در هفته‌نامه چهارکنج، اخبار جالب از کشورهای مختلف جهان در حوزه‌های گوناگونی همانند موضوعات علمی، اجتماعی، سیاسی و محیط زیست گردآوری می‌شود.
چهارکنج هر پنجشنبه ساعت هفت و نیم بعدازظهر به وقت ایران از رادیو فردا پخش می‌شود. تکرار آن را می‌توانید هر جمعه ساعت ۳۰ دقیقه بامداد، شش صبح و یک بعدازظهر به وقت ایران بشنوید:
يک آبجوسازی در ايسلند، در حال درست کردن آبجو از بيضه يک نوع نهنگ است. اين آبجو قرار است در جشنواره زمستانی موسوم به توری عرضه شده و از بيضه نهنگ تيغ باله که در فهرست گونه‌های در معرض خطر قرار دارد، توليد می‌شود. روزنامه گاردين نوشته که برای درست کردن آبجوی کالور ۲ بيضه نهنگ تيغ باله رو به شيوه سنتی دودی می‌کنند.
اين آبجو سازی سال گذشته هم با عرضه يه نوع ديگه آبجو خبرساز شد و البته صدای حاميان محيط زيست رو هم درآورد. پارسال به مناسبت فستيوال زمستانی توری، آبجويی حاوی گوشت نهنگ به فروش گذاشت. مخالفان اين آبجوهای حيوانی معتقدند که اين نوآوری می تونه مقدمه ای باشه برای به بازار اومدن آبجوهای مشابهی از بيضه ببر، فيل يا کرگدن.
صيد نهنگ تيغ باله سال ۲۰۱۳ ميلادی، بعد از دو سال ممنوعيت ازسر گفته شد. نهنگ تيغ باله که دومين موجود عظيم الجثه زنده در دنيا به حساب می آد عمدتا به کشور ژاپن صادر می‌شود.
*
يه سکه يک سنتی آمريکايی متعلق به اواخر هجدهم ميلادی در حراجی به قيمت حدود دو و نيم ميليون دلار فروخته شد. اين سکه که از نوع سکه‌های برچ birchاست به گزارش رويترز، جزو اولين سکه‌هايی بوده که در آمريکا ضرب شده و تخمين زده می‌شود که فقط ۱۰ عدد از اين سکه موجود باشد. يک طرف اين سکه نيم رخی از بانوی آزادی است و دورتادورش هم نوشته: آزادی سرمنشاء علم و صنعت. طرف ديگرش هم در وسط يه حلقه گل‌کلم است و يک سنت ثبت شده و دورتادورش هم اسم کشورايالات متحده آمريکا درج شده است.
*
گوگل به مناسبت يازدهمين سال ورود پيرترين دانش آموزی که دوره دبستان رو شروع کرده، طرحی رو در سايت خودش قرار داد. بعد از اينکه دولت کنيا تحصيلات ابتدايی را عمومی و رايگان کرد، «کيمانی ماروگه» ۸۴ ساله، شهروند کنيايی، سال ۲۰۰۴ ميلادی، يازده سال قبل، برای با وجود مخالفت‌های والدين دانش آموزان و مسئولان محلی، اولين بار وارد دبستان شد و در کنار بچه های شش ساله کلاس اول نشست.
آقای ماروگه گفته بود که انگيزه اش از سوادآموزی اين است که بتواند کتاب انجيل - کتاب مقدس مسیحیان - را بخواند و حساب کردن را هم يادبگيرد. کيمانی ماروگه که در کتاب رکوردهای گينس به عنوان سالمندترين کسی که تحصيلات ابتدايی رو شروع کرده ثبت شده سال ۲۰۰۵ ميلادی، يک سال بعد از شروع تحصيلاتش به سازمان ملل در آمريکا رفت تا درباره اهميت آموزش سخنرانی کند. داستان تحصيلات کيمانی ماروگه در فيلمی به نام the first grader به تصوير کشيده شده است.
آقای ماروگه که در جوانی از مبارزان عليه سلطه بريتانيا در کنيا بود، سال ۲۰۰۹ ميلادی يعنی حدود پنج سال پيش درگذشت.
گوگل نوشته که طراحی مربوط به کيمانی ماروگه، برای يادآوری اين نکته است که هيچ وقت برای يادگرفتن دير نيست. می تونيد اين طرح را در آرشيو طراحی های سايت گوگل ببينيد.
*
رستوانی در مرکز چين به مشتريان زيبا غذای رايگان عرضه می کند. اين رستوران که در شهر ژنگژو قرار دارد، اعلام کرده که روزانه پنجاه نفراز مشتريان خوش قيافه ای که به اين رستوران بروند، از پرداخت هزينه غذا معاف می شوند. اين مشتريها قبل از سفارش غذا به بخش تشخيص زيبايی برده شده، از آنها عکس گرفته شده و قضاوت بر عهده هياتی از جراحان پلاستيک است.
زيبايی بر اساس طرح چهره، چشمها، بينی و دهان تعيين می شود. روزنامه «ديلی تلگراف» نوشته که پيشانی برجسته از جمله امتيازها در اين معيارهای زيبايی است. مقامهای محلی که از اين تبليغات خوششون نيامده، گفتند که اين موضوع به چهره شهرشان لطمه می زند. رسانه های چينی گزارش دادندکه ماموران امنيتی برای برداشتن اين علامت تبليغاتی به اين رستوران کره ای رفتند. البته صاحبش گفته که سر حرفش مانده و طرح غذای مجانی برای خوشگل ها رو متوقف نخواهد کرد.
