به گزارش وبسايت «الف» متعلق به احمد توکلی از نمايندگان اصولگرا در مجلس شورای اسلامی، تعداد زيادی از پست‌های سياسی وزارت امور خارجه ايران در خارج از کشور خالی است و برای افرادی که ماموريت شان به اتمام رسيده، هنوز جانشينی معرفی نشده و به محل ماموريت اعزام نشده است.
محمدرضا حيدری، ديپلمات مستعفی ايران در نروژ، در گفت و گو با رادیو فردا در باره علت این مسئله توضيح می دهد.
محمدرضا حيدری: خالی بودن اين پست ها مربوط به دوره اول رياست جمهوری آقای احمدی نژاد است که تا به امروز هم ادامه دارد. علت آن هم به خاطر مشکلات و اختلاف نظرهايی بوده است که مابين مسئولان اجرايی وزارت خارجه و نهاد رياست جمهوری وجود دارد.
بدين گونه که آقای متکی و گروهش افرادی را برای سفارتخانه ها يا کنسولگری های ايران در نظر گرفته اند و به رياست جمهوری معرفی کرده اند. در درون سيستم رياست جمهوری بر روی اين افراد نظرهای خاصی وجود داشته و اين افراد تاييد نشده اند.
در نتيجه پست مربوط در کشورهايی که فرد قبلی ماموريتش به اتمام رسيده، خالی مانده است.
با اين شرايط آقای متکی و همکارانش ناچار بودند افرادی را به عنوان سرپرست موقت معرفی کنند و اين افراد به عنوان سرپرست موقت يا کاردار موقت در کشورهای مذکور مشغول به خدمت می شده اند.
چرا دولت آقای احمدی نژاد اين افراد را تاييد نکرده است؟ آيا اين عدم تاييد به خاطر مسائل تخصصی و شغلی است يا به علت مسائل تعهدی؟
اين مسئله بيشتر برمی گردد به همان حب و بغض هايی که در داخل ايران وجود دارد. آقای هاشمی ثمره که الان مشاور ارشد رئيس جمهور است، قبلا مدير کل بازرسی وزارت خارجه بود. ايشان در آن موقع با يک شرايط خاصی از وزارت خارجه بيرون رفت در انتهای دوره آقای ولايتی، و همواره نسبت به وزارت خارجه نظر خاصی داشت.
همان سياست ها را امروز ايشان در پست بالاتری به عنوان مشاور رئيس جمهور، در مورد وزارت خارجه اعمال می کند. ايشان بسياری از افرادی که شاید ديپلمات های حرفه ای وزارت خارجه هستند را قبول ندارد.
برای همين هم وقتی اين افراد را آقای متکی و همکارانشان به رياست جمهوری معرفی می کنند برای گرفتن مجوز شروع به کار در پست سفارت يا سرکنسولی، صدور موافقت نامه های آنان در رياست جمهوری به خاطر هاشمی ثمره ماه ها به طول می کشد.
و از آن جايی که يک سفارتخانه يا سرکنسولگری نمی تواند بدون رئيس، اداره بشود، معمولا با سرپرست موقت اداره می شود که اين امر باعث بروز مشکل هم در روابط ساير کشورها با ايران و هم در خود سفارتخانه ها و مابين همکاران می شود.
آيا روند استعفا و يا پناهندگی برخی از ديپلمات ها بعد از ماجرای انتخابات می تواند در سخت گيری دولت برای اعزام ماموران به خارج از کشور دخيل باشد؟
البته بخشی هم می تواند مربوط به اين ماجرا باشد. بعد از اينکه تعدادی از همکاران ما پس از من از سمت خود استعفا دادند و نسبت به وقايع موجود در داخل ايران اعتراض کردند، يک مقدار حساسيت ها روی اعزام افراد به خارج از کشور بيشتر شده است.
اما مشکل عمده نبود افراد جانشين در سفارتخانه ها وقتی که افراد دوره قبل ماموريتشان به اتمام می رسد، مربوط به دوره نخست رياست جمهوری آقای احمدی نژاد است و از همان زمان اين مشکل آغاز شده و تا به امروز هم ادامه دارد.
همان طور که گفتم اين مسئله برمی گردد به نقطه نظرهايی که سيستم آقای احمدی نژاد از موضع آن نقطه نظرها به افراد اعزامی به خارج از کشور نگاه می کند.
آثار زيانبار خالی بودن پست های بالای سياسی و اجرايی در سفارتخانه ها چگونه است؟
قاعدتا اين مسئله اثرات منفی زيادی بر عملکرد دولت ايران دارد. بعضا کشورهايی در ايران سفير دارند ولی ايران در آن کشورها به جای سفير يک کاردار موقت اعزام و معرفی کرده است.
معمولا هم مقامات اجرايی و افرادی که در آن کشور پذيرنده هستند برای انجام روابط دو جانبه و مسائل اقتصادی، فرهنگی و سياسی خود با فردی که به صورت موقت اعزام شده است يک رفتار موقت دارند و نسبت به او يک احساس ديگری دارند تا فردی که به عنوان سفير معرفی می شود و قرار است که پنج سال در آن کشور خدمت کند. قاعدتا اين اثرات منفی در پذيرش و گفتمان وجود دارد.
