ليلی افشار، گيتار را از ده سالگی آغاز کرده و از دانشگاه ايالتی فلوريدا هم دکتری نوازندگی گيتار کلاسيک گرفته است. وی نخستين زن در جهان است که توانسته در رشته نوازندگی گيتار کلاسيک، مدرک دکتری بگيرد.
خانم افشار همچنين يکی از ۱۲ نوازنده بين المللی گيتاراست که برای کلا های درس «آندرس سگويا» در کلاس‌های پيشرفته در دانشگاه کاليفرنيای جنوبی انتخاب شد.
گفت وگوی راديو فردا با خانم افشار در پی می آيد.
خانم افشار، ساز تخصصی شما گيتار است و شما اولين زن هنرمندی هستيد که در رشته نوازندگی اين ساز مدرک دکترا گرفته ايد. در گيتار شما چه ديديد که اين ساز را انتخاب کرديد؟
ليلی افشار: من عاشق صدای گيتار کلاسيک شدم. همين بود که من را به طرف آن برد. سازهای ديگر هميشه دور و بر بود ولی صدای گيتارکلاسيک بود که خيلی جلبم کرد. گيتار کلاسيک سازی است که آدم می تواند بغل بگيرد و خودش تنها بزند و هيچ احتياج به لوازم برقی و اينها ندارد.
از سبک و روش گيتار نوازی تان برای ما بگوييد.
هر قطعه ای برای من يک داستانی دارد و من روی صحنه سعی می کنم آن داستان را به شنونده منتقل کنم.
يعنی در واقع کارهای بداهه نوازی می کنيد؟
از نظر تفسير موسيقی می شود گفت يک مقدار بداهه نوازی است. هر شبی که يک قطعه را اجرا می کنم مثل هم نمی زنم. هر شب فرق دارد.
شما به آن شاخ و برگ می دهيد.
بله، همين طور است.
شما بيشتر خودتان را يک نوازنده گيتار می دانيد يا يک آهنگساز، يا هر دو؟
من نوازنده گيتار هستم چون آهنگسازی خيلی نکرده ام. قطعاتی را تنظيم کرده ام برای گيتار ولی من نوازنده هستم. آهنگسازها برای من قطعه می نويسند. آهنگسازهايی هستند مثل آقای رضا والی يا آهنگسازهای ترک يا خارجی که من با آنها کار کرده ام.
شما ترجيح می دهيد که تنها به تک نوازی و اجرای سولو بپردازيد يا به گروه نوازی هم علاقه داريد؟
تک نوازی را بيشتر دوست دارم. روی صحنه وقتی که آدم تک نواز است همه چيز زير کنترل خودش است.
اين تک نوازی شما به مثابه اين نيست که شما در موسيقی تکرو هستيد؟
آدم وقتی تک نوازی می کند، بايد خيلی اعتماد به نفس داشته باشد چون تمام چشم ها روی آن نفر هست. بايد آدم يک مقدارتکرو باشد که بتواند اين کار را انجام دهد.
از شما به عنوان اولين زن هنرمندی ياد می شود که در رشته نوازندگی ساز گيتار مدرک دکترا گرفته ايد.
وقتی به آمريکا آمدم ديدم که می شود در آن ليسانس و فوق ليسانس و دکترا گرفت. من تا آخرش رفتم. هيچ نمی دانستم که قرار است اولين خانمی در جهان باشم که رشته دکتری گيتار کلاسيک گرفته است.
خانم افشار همچنين يکی از ۱۲ نوازنده بين المللی گيتاراست که برای کلا های درس «آندرس سگويا» در کلاس‌های پيشرفته در دانشگاه کاليفرنيای جنوبی انتخاب شد.
گفت وگوی راديو فردا با خانم افشار در پی می آيد.
خانم افشار، ساز تخصصی شما گيتار است و شما اولين زن هنرمندی هستيد که در رشته نوازندگی اين ساز مدرک دکترا گرفته ايد. در گيتار شما چه ديديد که اين ساز را انتخاب کرديد؟
ليلی افشار: من عاشق صدای گيتار کلاسيک شدم. همين بود که من را به طرف آن برد. سازهای ديگر هميشه دور و بر بود ولی صدای گيتارکلاسيک بود که خيلی جلبم کرد. گيتار کلاسيک سازی است که آدم می تواند بغل بگيرد و خودش تنها بزند و هيچ احتياج به لوازم برقی و اينها ندارد.
از سبک و روش گيتار نوازی تان برای ما بگوييد.
هر قطعه ای برای من يک داستانی دارد و من روی صحنه سعی می کنم آن داستان را به شنونده منتقل کنم.
يعنی در واقع کارهای بداهه نوازی می کنيد؟
از نظر تفسير موسيقی می شود گفت يک مقدار بداهه نوازی است. هر شبی که يک قطعه را اجرا می کنم مثل هم نمی زنم. هر شب فرق دارد.
شما به آن شاخ و برگ می دهيد.
بله، همين طور است.
شما بيشتر خودتان را يک نوازنده گيتار می دانيد يا يک آهنگساز، يا هر دو؟
من نوازنده گيتار هستم چون آهنگسازی خيلی نکرده ام. قطعاتی را تنظيم کرده ام برای گيتار ولی من نوازنده هستم. آهنگسازها برای من قطعه می نويسند. آهنگسازهايی هستند مثل آقای رضا والی يا آهنگسازهای ترک يا خارجی که من با آنها کار کرده ام.
شما ترجيح می دهيد که تنها به تک نوازی و اجرای سولو بپردازيد يا به گروه نوازی هم علاقه داريد؟
تک نوازی را بيشتر دوست دارم. روی صحنه وقتی که آدم تک نواز است همه چيز زير کنترل خودش است.
اين تک نوازی شما به مثابه اين نيست که شما در موسيقی تکرو هستيد؟
آدم وقتی تک نوازی می کند، بايد خيلی اعتماد به نفس داشته باشد چون تمام چشم ها روی آن نفر هست. بايد آدم يک مقدارتکرو باشد که بتواند اين کار را انجام دهد.
از شما به عنوان اولين زن هنرمندی ياد می شود که در رشته نوازندگی ساز گيتار مدرک دکترا گرفته ايد.
وقتی به آمريکا آمدم ديدم که می شود در آن ليسانس و فوق ليسانس و دکترا گرفت. من تا آخرش رفتم. هيچ نمی دانستم که قرار است اولين خانمی در جهان باشم که رشته دکتری گيتار کلاسيک گرفته است.
