سال ۲۰۱۴ سال وداع با بعضی چهره‌های بسيار مشهور و تأثيرگذار موسيقی جهان بود. موسيقی امروز پس از پایان سال زندگینامه بعضی از اين هنرمندان را به اختصار مرور می‌کند.
فيل اورلی - Phil Everly
روز سوم ژانويه سال گذشته، هنرمند آمريکايی فيل اورلی درگذشت. او بیش از شش دهه پیش با برادر بزرگ‌تر خود دان اورلی زوج هنری «اورلی برادرز» (برادران اورلی) را پایه‌گذاری کرد.
این دو از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین چهره‌های موسیقی راک اند رول بودند. اولین ترانه مشهور آنها «خداحافظ عشق» بود که در سال ۱۹۵۷ منتشر شد و پیش از اجرایش توسط برادران اورلی، سی گروه و خواننده دیگر آن را رد کرده بودند.
البته برادران اورلی این ترانه را می‌پسندیدند، اما در واقع در موقعیتی بودند که هر ترانه‌ای را که شرکت صفحه‌پرکنی به آنها می‌داد می‌خواندند، چون از ۶۸ دلار دستمزد آن نمی‌توانستند صرف نظر کنند.
این ترانه به رتبه دوم ترانه‌های پرفروش آمریکا راه پیدا کرد و باعث شهرت فراوان دو هنرمند نوجوان شد. در سال‌های بعد، برادران اورلی به موفقیت‌های درخشان دیگری دست یافتند و بسیاری از آثارشان تبدیل به ترانه‌های ماندگاری شد که تا امروز در سراسر جهان از رادیوها پخش می‌شود.
سبک همخوانی دقیق و خوش‌آهنگ دو برادر که صدایی بسیار شبیه به هم داشتند و نغمه گیتار آنها، در دوره‌ای که آثار موسیقی معمولا در یک اجرا ضبط می‌شد و امکان ترکیب صداهای جداگانه در استودیو کمتر وجود داشت، تبدیل به شاخصه هنری آنها شد. بسیاری ستارگان مشهور مانند پاول سایمن و آرت گارفانکل (گروه سایمن اند گارفانکل) برادران اورلی را الگوهای هنری خود می‌دانند.
البته زندگی آن دو از لحظه‌های تیره و تار بی‌نصیب نبود: مصرف مواد مخدر و اختلافات هنری و شخصی چند بار فیل و دان اورلی را از هم جدا کرد و گاهی سال‌ها با هم یک کلمه حرف نمی‌زدند.
فیل اورلی تنها چند روز پیش از تولد ۷۵ سالگی خود بر اثر نارسایی ریه در بیمارستانی در کالیفرنیا از دنیا رفت.
پیت سیگر - Pete Seeger
روز ۲۷ام ژانويه سال گذشته، پیتر یا «پیت» سیگر هنرمند آمریکایی درگذشت. پیت سیگر یکی از چهره‌های مشهور موسیقی فولک و فعال سیاسی و محیط زیستی بود که با آثار خود الهام‌بخش بسیاری از جنبش‌های کارگری، صلح‌جویانه و آزادیخواهانه شد. به عنوان مثال، ترانه «ما پیروز می‌شيم» که «جون بائز» خواننده سرشناس آن را در سال ۱۳۸۸ در آشپزخانه خود با گیتار نواخت و به مردم ایران تقدیم کرد، نسخه فارسی آهنگی به همین نام ساخته پیت سیگر است.
ترانه‌های پیت سیگر بارها با صدای هنرمندان مشهوری مانند باب دیلن و بروس اسپرینگستین بازخوانی شده و الگوی چند نسل هنرمندان سبک فالک و راک بوده است. یکی از مشهورترین آثار پیت سیگر «چه بر سر گل ها آمده» با اقتباس از یک ترانه محلی روسی است که به خاطر فشارهای سیاسی به دگراندیشان در دوران جوزف مک‌کارتی - در آمریکا - در دهه پنجاه میلادی تا سال‌ها قادر به انتشار آن نبود.
او در این دوره که به «مک‌کارتیسم» شهرت یافته است، به خاطر عضویتش در حزب کمونیست دادگاهی و به ده سال حبس محکوم شد، اما تنها یک سال را در زندان گذراند. در سال ۲۰۰۹ پیت سیگر یکی از هنرمندانی بود که به مناسبت انتخاب باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا در کنسرت «ما یکی هستیم» روی صحنه رفت.
پیت سیگر در سن ۹۴ سالگی در بیمارستانی در نیویورک از دنیا رفت. در کنار پیام‌های تسلیت بسیاری از چهره‌های فرهنگی، باراک اوباما نیز در پیامی از فعالیت‌های او در زمینه حقوق کارگران و شهروندان، صلح جهانی و حفاظت از محیط زیست قدردانی کرد.
فرانی بیچر - Franny Beecher
روز ۲۹ام سپتامبر سال گذشته، فرانی (فرانک) بیچر هنرمند آمریکایی سبک‌های جاز، کانتری و راک اند رول درگذشت. او فعالیت هنری خود را در سال‌های دهه چهل میلادی آغاز کرد، اما در اواسط دهه پنجاه با گروه راک اند رول «بیل هیلی اند هیز کامتز» (Bill Haley & His Comets) به شهرت رسید. فرانی بیچر یکی از ماهرترین نوازندگان گیتار زمان خود بود، اما مهمترین قدم موفقیت حرفه‌ایش از حادثه غم‌انگیزی آغاز شد که جان دوستش «دنی سدران» گیتاریست گروه «بیل هیلی» را گرفت و باعث شد که او جای سدران را بگیرد.
این همکاری آغاز خلق آثار مهمی در سبک راک اند رول بود که زمینه را برای ظهور گروه‌هایی مثل «بیتلز» و «رولینگ استونز» و تکامل موسیقی راک و تبعات هنری و اجتماعی آن باز کرد. شهرت گروه با حضور در فیلم‌های سینمایی و برنامه‌های تلویزیونی افزایش خیره‌کننده‌ای یافت و به خصوص مهارت فرانی بیچر در تقلید صدای کودکان و «دونالد داک» شخصیت کارتونی معروف والت دیسنی او را بسیار محبوب کرد.
بیچر با همکاری بعضی از «کامت‌های» (شهاب‌های) گروه آثار مستقلی تحت عناوین مستعار منتشر کرده که موفق هم بوده‌اند. در پاییز سال ۱۹۸۷ میلادی فرانی بیچر با اعضای در قید حیات گروه ملاقات کرد و تصمیم گرفتند با نام «شهاب‌های اصلی بیل هیلی» روی صحنه بروند.
این همکاری دو دهه ادامه داشت تا سال ۲۰۰۷ که بیچر در سن ۸۷ سالگی به دلیل کسالت جسمی از آن کناره گرفت.
فرانی بیچر در سن ۹۲ سالگی در آسایشگاهی در حومه فیلادلفیا در حین خواب از دنیا رفت.