مرگ همزمان دو فيلمساز برجسته، اينگمار برگمان و ميکل آنجلو آنتونيونی، برخی از سینمادوستان را رد سراسر جهان غرق اندوه کرد.
اینگمار برگمان، کارگردان و نمایشنامه نویس مشهور سوئدی و از مهمترین سینماگران مولف قرن بیستم در سن ۸۹ سالگی در جزیره فارو سوئد درگذشت و میکل آنجلو آنتونیونی کارگردان معروف ایتالیایی و از تاثير گذارترين فيلمسازان جهان در سن ۹۴ سالگی در رم ديده از جهان فروبست.
فقدان اين دو هنرمند بزرگ سينما بازتاب گسترده ای در محافل هنری و همچنين سياسی جهان داشت.
اينگمار برگمان
وودی آلن که برای ساختن فيلم جديد خود در اسپانيا به سر می برد، آخرين سلام خود را به اينگمار برگمان، فيلمسازی که بسيار او را دوست می داشت فرستاد. وودی آلن برگمان را «بزرگ ترين کارگردان دوران ما» ناميد.
کارل گوستاف، پادشاه سوئد، از «غم عميق» خود به خاطر از دست دادن فيلمساز شهير کشورش سخن گفت.
پتر استرومار، بازيگر موفق برگمان در هاليوود در ميان اشک های خود گفت: «من او را پدر خطاب می کردم!»
با مرگ اينگمار برگمان اندوه عميقی بر جامعه فرهنگی سوئد حاکم شد. روزنامه «لارپوبليکا» در ايتاليا، در باره مرگ برگمان نوشت: «ما بايد از برگمان سپاسگزار باشيم. به خاطر فيلم هايش، به خاطر هوشمندی اش، به خاطر هنرش... اما قبل از هر چيز به خاطر اعتمادی که به تماشاگرش بخشيد.»
روزنامه آلمانی «زود دويچه تسايتونگ» او را استاد تصاوير پرتره ای ناميد: «حتی اگر فيلم های او را کاملأ به ياد نياوريم؛ با اين حال چهره های برگمان را همچنان در خاطر خود داريم.»
با مرگ اينگمار برگمان اندوه عميقی بر جامعه فرهنگی سوئد حاکم شد. روزنامه های معروف اين کشور، همچون «زونسکا داگ بلادت» و «داگنس نيهتر»، حداقل ۲۵ صفحه ويژه خود را به اين واقعه اختصاص دادند.
تلويزيون سوئد برنامه های عادی روزانه خود را کنار گذاشت و مرتب فيلم های مستندی در باره اين هنرمند برجسته پخش کرد. آثار برگمان هر روز از تلويزيون سوئد به نمايش درمی آيند.
اينگمار برگمان سال ها پيش گفته بود که در صورت مرگش مراسم کوچکی برای او برگزار کنند. بدين ترتيب برگمان مرگ خود را نيز کارگردانی کرد و بر اين اساس قرار است که تنها خانواده او دوستان نزديکش در مراسم خاکسپاری وی در جزيره فارو شرکت کنند.
يکی از دوستان برگمان که تابستان گذشته به ديدار او به فارو آمده بود فيلمساز تايوانی آنگ لی، سازنده فيلم «کوهستان بروکبک» بود که در سال ۲۰۰۶ سه اسکار گرفت. آنگ لی از اين ديدار خود به عنوان «سفری مقدس» ياد می کند.
برای لی، فيلم «چشمه باکرگی» (۱۹۶۱) برگمان سرچشمه آموزش های سينمايی او بود. آنگ لی درباره ملاقات خود با برگمان گفت: «بيش از هر چيز او را به هنگام در آغوش کشيدنش به خاطر می آورم. بسيار ظريف و لطيف بود.»
آخرين آرزوی وودی آلن که سال هاست برگمان را می شناسد اين بود: «برگمان يک بار گفت از اين می ترسم که در يک روز کاملأ آفتابی بميرم. حالا تنها آرزويم اين است که هنگام مرگش هوا ابری بوده باشد.»... روز مرگ برگمان باران در جزيره فارو قطع نمی شد!
ميکل آنجلو آنتونيونی
آنتونيونی قرار است روز پنجشنبه در فرارا، شهری در شمال ايتاليا، جايی که در ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ متولد شده بود به خاک سپرده شود.
والتر ولترونی، شهردار رم در باره مرگ آنتونيونی گفت: «با رفتن آنتونيونی نه فقط يکی از بزرگ ترين کارگردانان دنيا که همچنين استاد مدرنيته در سينما را از دست داديم.»
میکل آنجلو آنتونیونی کارگردان معروف ایتالیایی و از تاثير گذارترين فيلمسازان جهان در سن ۹۴ سالگی در رم ديده از جهان فروبست. فرانچسکو روتللی، وزير فرهنگ ايتاليا در پيامی به مناسبت درگذشت وی اعلام کرد: «ما با درگذشت آنتونيونی روشنفکری درخشان و حساس را از دست داديم. رفتن او پايان يک دوره تاريخی از سينمای ايتالياست.»
رومانو پرودی، نخست وزیر ايتاليا و جيورجيو ناپوليتانو، رییس جمهوری اين کشور نيز در اظهار نظرهای جداگانه، آنتونيونی را يکی از بزرگ ترين چهره های سينمای ايتاليا خواندند.
آلدو تاسونه، منتقد ايتاليايی به خبرگزاری فرانسه گفت: «آنتونيونی همان روزی درگذشت که اينگمار برگمان. آن ها هر دو معرف نگرانی ها و شوريدگی های انسان معاصر پس از جنگ دوم جهانی بودند.»
تاسونه ادامه داد: «او مرد بسيار شوخی بود که هميشه دوست داشت بخندد، اما همين که دوربين به دست می گرفت سرد می شد و يخ می زد؛ سردی ای که می سوزاند! به اعتقاد من اين بهترين توصيف از آنتونيونی است.»
تئو آنگلوپولوس، فيلمساز شهير يونانی و برنده نخل طلای جشنواره کن در سال ۱۹۹۸ برای فيلم «ابديت و يک روز» در اظهار نظری گفت: «آنتونيونی و برگمان هر دو، هم در زندگی و هم در آثارشان کامل بودند.»
در فرانسه نيکلا سارکوزی، رییس جمهوری اين کشور از آنتونيونی به عنوان «آخرين غول سينمای ايتاليا» ياد کرد و جک لانگ، وزير فرهنگ سابق فرانسه او را «استادی که زبان سينما را متحول کرد» نامید.
خوزه مانوئل باروسو، رییس پارلمان اروپا اندوه خود را از فقدان آنتونيونی، «يکی از بزرگ ترين هنرمندان اروپا که تاثير بارزی بر توسعه سينما در جهان داشت»، بيان کرد.
