان ديده می شد. فولهامی ها بازی را با اعتماد به نفس آغاز کردند. آنان از دفاع با پاس های بلند سعی به گسترده کردن بازی داشتند. در دقيقه ۱۲ حربه فولهام وقتی ناکارآمد نشان داد که آگوئرو پاس ناقص دنی مورفی را در نيمه تيم انگليسی ربود.
او توپ را به فورلان رساند که از زاويه ای بسته تنها مارک شوارتزر دروازه بان را برای شکست پيش رو داشت. اما شليک زمينی او به ديرک عمودی دروازه خورد و بيرون رفت.
در دقيقه ۳۲ خوزه آنتونيو ره يس از جناح راست جنگ بر سر تصاحب توپ را از ديکسون اتوهو را برد و يک پاس عالی به سيمائو داد و او توپ را بر سرراه آگوارو فرستاد. اين مهاجم نتوانست ضربه دقيق به توپ بزند اما فورلان در کمين بود تا توپ را به گل بدل کند.
اما فولهام واکنشی سريع داشت و در عرض پنج دقيقه همه چيز را برابر ساخت. بابی زامورا از چپ آغاز کرد تا توپ را به لوييس پريا رساند. اما زولتان گرا، ملی پوش مجاری توپ را از آن خود کرد و توپ را به زيبايی سانتر کرد تا نزديک ديرک دوم به ديويس برسد و او با شليک سرضرب و تماشايی اش بازی را به تساوی بکشاند.
نيمه اول با حضور بيشتر مردان مادريدی در نيمه فولهام گذشت، اما در نيمه دوم فولهام جانی تازه گرفت. اما در برابر خطرهای حاصل شده توسط مورفی و ديويس درخشش دو گيا در دروازه اتلتيکو يک مانع بزرگ بود.
پيکار پاياپای کار را به وقت اضافی کشاند... و چيزی نمانده بود که سرنوشت قهرمانی به ضربه های پنالتی کشيده شود که مهاجم سالها پيش منچستريونايتد به همان اندازه تعيين کننده شده که پيشتر در صعود اتلتيکو از مرحله نيمه پايانی موثر بود. اتلتيکو با گلهای فورلان به افتخاری رسيد که نزديک به نيم قرن پيش با پيروزی بر فيورنتينا به آن دست يافته بود.
اين مسابقه در هامبورگ آلمان انجام شد و دو تيم در وقت معمولی يک بر يک بودند. گل دوم فورلان در فاصله چهار دقيقه به پايان وقت اضافی (دقيقه ۱۱۶) به ثمر رسيد.
درخشش و گل های فورلان به انتظار ۴۸ ساله تيم مادريدی پايان داد و اين تيم را به يک جام معتبر و با ارزش اروپايی رساند. در طول ۱۲۰ دقيقه بازی مهيج و تماشايی، دو تيم برتری محسوسی بر يکديگر نداشتند.
فورلان و سايمون ديويس در نيمه نخست گلهای تيم خود را رد و بدل کردند. سپس در نيمه دوم گلی حاصل نشد و تلاش بی وقفه بازيکنان باعث شد تا در وقت اضافی خستگی در ساقهای بازيکنان دو تيم مشهود شود.
با اين حال فورلان اروگويايی الهام بخش تلاش ياران خسته اش بود. او سانتر زمينی سرجيو هانگلاند از چپ را با ضربه ای ماهرانه به سوی زاويه دور از خود زد و در آن لحظه حساس مهار توپ از دروازه بان خارج بود.
در اين شب فولهام نمايشی بزرگ داشت تا پس از ۱۳۱ سال از تاريکی بيرون بيايد.
اما نشانه هايی از عصبی بودن در کار آنان ديده می شد. فولهامی ها بازی را با اعتماد به نفس آغاز کردند. آنان از دفاع با پاس های بلند سعی به گسترده کردن بازی داشتند. در دقيقه ۱۲ حربه فولهام وقتی ناکارآمد نشان داد که آگوئرو پاس ناقص دنی مورفی را در نيمه تيم انگليسی ربود.
او توپ را به فورلان رساند که از زاويه ای بسته تنها مارک شوارتزر دروازه بان را برای شکست پيش رو داشت. اما شليک زمينی او به ديرک عمودی دروازه خورد و بيرون رفت.
در دقيقه ۳۲ خوزه آنتونيو ره يس از جناح راست جنگ بر سر تصاحب توپ را از ديکسون اتوهو را برد و يک پاس عالی به سيمائو داد و او توپ را بر سرراه آگوارو فرستاد. اين مهاجم نتوانست ضربه دقيق به توپ بزند اما فورلان در کمين بود تا توپ را به گل بدل کند.
اما فولهام واکنشی سريع داشت و در عرض پنج دقيقه همه چيز را برابر ساخت. بابی زامورا از چپ آغاز کرد تا توپ را به لوييس پريا رساند. اما زولتان گرا، ملی پوش مجاری توپ را از آن خود کرد و توپ را به زيبايی سانتر کرد تا نزديک ديرک دوم به ديويس برسد و او با شليک سرضرب و تماشايی اش بازی را به تساوی بکشاند.
نيمه اول با حضور بيشتر مردان مادريدی در نيمه فولهام گذشت، اما در نيمه دوم فولهام جانی تازه گرفت. اما در برابر خطرهای حاصل شده توسط مورفی و ديويس درخشش دو گيا در دروازه اتلتيکو يک مانع بزرگ بود.
پيکار پاياپای کار را به وقت اضافی کشاند... و چيزی نمانده بود که سرنوشت قهرمانی به ضربه های پنالتی کشيده شود که مهاجم سالها پيش منچستريونايتد به همان اندازه تعيين کننده شده که پيشتر در صعود اتلتيکو از مرحله نيمه پايانی موثر بود. اتلتيکو با گلهای فورلان به افتخاری رسيد که نزديک به نيم قرن پيش با پيروزی بر فيورنتينا به آن دست يافته بود.
