سعيد عبدِ وَلی، قهرمان ۶۶ کيلوگرم کشتی فرنگی جهان با انتقاد از «خلف وعده های مکرر مسئولان ورزشی و سياسی» در ايران گفت: «وعده هايی که محمود احمدی نژاد رييس جمهوری ايران، همچنين استاندار خوزستان و فدراسيون کشتی داده بودند، تاکنون تحقق پيدا نکرده است.»
عبدولی در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول، برای نخستين ايران را در اين وزن صاحب مدال طلای کشتی فرنگی جهان کرد. او غير از مدال طلای جهان، دو دوره پياپی در ارمنستان و بلاروس قهرمان جام جهانی شده است. مدال طلای بازی های آسيايی گوانگجو، دو مدال طلای جوانان جهان و قهرمانی جوانان آسيا از ديگر افتخاراتی است که او کسب کرده است.
اين فرنگی‌کار انديمشکی به خبرگزاری دانشجویان ایران، ايسنا می گويد: «اهدای جوايز وزارت ورزش و امور جوانان، تا ۲۲ بهمن عقب افتاد اما باز هم خبری نشد و هم اکنون نيز مجدداً تا اسفند به تعويق افتاده. رييس جمهوری نيز چهار ماه پيش حواله يک دستگاه خودرو پژو پارس را به کشتی‌گيرانی داد که در مسابقات جهانی طلا کسب کرده اند، ولی از خودروها هم خبری نيست.»
سعيد عبدولی در مسابقات جهانی استانبول به ترتيب مقابل ماتيوژ وانکه از لهستان، فرانک اشتابلر (آلمان)، دارخان باياخمتوف (قزاقستان)، کيم هيون وو (کره جنوبی) و سرانجام مانوچار تسخاديا از گرجستان به برتری رسيد تا در عين ناباوری کارشناسان کشتی جهان، روی سکوی نخست بايستد.
او که پس از قهرمانی جوانان جهان نيز از مسئولان محلی فقط يک عدد پتو به عنوان جايزه دريافت کرده بود، درباره وعده های مسئولان استان خوزستان پس از قهرمانی اش در استانبول می گويد: «هم اکنون پنج ماه از مسابقات جهانی می‌گذرد ولی هنوز از زمينی که استاندار خوزستان قرار بود در منطقه کورش اهواز در اختيار من قرار دهد خبری نيست. نمی‌دانم اين امروز و فرداها کی قرار است تمام شود! تنها هديه‌ای که پس از رقابت‌های جهانی به من داده شد، هفت ميليون تومان از سوی مديرکل ورزش و جوانان خوزستان و هيات کشتی استان بود.»
پيش از عبدولی، اميد نوروزی ديگر فرنگی کاری که در استانبول به مدال طلای ۶۰ کيلوگرم رسيد نيز به شدت از خلف وعده ها انتقاد کرده و حتی در مقطعی کوتاه، از دنيای قهرمانی خداحافظی کرد.
نوروزی که اهل استان فارس است، پيش از اعلام خداحافظی گفته بود: «رفتارهای مدير کل مسکن وشهر سازی استان فارس، مرا به جايی رسانده که آرزو می کنم کاش به جای اين قهرمانی ها، کنج خيابان يک دکه داشتم وبا آن اموراتم را می گذراندم!»
نوروزی در توضيح مشکل پيش آمده با اداره مسکن اين استان گفت: «زمينی ورزشی به من داده اند و گفته اند ۳۵ درصد مبلغ آن را پيش بدهم و مابقی به صورت اقساط. اما اين ۳۵ درصد را از کجا بياورم، مگر درآمدم چقدر است؟»
نوروزی که از بخت های اصلی کاروان ورزش ايران در المپيک لندن است، به وعده های مسئولان شيراز نيز اشاره کرد که قول داده بودند او را به عنوان مشاور انتخاب کنند و ماهيانه يک ميليون تومان بپردازند؛ اما اين وعده نيز محقق نشد.
بخت طلای المپيک لندن در پادگان
سعيد عبدولی که او نيز مانند نوروزی سهميه المپيک لندن را در اختيار دارد، غير از تنگنای اقتصادی، با مشکل ديگری به نام خدمت سربازی و دوری از تمرينات نيز مواجه است.
