وب سايت «موسسه صلح آمريکا» در مصاحبه ای با مازيار بهاری روزنامه نگار ايرانی – کانادايی از وی پرسش هایی در مورد اوضاع سياسی ايران، مسئله حقوق بشر، بازداشت و سرکوب مخالفان پرسيده است.
مازيار بهاری به هنگام پوشش حوادث سياسی پس از انتخابات رياست جمهوری بازداشت و حدود چهار ماه در ايران زندانی بود. وی برای موسسات رسانه ای معتبر جهان کار می کند و هم اينک در حال نگارش کتابی است در مورد تجارب دوران بازداشت خود.
مازيار بهاری در مورد اوضاع سياسی فعلی ايران می گويد که مهمترين مسئله در حال حاضر جدال جناح های مختلف حکومت است. به دنبال سقوط حکومت های استبدادی در مصر و تونس و گسترش اعتراضات در جهان عرب، احمدی نژاد و جناح طرفدار وی به اين نتيجه رسيده اند که بايد خود را از ولايت فقيه، آيت اله خامنه ای و جناح های پيرامون وی دور کنند.
با توجه به اينکه آنها مستقيما نمی توانند آيت الله خامنه ای را هدف بگيرند سعی دارند با طرح تفسيرهای ديگری از شکل تبعيت شيعيان از امام زمان، در حقيقت جايگاه ولايت فقيه در قدرت سياسی را حذف کنند. در حال حاضر اين جدال خود را در نحوه تعيين وزرا و کنترل امور مهم مثل عرصه امنيت و اطلاعات و يا وزارت نفت نشان می دهد.
جناح احمدی نژاد در سال های گذشته مورد حمايت آيت الله خامنه ای و فرماندهان سپاه بود. در اين دوران آنها توانسته اند يک تشکيلات شبه مافيايی ايجاد کنند که علاوه بر چنگ انداختن بر عرصه های اقتصادی، شبکه گسترده ای نيز برای بسيج نيرو و خريدن رای دارد. اين گروه با صرف هزينه های کلان در حاشيه شهرها و روستاها لايه های گسترده ای از جمعيت کم درآمد را به خود وابسته کرده است.
مازيار بهاری می افزايد که وضعيت حقوق بشر در ايران بسيار وخيم است چون هيچ یک از جناح های حکومتی برای موازين حقوق بشر و يا حقوق مدنی مردم ارزشی قايل نيستد. تمام اين جناح ها از هر روشی برای باقی ماندن در قدرت استفاده می کنند. از قتل مخالفان، بازداشت و شکنجه افراد گرفته تا بستن مطبوعات و حتی بازداشت اعضای خانواده فعالين و مصادره اموال آنها.
قوانين به راحتی زير پا گذاشته می شوند و هر يک از نهادهای امنيتی، از وزارت اطلاعات گرفته تا سپاه پاسداران به هر دليل و بدون رعايت هيچ گونه موازينی افراد را کنترل يا بازداشت می کنند. حتی مقامات حکومتی و نمايندگان مجلس نيز از اين رفتار مصون نيستند.
به دشواری می توان رقم دقيق زندانيان سياسی را تعيين کرد. گروهی آزاد و يا به قيد ضمانت آزاد شده و گروه ديگری بازداشت می شوند. چون رژيم ايران منکر وجود زندانی سياسی است بنابراين با اين افراد مثل زندانيان سياسی رفتار نمی شود. معمولا جرايمی مثل توطئه عليه امنيت ملی و يا توهين به سران نظا م به عنوان دليل بازداشت و صدور حکم زندان عنوان می شود.
همه چيز در کنترل ماموران و نهادهای امنيتی است، از بازداشت و نحوه رفتار با زندانی گرفته تا تنظيم پرونده و اتهامات وی. در نهايت دادستانی و دادگاه ها نيز تابع همين مراجع امنيتی هستند. به همين خاطر به هر دليلی، مثلا به خاطر نوشتن يک مقاله و يا تهيه يک فيلم، افراد بازداشت شده و به جرائم واهی محاکمه و زندانی می شوند.
رژيم ايران افراد و گروه های مختلفی را سرکوب می کند. هر کس و يا هر گروهی که اقدامات و سخنان آن به معنای مخالفت با نظام و ولايت فقيه تعبير شود مورد سرکوب قرار می گيرد. در سال های اخير حکومت ايران با مشکل مشروعيت مواجه است به همين خاطر سعی می کند هر چه بيشتر بر قداست و جايگاه مذهبی آيت الله خامنه ای بيافزايد. اخيرا تصمیم گرفته اند که وی را «امام خامنه ای» خطاب کنند و اين يک نوع توجيه به اصطلاح شرعی ديگر برای گناهکار جلوه دادن منتقدان و مخالفان است.
