۱۸ مارس یا ۲۷ اسفند روز مرگ امیدرضا میرصیافی، وبلاگنویس و روزنامه نگار جوان ایرانی است. یکسال پیش در چنین روزی امید رضا میرصیافی در زندان اوین در تهران درگذشت. جنبش ۱۸ مارس تحت تاثیر مرگ این وبلاگنویس و با این امید زاده شد که میرصیافی اولین و آخرین وبلاگنویسی باشد که در زندان جان می‌سپارد.
در روز ۱۸ مارس امسال، جنبش ۱۸ مارس در دبی فعالیت داشت و یک وبلاگنویس جوان ساکن امارات به نام جانکی امکان برگزاری این گردهمایی را در یکی از کافه‌های دبی فراهم آورد.
در دعوتنامه این گردهمایی بر سیاسی نبودن این گردهمایی تأکید شده بود و برگزار کنندگان اعلام کرده بودند که این مراسم در کمال احترام به قوانین کشور امارات برگزار خواهد شد.
از آنجایی که به گفته جانکی هدف اصلی از این گردهمایی تأکید بر اهمیت آزادی بیان از طریق ارائه کارهای هنری بود، در یک سمت کافه دو عدد سه پایه، تعدادی بوم نقاشی و مقدار زیادی مداد، قلم مو، ماژیک و مداد شمعی قرار داشت و عده‌ای مشغول رسم تصاویری با مضمون آزادی بیان بودند.
در این گردهمایی، عده‌ای از وبلاگ‌نویسان از کشورهای مختلفی نظیر هند، پاکستان، افغانستان، عراق، فیلیپین، امارات، و برخی کشورهای اروپایی با متوسط سن سی سال شرکت کرده بودند. اکثر آن‌ها وبلاگنویسی را به صورت پاره وقت انجام می‌دادند و برخی نیز برای رسانه‌های معتبر منطقه مقاله می‌نوشتند.
طی مراسم، شرکت‌کنندگان تجربیات خود در حوزه وبلاگنویسی را با یکدیگر در میان گذاشته و در مورد پدیده وبلاگنویسی به گفت و گو نشستند.
جانکی در گفتگو با رادیو فردا در مورد این گردهمایی اینگونه توضیح داد، « این گردهمایی اولین تجربه ما در دبی است. ما در دبی باید خیلی مراقب رفتارمان باشیم و از همین رو هنر را برای ابراز عقیده انتخاب کرده‌ایم. ما در سکوت به کارمان ادامه می‌دهیم زیرا به نظر من هر کس اگر عقیده‌ای دارد باید آن را با ظرافت بیان کند.
وی همچنین تأکید کرد که منظور این جنبش از آزادی بیان صرفاً انتقاد از دولت نیست، بلکه برخورداری از یک آزادی معقول است.
جانکی اعلام کرد که این جنبش که تمرکزش بر آزادی‌های اینترنتی است، مخاطبانی چند در سراسر جهان دارد. وی افزود، «این نخستین باری است که ما دور هم جمع می‌شویم. ایده این کار حدود یک ماه پیش به ذهن من خطور کرد و به نظر من ایده خوبی بود. ما امیدواریم که در سال‌های آینده این جنبش به یک جنبش جهانی تبدیل شود.»
درپایان، جانکی در مورد آنچه را که او در مورد وبلاگنویسی بیش از هرچیزی می پسندد به رادیو فردا گفت،«به عنوان یک وبلاگ نویس از اینکه می‌توانم در وبلاگم درباره آنچه که انجام می‌دهم و آنچه که احساس می‌کنم با دیگران سخن بگویم لذت می‌برم. به نظر من هر انسانی حق این را دارد که عصبانیت یا خوشحالی خود را ابراز کند و همه به دنبال دریچه خلاقی برای بیان احساس خود هستند. همه مردم نمی‌توانند شعر بگویند یا نقاشی بکشند، اما می‌توانند از طریق وبلاگنویسی احساس خود را بیان کنند.»
در روز ۱۸ مارس امسال، جنبش ۱۸ مارس در دبی فعالیت داشت و یک وبلاگنویس جوان ساکن امارات به نام جانکی امکان برگزاری این گردهمایی را در یکی از کافه‌های دبی فراهم آورد.
در دعوتنامه این گردهمایی بر سیاسی نبودن این گردهمایی تأکید شده بود و برگزار کنندگان اعلام کرده بودند که این مراسم در کمال احترام به قوانین کشور امارات برگزار خواهد شد.
از آنجایی که به گفته جانکی هدف اصلی از این گردهمایی تأکید بر اهمیت آزادی بیان از طریق ارائه کارهای هنری بود، در یک سمت کافه دو عدد سه پایه، تعدادی بوم نقاشی و مقدار زیادی مداد، قلم مو، ماژیک و مداد شمعی قرار داشت و عده‌ای مشغول رسم تصاویری با مضمون آزادی بیان بودند.
در این گردهمایی، عده‌ای از وبلاگ‌نویسان از کشورهای مختلفی نظیر هند، پاکستان، افغانستان، عراق، فیلیپین، امارات، و برخی کشورهای اروپایی با متوسط سن سی سال شرکت کرده بودند. اکثر آن‌ها وبلاگنویسی را به صورت پاره وقت انجام می‌دادند و برخی نیز برای رسانه‌های معتبر منطقه مقاله می‌نوشتند.
طی مراسم، شرکت‌کنندگان تجربیات خود در حوزه وبلاگنویسی را با یکدیگر در میان گذاشته و در مورد پدیده وبلاگنویسی به گفت و گو نشستند.
جانکی در گفتگو با رادیو فردا در مورد این گردهمایی اینگونه توضیح داد، « این گردهمایی اولین تجربه ما در دبی است. ما در دبی باید خیلی مراقب رفتارمان باشیم و از همین رو هنر را برای ابراز عقیده انتخاب کرده‌ایم. ما در سکوت به کارمان ادامه می‌دهیم زیرا به نظر من هر کس اگر عقیده‌ای دارد باید آن را با ظرافت بیان کند.
وی همچنین تأکید کرد که منظور این جنبش از آزادی بیان صرفاً انتقاد از دولت نیست، بلکه برخورداری از یک آزادی معقول است.
جانکی اعلام کرد که این جنبش که تمرکزش بر آزادی‌های اینترنتی است، مخاطبانی چند در سراسر جهان دارد. وی افزود، «این نخستین باری است که ما دور هم جمع می‌شویم. ایده این کار حدود یک ماه پیش به ذهن من خطور کرد و به نظر من ایده خوبی بود. ما امیدواریم که در سال‌های آینده این جنبش به یک جنبش جهانی تبدیل شود.»
درپایان، جانکی در مورد آنچه را که او در مورد وبلاگنویسی بیش از هرچیزی می پسندد به رادیو فردا گفت،«به عنوان یک وبلاگ نویس از اینکه می‌توانم در وبلاگم درباره آنچه که انجام می‌دهم و آنچه که احساس می‌کنم با دیگران سخن بگویم لذت می‌برم. به نظر من هر انسانی حق این را دارد که عصبانیت یا خوشحالی خود را ابراز کند و همه به دنبال دریچه خلاقی برای بیان احساس خود هستند. همه مردم نمی‌توانند شعر بگویند یا نقاشی بکشند، اما می‌توانند از طریق وبلاگنویسی احساس خود را بیان کنند.»
