پس از نشست واشنگتن در سال ۲۰۱۰ ميلادی، اينبار سران حدود ۵۰ کشور دنيا، در سئول پايتخت کره جنوبی گرد هم آمده اند تا درباره امنيت هسته ای جهان گفتگو کنند.
گفتگوهايی که حول محور خطر تروريسم اتمی از يک سو و جلوگيری از قاچاق مواد هسته ای و امنيت هسته ای از سوی ديگر برگزار می شود.
اين دومين نشستی است که در اين مقياس رهبران حدود ۵۰ کشور را گرد هم آورده تا درباره امنيت هسته ای سخن بگويند. در کنار اين رهبران، نمايندگان سازمان ملل متحد، سازمان بين المللی انرژی اتمی و همچنين اتحاديه اروپا شرکت دارند و در نشست سئول نماينده ای نيز از پليس بين الملل حضور خواهد دارد.
نشست سئول که روز دوشنبه آغاز شده و دو روز ادامه خواهد داشت. اين نشست پس از نشست واشنگتن که دو سال پيش به پيشنهاد باراک اوباما رييس جمهور آمريکا برگزار شد، اينبار در کره ای برگزار می شود که همسايه شمالی اش يکی از پردردسرترين کشورها در زمينه انرژی هسته ای است و باراک اوباما نيز هشدارهايی به پيونگ يانگ در اين زمينه و در آغاز نشست جاری داد.
اما اين نشست بين المللی دو روزه حول اين محورها برنامه ريزی شده است: همکاری کشورها برای مبارزه با آنچه که تروريسم اتمی خوانده شده، حفاظت از مواد و تاسيسات هسته ای و همچنين جلوگيری از قاچاق مواد هسته ای. اگرچه موضوعاتی چون اختلاف نظر آمريکا و روسيه بر سر کاهش توليد سلاح هسته ای، برنامه هسته ای ايران و کره شمالی هم از جمله مسائل حاشيه ای اما مهم اين نشست خواهد بود.
باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ ميلادی در جريان سخنران ی ای در شهر پراگ تروريسم اتمی را مهمترين خطری که امنيت بين المللی را تهديد می کند خواند.
پس از آن بود که او طرح خود را برای يک تلاش جهانی برای امن کردن مواد و تاسيسات اتمی در سراسر دنيا طی چهار سال مطرح کرد. آنِت شاپر، تحليلگر ارشد در انستيتوی تحقيقات صلح در فرانکفورت چنين تلاشی را اينگونه توضيح می دهد: « امروزه سطح استانداردهای امنيتی در کشورها با يکديگر متفاوت است. ما ابتدا بايد تفاوتی را بين سازمان های بين المللی نظارت کننده مثل آژانس بين المللی انرژی اتمی با سازمان های داخلی در هر کشوری قائل شويم که سازوکار خود را دارد. و چنين نشستی در تلاش است تا استانداردهای واحدی را تعريف کند که هر گونه انحراف قانونی را غير ممکن کند يا حداقل سخت تر از آنچه امروز است بکند. ما تا کنون خوشبختانه شاهد تروريسم اتمی نبوديم اما از اين هم اطلاع نداريم که آيا تا امروز بخشی از مواد هسته ای به صورت غير قانونی جابه جا شده اند يا خير.»
اما نشست سئول، درحالی برگزار می شود که دوکشور ايران و کره شمالی در آن حضور ندارند. از سوی ديگر کشورهايی که پيمان منع گسترش سلاح هسته ای را امضا نکرده اند در اين نشست حضور دارند. اسرائيل ، هند و پاکستان. آنِت شاپر در فرانکفورت بر اين باور است که حضور اين کشورها در نشست امنيت اتمی بسيار مهم است: « اين کشورها دارای مواد اتمی هستند که می تواند برای مصارف غير قانونی مصرف شود. و خصوصا در اين کشورهاست که ما احتياج به استانداردهايی بهتر و شفافيت و همکاری هستيم. به نظر من همه کشورها در اين زمينه مسئول هستند تا مانع از بروز يک حرکت تروريستی اتمی شوند. ساير شرکت کنندگان نشست، کشورهای عضو سازمان بين المللی انرژی اتمی هستند و اين عادلانه نيست که تنها بخشی از کشورها تعهداتی داشته باشند و آنها که به ان پی تی نپيوسته اند هم بايد وظايفی را در قبال امنيت هسته ای بر عهده بگيرند.»
آنطور که خبرگزاری فرانسه در گزارش خود آورده هم اکنون حدود ۱۶۰۰ تن اورانيوم بسيار غنی شده برای توليد سلاح و ۵۰۰ تن پلوتنيوم در جهان موجود است که بخشی از اين ميزان در کشورهای عضو اتحاد جماهير شوروی سابق و در مناطقی ناامن نگهداری می شود. بنا بر همين گزارش تنها ۲۵ کيلوگرم اورانيوم بسيار غنی شده و هشت کيلوگرم پلوتونيوم برای توليد يک سلاح اتمی کافی است.
در همين حال آنِت شاپر تحليلگر در انستيتوی تحقيقات صلح در فرانکفورت بر اين باور است که يک نشست برای امنيت هسته ای کافی نيست و احتياج به تمرکز بر موضوعات مختلف در زمينه امنيت هسته ای وجود دارد: « دو مشکل در زمينه انرژی هسته ای وجود دارد که نبايد با هم مخلوط شود. از يک سو امنيت هسته ای مربوط می شود با تاسيسات که مثلا آنچه در فوکوشيما رخ داد نمونه ی بارز آن است. که شامل حوادث اينچنينی و آلودگی های پس از آن می شود. و مشکل دوم اين است که انرژی هسته ای می تواند برای مقاصد نظامی استفاده شود. راه های حل اين دو مشکل کاملا متفاوت است. و قرار دادن هر دو مشکل در يک پروژه کار سختی است. اميدوارم که نشست اينچنينی ای هم برای امنيت تاسيسات و مواد اتمی و تهديدات آن برگزار شود.»
البته آنطور که خبرگزاری ها از روز آغازين نشست سئول خبر می دهند، گويا موضوع امنيت و تروريسم اتمی، کاملا تحت الشعاع يک موضوع قرار گرفته و تا حدی کمرنگ شده است و آن هم تصميم تازه پيونگ يانگ که حدود ده روز پيش اعلام شد. کره شمالی در صدد فرستادن ماهواره ای به فضاست آن هم بر روی موشکی دوربرد. اقدامی که آمريکا معتقد است در راستای اهداف نظامی کره شمالی برنامه ريزی شده است.