در فوتبال، وقتی بازيکنان ملی پوش به سن سربازی می رسند، در ترکيب يکی از تيم های نظامی قرار می گيرند و چون همچنان در کوران مسابقات قرار دارند، از آمادگی شان کاسته نمی شود و با پيگيری فدراسيون فوتبال، در اردوهای ملی نيز حضور می يابند.
اما اين موقعيت در کشتی وجود ندارد. کشتی فرنگی اصلاً ليگ ندارد و ملی پوشان برای آماده سازی خود، محلی نمی شناسند جز اردوی های شبانه روزی تيم ملی واقع در مجموعه ورزشی آزادی. به همين خاطر بسياری از کشتی گيران ملی پوش که مشمول می شوند، پس از پايان خدمت سربازی از بازگشت به دوران اوج خود باز می مانند.
عبدولی می گويد: «از ۱۸ بهمن، خدمت سربازی من در پادگان شهيد درويشی اهواز آغاز شده و چند روزی به پادگان نرفته‌ام. فدراسيون برای من هيچ کاری انجام نداده است و من نمی‌دانم چند بار بايد به اين مملکت خدمت کنم. هشت سال است در اردوی تيم‌ملی هستم و در اين مدت بهترين مدال‌ها را کسب کرده‌ام و هر سال، هشت ماه در اردو بوده‌ام. آيا اين خدمت حساب نمی‌شود؟»
عبدولی در همين حال، دغدغه المپيک را دارد و اين که بتواند دسترنج سال ها مرارت در سالن های ورزشی داغ و بی امکانات انديمشک را در ورزشگاه اکسل لندن، به حاصل برساند.
او در اين باره می گويد: «من و اميد نوروزی از آمادگی نسبی برخورداريم ولی استرس وزن کم کردن برای ما وجود دارد. در يک سال فقط يک بار برای رسيدن به وزن می‌توان وزن را کاهش داد و ما می‌خواهيم اين کار را برای مسابقات المپيک انجام دهيم. فعلاً به تمرينات ادامه می‌دهيم.»
عبدولی درباره برنامه خود برای شرکت در المپيک گفت که قصد دارد نخستين مدال تاريخ المپيک را برای استان خوزستان کسب کند. تا شروع المپيک شش ماه باقی مانده و تيم ملی ايران، هر ماه دو اردوی ۱۴ روزه قرار است برگزار کند.
عبدولی در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول، برای نخستين ايران را در اين وزن صاحب مدال طلای کشتی فرنگی جهان کرد. او غير از مدال طلای جهان، دو دوره پياپی در ارمنستان و بلاروس قهرمان جام جهانی شده است. مدال طلای بازی های آسيايی گوانگجو، دو مدال طلای جوانان جهان و قهرمانی جوانان آسيا از ديگر افتخاراتی است که او کسب کرده است.
اين فرنگی‌کار انديمشکی به خبرگزاری دانشجویان ایران، ايسنا می گويد: «اهدای جوايز وزارت ورزش و امور جوانان، تا ۲۲ بهمن عقب افتاد اما باز هم خبری نشد و هم اکنون نيز مجدداً تا اسفند به تعويق افتاده. رييس جمهوری نيز چهار ماه پيش حواله يک دستگاه خودرو پژو پارس را به کشتی‌گيرانی داد که در مسابقات جهانی طلا کسب کرده اند، ولی از خودروها هم خبری نيست.»
سعيد عبدولی در مسابقات جهانی استانبول به ترتيب مقابل ماتيوژ وانکه از لهستان، فرانک اشتابلر (آلمان)، دارخان باياخمتوف (قزاقستان)، کيم هيون وو (کره جنوبی) و سرانجام مانوچار تسخاديا از گرجستان به برتری رسيد تا در عين ناباوری کارشناسان کشتی جهان، روی سکوی نخست بايستد.
او که پس از قهرمانی جوانان جهان نيز از مسئولان محلی فقط يک عدد پتو به عنوان جايزه دريافت کرده بود، درباره وعده های مسئولان استان خوزستان پس از قهرمانی اش در استانبول می گويد: «هم اکنون پنج ماه از مسابقات جهانی می‌گذرد ولی هنوز از زمينی که استاندار خوزستان قرار بود در منطقه کورش اهواز در اختيار من قرار دهد خبری نيست. نمی‌دانم اين امروز و فرداها کی قرار است تمام شود! تنها هديه‌ای که پس از رقابت‌های جهانی به من داده شد، هفت ميليون تومان از سوی مديرکل ورزش و جوانان خوزستان و هيات کشتی استان بود.»