محمدرضا حيدری، ديپلمات مستعفی ايران در نروژ، در گفت و گو با رادیو فردا در باره علت این مسئله توضيح می دهد.
محمدرضا حيدری: خالی بودن اين پست ها مربوط به دوره اول رياست جمهوری آقای احمدی نژاد است که تا به امروز هم ادامه دارد. علت آن هم به خاطر مشکلات و اختلاف نظرهايی بوده است که مابين مسئولان اجرايی وزارت خارجه و نهاد رياست جمهوری وجود دارد.
بدين گونه که آقای متکی و گروهش افرادی را برای سفارتخانه ها يا کنسولگری های ايران در نظر گرفته اند و به رياست جمهوری معرفی کرده اند. در درون سيستم رياست جمهوری بر روی اين افراد نظرهای خاصی وجود داشته و اين افراد تاييد نشده اند.
در نتيجه پست مربوط در کشورهايی که فرد قبلی ماموريتش به اتمام رسيده، خالی مانده است.
با اين شرايط آقای متکی و همکارانش ناچار بودند افرادی را به عنوان سرپرست موقت معرفی کنند و اين افراد به عنوان سرپرست موقت يا کاردار موقت در کشورهای مذکور مشغول به خدمت می شده اند.
چرا دولت آقای احمدی نژاد اين افراد را تاييد نکرده است؟ آيا اين عدم تاييد به خاطر مسائل تخصصی و شغلی است يا به علت مسائل تعهدی؟
اين مسئله بيشتر برمی گردد به همان حب و بغض هايی که در داخل ايران وجود دارد. آقای هاشمی ثمره که الان مشاور ارشد رئيس جمهور است، قبلا مدير کل بازرسی وزارت خارجه بود. ايشان در آن موقع با يک شرايط خاصی از وزارت خارجه بيرون رفت در انتهای دوره آقای ولايتی، و همواره نسبت به وزارت خارجه نظر خاصی داشت.
همان سياست ها را امروز ايشان در پست بالاتری به عنوان مشاور رئيس جمهور، در مورد وزارت خارجه اعمال می کند. ايشان بسياری از افرادی که شاید ديپلمات های حرفه ای وزارت خارجه هستند را قبول ندارد.
برای همين هم وقتی اين افراد را آقای متکی و همکارانشان به رياست جمهوری معرفی می کنند برای گرفتن مجوز شروع به کار در پست سفارت يا سرکنسولی، صدور موافقت نامه های آنان در رياست جمهوری به خاطر هاشمی ثمره ماه ها به طول می کشد.
و از آن جايی که يک سفارتخانه يا سرکنسولگری نمی تواند بدون رئيس، اداره بشود، معمولا با سرپرست موقت اداره می شود که اين امر باعث بروز مشکل هم در روابط ساير کشورها با ايران و هم در خود سفارتخانه ها و مابين همکاران می شود.
آيا روند استعفا و يا پناهندگی برخی از ديپلمات ها بعد از ماجرای انتخابات می تواند در سخت گيری دولت برای اعزام ماموران به خارج از کشور دخيل باشد؟
البته بخشی هم می تواند مربوط به اين ماجرا باشد. بعد از اينکه تعدادی از همکاران ما پس از من از سمت خود استعفا دادند و نسبت به وقايع موجود در داخل ايران اعتراض کردند، يک مقدار حساسيت ها روی اعزام افراد به خارج از کشور بيشتر شده است.
اما مشکل عمده نبود افراد جانشين در سفارتخانه ها وقتی که افراد دوره قبل ماموريتشان به اتمام می رسد، مربوط به دوره نخست رياست جمهوری آقای احمدی نژاد است و از همان زمان اين مشکل آغاز شده و تا به امروز هم ادامه دارد.
همان طور که گفتم اين مسئله برمی گردد به نقطه نظرهايی که سيستم آقای احمدی نژاد از موضع آن نقطه نظرها به افراد اعزامی به خارج از کشور نگاه می کند.
آثار زيانبار خالی بودن پست های بالای سياسی و اجرايی در سفارتخانه ها چگونه است؟
قاعدتا اين مسئله اثرات منفی زيادی بر عملکرد دولت ايران دارد. بعضا کشورهايی در ايران سفير دارند ولی ايران در آن کشورها به جای سفير يک کاردار موقت اعزام و معرفی کرده است.
معمولا هم مقامات اجرايی و افرادی که در آن کشور پذيرنده هستند برای انجام روابط دو جانبه و مسائل اقتصادی، فرهنگی و سياسی خود با فردی که به صورت موقت اعزام شده است يک رفتار موقت دارند و نسبت به او يک احساس ديگری دارند تا فردی که به عنوان سفير معرفی می شود و قرار است که پنج سال در آن کشور خدمت کند. قاعدتا اين اثرات منفی در پذيرش و گفتمان وجود دارد.