مازيار بهاری می افزايد که جمهوری اسلامی هنوز موقعيت نگران خود است و بنابر اين به سرکوب و بازداشت ادامه می دهد. همزمان با تشديد جنگ درونی حکومت، مسئله حقوق بشر و حقوق زندانيان سياسی بيش از گذشته مورد بی توجهی قرار خواهد گرفت.
شرايط به خصوص در زندان شهرهای کوچک بسيار بدتر است. اين زندانيان نه نام و شهرتی دارند و نه تماسی با خارج. به همين خاطر واقعا اطلاعات چندانی در مورد وضعيت زندانيان در شهرهای کوچک به خارج منتقل نمی شود.
در بخش پايانی اين مصاحبه مازيار بهاری در مورد تاثير سرکوب شديد طی دو سال اخير بر وضعيت رسانه ها در ايران می گويد که رژيم جمهوری اسلامی دو نقطه ضعف بسيار بزرگ دارد يکی اقتصاد و ديگری گردش اطلاعات است.
بنابراين حکومت با بازداشت تعدادی از روزنامه نگاران و وبلاگ نويسان و يا تعطيل کردن چند روزنامه سعی می کند ديگران را بترساند و به اين شکل فضای رسانه های غير دولتی را مسدود کند.
ولی با وجود این، جمهوری اسلامی نتوانسته است خود را برای مسدود کردن چرخه اطلاعات در شکل مدرن آن مجهز کند. بنابراين شايد روزنامه ها را تعطيل کند و يا پخش برنامه راديوهای برون مرزی را مختل کند ولی نمی تواند ابزارهای ارتباطی قرن بيست و يکم مثل اينترنت ، پيامک و يا تلويزيون های ماهواره ای را از کار بياندازد.
هر چند تحت تاثير سرکوب دو سال اخير رسانه های جا افتاده به شدت لطمه خورده اند ولی همزمان گردش اطلاعات توسط شهروندان و شبکه های ارتباطی مدرن ادامه يافته و جوانان ايران از نقاط ضعف حکومت در کنترل رسانه های ديجيتال به خوبی بهره برداری می کنند.
مازيار بهاری به هنگام پوشش حوادث سياسی پس از انتخابات رياست جمهوری بازداشت و حدود چهار ماه در ايران زندانی بود. وی برای موسسات رسانه ای معتبر جهان کار می کند و هم اينک در حال نگارش کتابی است در مورد تجارب دوران بازداشت خود.
مازيار بهاری در مورد اوضاع سياسی فعلی ايران می گويد که مهمترين مسئله در حال حاضر جدال جناح های مختلف حکومت است. به دنبال سقوط حکومت های استبدادی در مصر و تونس و گسترش اعتراضات در جهان عرب، احمدی نژاد و جناح طرفدار وی به اين نتيجه رسيده اند که بايد خود را از ولايت فقيه، آيت اله خامنه ای و جناح های پيرامون وی دور کنند.
با توجه به اينکه آنها مستقيما نمی توانند آيت الله خامنه ای را هدف بگيرند سعی دارند با طرح تفسيرهای ديگری از شکل تبعيت شيعيان از امام زمان، در حقيقت جايگاه ولايت فقيه در قدرت سياسی را حذف کنند. در حال حاضر اين جدال خود را در نحوه تعيين وزرا و کنترل امور مهم مثل عرصه امنيت و اطلاعات و يا وزارت نفت نشان می دهد.
وضعيت حقوق بشر در ايران بسيار وخيم است چون هيچ یک از جناح های حکومتی برای موازين حقوق بشر و يا حقوق مدنی مردم ارزشی قايل نيستد. تمام اين جناح ها از هر روشی برای باقی ماندن در قدرت استفاده می کنند. از قتل مخالفان، بازداشت و شکنجه افراد گرفته تا بستن مطبوعات و حتی بازداشت اعضای خانواده فعالين و مصادره اموال آنها.
مازیاری بهاری
جناح احمدی نژاد در سال های گذشته مورد حمايت آيت الله خامنه ای و فرماندهان سپاه بود. در اين دوران آنها توانسته اند يک تشکيلات شبه مافيايی ايجاد کنند که علاوه بر چنگ انداختن بر عرصه های اقتصادی، شبکه گسترده ای نيز برای بسيج نيرو و خريدن رای دارد. اين گروه با صرف هزينه های کلان در حاشيه شهرها و روستاها لايه های گسترده ای از جمعيت کم درآمد را به خود وابسته کرده است.
