درحالی که دولت ایران اعلام کرده بود تهران گزینه دیگری به جز حمید ابوطالبی برای سمت نمایندگی جمهوری اسلامی در سازمان ملل ندارد، روز چهارشنبه غلامعلی خوشرو، سفیر ایران در سوئیس، به این سمت منصوب شد.
به گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا، وزارت امور خارجه ایران روز چهارشنبه، هشتم بهمن، ضمن اعلام خبر منصوب شدن غلامعلی خوشرو به سمت سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد در نیویورک اعلام کرد که تهران همچنان مراتب اعتراض خود را نسبت به صادر نشدن روادید برای نماینده معرفی شده قبلی اعلام می‌کند.
وزارت امور خارجه ایران در عین حال تاکید کرده که جمهوری اسلامی بر این باور است که باید برای حفظ منافع ملی کشور و ارتقاء جایگاه ایران در عرصه‌های بین‌المللی «فرصت سازی کرد» تا حداکثر منافع ملی تامین شود.
به گفته این وزارتخانه، حضور موثر و فعال ایران در سازمان ملل بویژه با توجه به «شرایط بحرانی منطقه‌ای و بین المللی» بیش از پیش ضرورت دارد.
دولت حسن روحانی پیش از این تاکید کرده بود که حمید ابوطالبی «نماینده قطعی» جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد است و تهران گزینه دیگری برای این مقام ندارد.
آمریکا، حمید ابوطالبی را به دست داشتن در گروگانگیری کارکنان سفارت خود در تهران در سال ۱۳۵۸ متهم کرده است.
از این رو کنگره آمریکا قانونی را به تصویب رسانده و از دولت باراک اوباما خواسته بود که از صدور ویزا برای آقای ابوطالبی خودداری کند. این قانون به امضای باراک اوباما نیز رسیده است، اما ایران اقدام دولت آمریکا را «نقض قوانین بین‌المللی» دانسته و به سازمان ملل متحد شکایت برده است.
«کمیته روابط با کشور میزبان» سازمان ملل متحد که به شکایت ایران در این زمینه رسیدگی می‌کند، این مورد را «منحصر به‌فرد» توصیف کرده است، اما بر اساس گزارش‌ها هنوز تصمیمی در این زمینه نگرفته است.
حمید ابوطالبی، اتهام دست داشتن در گروگانگیری آبان ۱۳۵۸ را رد می‌کند و می‌گوید که پس از گروگانگیری یک بار به عنوان مترجم نماینده پاپ در سفارت آمریکا در تهران حضور یافته است.
غلامعلی خوشرو هم اکنون سفیر ایران در سوئیس است و پیش از این به مدت هفت سال سفیر و معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در نیویورک بوده است.
خبرگزاری دولتی ایرنا از وی به عنوان موسس دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه در سال ۱۳۶۱نام برده است.
به گفته این خبرگزاری، وی همچنین در سال‌های ۸۴ – ۱۳۸۰ همزمان با اوج گیری مناقشات هسته‌ای ایران و کشورهای غربی معاونت حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه را برعهده داشت و در مذاکرات هسته‌ای و «طراحی نحوه تعامل با طرف‌های مذاکراتی» نقش فعال داشت.
