در روزهای اخير با مطرح شدن اين موضوع که هرگونه توافق احتمالی هسته‌ای ميان ايران و گروه ۵+۱ بايد در شورای امنيت سازمان ملل هم مورد توافق قرار گيرد، واکنش شماری از منتقدان گفت‌وگوهای هسته‌ای را در ايران در پی داشته است.
به اعتقاد اين مخالفان، قرار گرفتن پرونده هسته‌ای ايران ذيل فصل هفتم منشور ملل متحد به «امنيتی‌تر شدن پرونده هسته‌ای ايران» منجر خواهد شد و«غير صلح‌آميز بودن فعاليت‌های هسته‌ای ايران» را تداعی می‌کند.
اما موافقان اين طرح می‌گويند که مصوبه شورای امنيت درباره توافق هسته‌ای ايران با گروه ۵+۱، ضامن اجرايی شدن و رعايت تمامی مفاد اين توافقنامه است.
در اين زمينه با سعيد محمودی، استاد حقوق بين‌الملل در سوئد گفت‌وگو کرده‌ام و نخست از او درباره علت مرتبط شدن پرونده هسته‌ای ايران با فصل هفتم منشور ملل متحد پرسيدم.