مازيار بهاری می افزايد که وضعيت حقوق بشر در ايران بسيار وخيم است چون هيچ یک از جناح های حکومتی برای موازين حقوق بشر و يا حقوق مدنی مردم ارزشی قايل نيستد. تمام اين جناح ها از هر روشی برای باقی ماندن در قدرت استفاده می کنند. از قتل مخالفان، بازداشت و شکنجه افراد گرفته تا بستن مطبوعات و حتی بازداشت اعضای خانواده فعالين و مصادره اموال آنها.
قوانين به راحتی زير پا گذاشته می شوند و هر يک از نهادهای امنيتی، از وزارت اطلاعات گرفته تا سپاه پاسداران به هر دليل و بدون رعايت هيچ گونه موازينی افراد را کنترل يا بازداشت می کنند. حتی مقامات حکومتی و نمايندگان مجلس نيز از اين رفتار مصون نيستند.
به دشواری می توان رقم دقيق زندانيان سياسی را تعيين کرد. گروهی آزاد و يا به قيد ضمانت آزاد شده و گروه ديگری بازداشت می شوند. چون رژيم ايران منکر وجود زندانی سياسی است بنابراين با اين افراد مثل زندانيان سياسی رفتار نمی شود. معمولا جرايمی مثل توطئه عليه امنيت ملی و يا توهين به سران نظا م به عنوان دليل بازداشت و صدور حکم زندان عنوان می شود.
همه چيز در کنترل ماموران و نهادهای امنيتی است، از بازداشت و نحوه رفتار با زندانی گرفته تا تنظيم پرونده و اتهامات وی. در نهايت دادستانی و دادگاه ها نيز تابع همين مراجع امنيتی هستند. به همين خاطر به هر دليلی، مثلا به خاطر نوشتن يک مقاله و يا تهيه يک فيلم، افراد بازداشت شده و به جرائم واهی محاکمه و زندانی می شوند.
رژيم ايران افراد و گروه های مختلفی را سرکوب می کند. هر کس و يا هر گروهی که اقدامات و سخنان آن به معنای مخالفت با نظام و ولايت فقيه تعبير شود مورد سرکوب قرار می گيرد. در سال های اخير حکومت ايران با مشکل مشروعيت مواجه است به همين خاطر سعی می کند هر چه بيشتر بر قداست و جايگاه مذهبی آيت الله خامنه ای بيافزايد. اخيرا تصمیم گرفته اند که وی را «امام خامنه ای» خطاب کنند و اين يک نوع توجيه به اصطلاح شرعی ديگر برای گناهکار جلوه دادن منتقدان و مخالفان است.
مازيار بهاری می افزايد که جمهوری اسلامی هنوز موقعيت نگران خود است و بنابر اين به سرکوب و بازداشت ادامه می دهد. همزمان با تشديد جنگ درونی حکومت، مسئله حقوق بشر و حقوق زندانيان سياسی بيش از گذشته مورد بی توجهی قرار خواهد گرفت.
شرايط به خصوص در زندان شهرهای کوچک بسيار بدتر است. اين زندانيان نه نام و شهرتی دارند و نه تماسی با خارج. به همين خاطر واقعا اطلاعات چندانی در مورد وضعيت زندانيان در شهرهای کوچک به خارج منتقل نمی شود.
در بخش پايانی اين مصاحبه مازيار بهاری در مورد تاثير سرکوب شديد طی دو سال اخير بر وضعيت رسانه ها در ايران می گويد که رژيم جمهوری اسلامی دو نقطه ضعف بسيار بزرگ دارد يکی اقتصاد و ديگری گردش اطلاعات است.
بنابراين حکومت با بازداشت تعدادی از روزنامه نگاران و وبلاگ نويسان و يا تعطيل کردن چند روزنامه سعی می کند ديگران را بترساند و به اين شکل فضای رسانه های غير دولتی را مسدود کند.
ولی با وجود این، جمهوری اسلامی نتوانسته است خود را برای مسدود کردن چرخه اطلاعات در شکل مدرن آن مجهز کند. بنابراين شايد روزنامه ها را تعطيل کند و يا پخش برنامه راديوهای برون مرزی را مختل کند ولی نمی تواند ابزارهای ارتباطی قرن بيست و يکم مثل اينترنت ، پيامک و يا تلويزيون های ماهواره ای را از کار بياندازد.
هر چند تحت تاثير سرکوب دو سال اخير رسانه های جا افتاده به شدت لطمه خورده اند ولی همزمان گردش اطلاعات توسط شهروندان و شبکه های ارتباطی مدرن ادامه يافته و جوانان ايران از نقاط ضعف حکومت در کنترل رسانه های ديجيتال به خوبی بهره برداری می کنند.