*
يک روحانی اهل عربستان سعودی در حکمی درست کردن آدم برفی رو به دليل غيراسلامی بودنش ممنوع کرده است. بعد از اينکه اخيرا در شمال عربستان برف و کولاک اومد، در يکی از سايت های مذهبی اين کشور اين سوال مطرح شد که آيا پدران می تونند برای بچه هاشون آدم برفی درست کنند يا نه؟ رويترز نوشته شيخ محمد صالح المنجد در جواب درست کردن مجسمه برفی حتی به منظور بازی و سرگرمی رو مجاز ندانسته است.
امسال سومين زمستان پياپی هست که نواحی مرتفع استان تبوک در شمال عربستان در مرز با اردن با سرما و برف مواجه شدند.
*
دولت هند يک کارمند رو که در ۲۴ سال گذشته در مرخصی بود، بالاخره اخراج کرد. رويترز نوشته که در هند مقررات حاکم بر مشاغل دولتی طوريه که کارمندان دولتی از لحاظ امنيت شغلی تا آخر عمرشون هيچ دغدغه ای ندارند. با اينحال يک مهندس اجرايی که در بخش خدمات عمومی مرکزی مشغول به کار بوده، آخرين تاريخ حضورش سرکار، دسامبر سال ۱۹۹۰ ميلادی يعنی ۲۴ سال قبل بوده و در طول سالهای گذشته دائما در حال تمديد مرخصی بوده است.
بر اساس بيانيه ای که دولت هند منتشر کرده باوجودی که ۲ سال بعد از مرخصی اين کارمند دولتی، تحقيقات نشان داد که غيبت اين فرد عمدی بوده ولی ۲۲ سال طول کشيد که اين کارمند از کارش اخراج بشود. بنابر قوانين کار در هند اخراج کارمندان به هر دليلی جز خلافکاريهای مجرمانه بسيار سخت است. البته به تازگی دو ايالت راجستان و ماديا پرادش با اعمال تغييراتی در اين مقررات، استخدام و اخراج پرسنل رو آسانتر کردند.
نارندرا مودی، نخست وزير هند، هم برای مبارزه با غيبت کارمندها به شيوه جديدی متوسل شده و ثبت حضور ماموران دولت در سر کار در دهلی نو به وسيله يک دستگاه اسکن اثر انگشت انجام می شود و بعد اين دستگاه اطلاعات مربوط به حضور و غياب رو در اختيار يه سايت اينترنتی قرار می دهد که در دسترس عمومی قرار دارد.
*
اولين محله ای که با اسم «گتو» يا محله يهودی نشين در جهان شهرت پيدا کرد در شهر ونيز ايتاليا وجود دارد و قرار است به مناسبت پانصدمين سالگرد شکل گيری اش با صرف هزينه ای چند ميليون دلاری ظاهر نويی برایش ساخته شود. واژه گتو قرنهاست، به معنی تبعيض و جداسازی است. در اين محله يهودی نشين پنج کنيسه متعلق به قرن شانزدهم و موزه ای يهودی است که قرار است تعمير و بازسازی شوند.
روزنامه ديلی تلگراف نوشته که شورای حفاظت از ميراث ونيز مسئوليت اجرای اين طرح دوازده ميليون دلاری را به عهده دارد. انتظار می رود که اين بازسازی گسترده تا اوائل سال آينده ميلادی و همزمان با برگزاری مراسم بزرگداشت اولين گتوی جهان تموم شود.
در اوائل قرن شانزدهم ميلادی، روسای محلی ونيز حکم دادند که تمام يهوديان شهر بايد در يک محله متمرکز شوند که به لهجه ونيزی آن زمان به اين محله گتو گفته می شد. حاکمان ونيز فکر می کردند که به اين ترتيب يهودی ها را از مرکز شهر دور می کنند و با اسکان آنها در محلی که به وسيله آب محصور می شود، در واقع آنها را زندانی می کنند.
ديلی تلگراف نوشته که حتی بعضی از مردم شهر معتقد بودند که يهودی ها را بايد از شهر بيرون کرد ولی خيلی ها هم می دانستند که از لحاظ بازرگانی و بانکی به يهودی ها محتاج هستند. هشت سال بعد از شکل گيری گتو در ونيز، ويليام شکسپير، نمايشنامه نويس انگليسی، نمايشنامه تاجر ونيزی را نوشت. گتو به وسيله ديوار محصور بود و دروازه ها نيمه شب به وسيله نگهبانهای مسيحی قفل می شدند و سحر هم باز می شدند.
گتو که در گذر زمان تبديل به واژه ای فراگير برای ناميدن جوامع يهودی در سرتاسر دنيا شد، هنوز تاريخچه اش آنچنان شناخته شده نيست. آن زمان هم يهودی ها فقط در صورت برسر گذاشتن کلاهی زرد يا نصب علامت به خود اجازه داشتند که در محله های ديگر ونيز رفت و آمد کنند. مقدمه ای برای کارهايی که قرنها بعد نازيها انجام دادند.