پيش از عبدولی، اميد نوروزی ديگر فرنگی کاری که در استانبول به مدال طلای ۶۰ کيلوگرم رسيد نيز به شدت از خلف وعده ها انتقاد کرده و حتی در مقطعی کوتاه، از دنيای قهرمانی خداحافظی کرد.
نوروزی که اهل استان فارس است، پيش از اعلام خداحافظی گفته بود: «رفتارهای مدير کل مسکن وشهر سازی استان فارس، مرا به جايی رسانده که آرزو می کنم کاش به جای اين قهرمانی ها، کنج خيابان يک دکه داشتم وبا آن اموراتم را می گذراندم!»
نوروزی در توضيح مشکل پيش آمده با اداره مسکن اين استان گفت: «زمينی ورزشی به من داده اند و گفته اند ۳۵ درصد مبلغ آن را پيش بدهم و مابقی به صورت اقساط. اما اين ۳۵ درصد را از کجا بياورم، مگر درآمدم چقدر است؟»
نوروزی که از بخت های اصلی کاروان ورزش ايران در المپيک لندن است، به وعده های مسئولان شيراز نيز اشاره کرد که قول داده بودند او را به عنوان مشاور انتخاب کنند و ماهيانه يک ميليون تومان بپردازند؛ اما اين وعده نيز محقق نشد.
بخت طلای المپيک لندن در پادگان
سعيد عبدولی که او نيز مانند نوروزی سهميه المپيک لندن را در اختيار دارد، غير از تنگنای اقتصادی، با مشکل ديگری به نام خدمت سربازی و دوری از تمرينات نيز مواجه است.
در فوتبال، وقتی بازيکنان ملی پوش به سن سربازی می رسند، در ترکيب يکی از تيم های نظامی قرار می گيرند و چون همچنان در کوران مسابقات قرار دارند، از آمادگی شان کاسته نمی شود و با پيگيری فدراسيون فوتبال، در اردوهای ملی نيز حضور می يابند.
اما اين موقعيت در کشتی وجود ندارد. کشتی فرنگی اصلاً ليگ ندارد و ملی پوشان برای آماده سازی خود، محلی نمی شناسند جز اردوی های شبانه روزی تيم ملی واقع در مجموعه ورزشی آزادی. به همين خاطر بسياری از کشتی گيران ملی پوش که مشمول می شوند، پس از پايان خدمت سربازی از بازگشت به دوران اوج خود باز می مانند.
عبدولی می گويد: «از ۱۸ بهمن، خدمت سربازی من در پادگان شهيد درويشی اهواز آغاز شده و چند روزی به پادگان نرفته‌ام. فدراسيون برای من هيچ کاری انجام نداده است و من نمی‌دانم چند بار بايد به اين مملکت خدمت کنم. هشت سال است در اردوی تيم‌ملی هستم و در اين مدت بهترين مدال‌ها را کسب کرده‌ام و هر سال، هشت ماه در اردو بوده‌ام. آيا اين خدمت حساب نمی‌شود؟»
عبدولی در همين حال، دغدغه المپيک را دارد و اين که بتواند دسترنج سال ها مرارت در سالن های ورزشی داغ و بی امکانات انديمشک را در ورزشگاه اکسل لندن، به حاصل برساند.
او در اين باره می گويد: «من و اميد نوروزی از آمادگی نسبی برخورداريم ولی استرس وزن کم کردن برای ما وجود دارد. در يک سال فقط يک بار برای رسيدن به وزن می‌توان وزن را کاهش داد و ما می‌خواهيم اين کار را برای مسابقات المپيک انجام دهيم. فعلاً به تمرينات ادامه می‌دهيم.»
عبدولی درباره برنامه خود برای شرکت در المپيک گفت که قصد دارد نخستين مدال تاريخ المپيک را برای استان خوزستان کسب کند. تا شروع المپيک شش ماه باقی مانده و تيم ملی ايران، هر ماه دو اردوی ۱۴ روزه قرار است برگزار کند.
